Για να έχει ζωή ένας πλανήτης, θεωρείται πως πρέπει να υπάρχει σε αυτόν νερό- και ερευνητές του Ινστιτούτου GLOBE στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στη Δανία πραγματοποίησαν μια έρευνα η οποία υποδεικνύει πως το νερό μπορεί να είναι παρόν από τον σχηματισμό του πλανήτη, αντίθετα με τη θεωρία που θέλει τη Γη να το απέκτησε κατά τύχη, πχ από αστεροειδείς με πάγο.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτό – η παρουσία νερού από τον σχηματισμό του πλανήτη και όχι η έλευσή του από αλλού- φαίνεται δυνατόν να ισχύει για τη Γη, την Αφροδίτη και τον Άρη.
«Όλα μας τα στοιχεία υποδεικνύουν πως το νερό ήταν μέρος των δομικών συστατικών της Γης, από την αρχή ακόμα. Και επειδή το μόριο του νερού συναντάται συχνά, είναι λογική η πιθανότητα να ισχύει για όλους τους πλανήτες του Γαλαξία μας. Ο κρίσιμος παράγων για το αν το νερό σε υγρή μορφή είναι παρόν είναι η απόσταση του πλανήτη από το άστρο του» λέει ο καθηγητής Άντερς Γιόχανσεν, του Κέντρου για τον Σχηματισμό Άστρων και Πλανητών, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο Science Advances.
Χρησιμοποιώντας μοντέλο σε υπολογιστή, ο Γιόχανσεν και η ομάδα του υπολόγισαν πόσο γρήγορα σχηματίζονται οι πλανήτες, και από ποια δομικά συστατικά. Η μελέτη αυτή υποδεικνύει πως αυτά ήταν σωματίδια σκόνης από πάγο και άνθρακα, διαμέτρου χιλιοστών, τα οποία πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια συσσωρεύτηκαν, οδηγώντας στον σχηματισμό του πλανήτη μας.
Τα σωματίδια αυτά δεν είναι κάτι σπάνιο στον Γαλαξία μας, καθώς περιστρέφονται γύρω από όλα τα νεαρά άστρα σε αυτόν. «Μέχρι το σημείο όπου η Γη είχε μεγαλώσει στο 1% της σημερινής της μάζας, ο πλανήτης μας ανατπυσσόταν συλλέγοντας μάζες από πετρούλες γεμάτες με πάγο και άνθρακα. Ο Γη μεγάλωνε όλο και πιο γρήγορα μέχρι που, μετά από πέντε εκατομμύρια χρόνια, έγινε μεγάλη, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Στην πορεία η θερμοκρασία στην επιφάνειά της αυξήθηκε απότομα, κάνοντας τον πάγο στις πετρούλες να εξατμιστεί στην πορεία προς την επιφάνεια, έτσι ώστε σήμερα μόλις το 0,1% του πλανήτη αποτελείται από νερό, ακόμα και αν το 70% της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από αυτό» είπε ο Γιόχανσεν, που στο παρελθόν είχε παρουσιάσει τη συγκεκριμένη θεωρία (pebble accretion), την οποία η νέα μελέτη φαίνεται να επαληθεύει.
Συνεχίζοντας, επισημαίνει πως το μόριο του νερού βρίσκεται παντού στον Γαλαξία, και ως εκ τούτου η θεωρία αυτή (σχηματισμός πλανητών από πετρούλες/ σωματίδια που συσσωρεύονται, με τους πλανήτες να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο) οδηγεί στο συμπέρασμα πως είναι πιθανόν και άλλοι πλανήτες να έχουν σχηματιστεί με τον ίδιο τρόπο με τη Γη, τον Άρη και την Αφροδίτη. «Όλοι οι πλανήτες στον Γαλαξία μπορεί να σχηματίζονται από τα ίδια δομικά συστατικά, κάτι που συνεπάγεται πως οι πλανήτες με την ίδια ποσότητα νερού και άνθρακα με τη Γη- και ως εκ τούτου μέρη όπου μπορεί ενδεχομένως να υπάρχει ζωή- παρατηρούνται συχνά γύρω από άλλα άστρα στον Γαλαξία μας, αρκεί η θερμοκρασία να είναι σωστή» αναφέρει σχετικά ο επιστήμονας.
Εάν τώρα οι πλανήτες στον Γαλαξία μας έχουν τα ίδια δομικά συστατικά και τις ίδιες συνθήκες θερμοκρασίας με τη Γη, τότε λογικά είναι καλές οι πιθανότητες να έχουν περίπου την ίδια ποσότητα νερού και ηπείρους σαν τη Γη. Ο καθηγητής Μάρτιν Μπιζάρο, άλλος ένας εκ των ερευνητών, σημείωσε πως «με το μοντέλο μας, όλοι οι πλανήτες έχουν την ίδια ποσότητα νερού, και αυτό υποδεικνύει πως άλλοι πλανήτες μπορεί να μην έχουν απλά την ίδια ποσότητα νερού και ωκεανών, μα επίσης και την ίδια ποσότητα ηπείρων όπως εδώ στη Γη. Παρέχει καλές ευκαιρίες για την εμφάνιση ζωής».
Εάν, από την άλλη, ήταν τυχαίο το πόσο νερό είναι παρόν στους πλανήτες, τότε θα μπορούσαν να διαφέρουν πάρα πολύ. Κάποιοι μπορεί να είναι πολύ ξηροί για να αναπτύξουν ζωή, ενώ άλλοι θα ήταν εντελώς καλυμμένοι από νερό. «Ένας πλανήτης καλυμμένος από νερό θα μπορούσε φυσικά να είναι καλός για υδρόβια πλάσματα, μα θα παρείχε ακατάλληλες συνθήκες για τον σχηματισμό πολιτισμών που μπορούν να παρατηρήσουν το Σύμπαν» λέει ο Γιόχανσεν.