Αν αναρωτιόμαστε πώς θα μοιάζει το μέλλον της βιομηχανίας, το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να επισκεφτούμε τον τέταρτο όροφο σε ένα κτίριο του Λονδίνου.
Εκεί, σε ένα εργαστήριο Βιοασφάλειας Επιπέδου 2, χημικοί και βιολόγοι με γυαλιά και λευκές μπλούζες είναι απασχολημένοι με το χειρισμό ογκωδών μηχανημάτων και την ανάλυση των περιεχομένων των αντιδραστήρων και των δεξαμενών, γεμάτων με ένα παχύρρευστο κίτρινο υγρό.
Βρισκόμαστε ακόμα στα κεντρικά γραφεία μιας νεοσύστατης εταιρείας τεχνολογίας στο Λονδίνο, με το όνομα FabricNano. Από το 2018 που ξεκίνησε ως startup, η εταιρεία έχει βάλει στόχο να φέρει επανάσταση στην παραγωγή υλικών που προέρχονται από πετροχημικά και έχουν υποστεί ζύμωση —κυρίως το πλαστικό— αξιοποιώντας βιολογικά συστατικά.
Με άλλα λόγια, για την παραγωγή πλαστικού στοχεύουν στο να ξεφορτωθούν το πετρέλαιο και στη θέση του να χρησιμοποιούν πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης. «Μεγάλες χημικές εταιρείες, μερικές από τις οποίες είναι πελάτες μας, θέλουν να κατασκευάζουν πλαστικά βιολογικής βάσης με ίδιο κόστος με προϊόντα όπως το πλαστικό PET», εξηγεί ο Γκραντ Ααρονς, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. «Και αν χρησιμοποιούμε πλαστικό βιολογικής βάσης, είναι πιο βιοδιασπώμενο».
Η διαδικασία για τη δημιουργία προϊόντων και υλικών αξιοποιώντας ένζυμα (πρωτεΐνες με την ικανότητα να επιταχύνουν τις χημικές αντιδράσεις) είναι ευρέως γνωστή. Ωστόσο, όταν πρόκειται για την παραγωγή πιο εξελιγμένων υλικών όπως το πλαστικό, η βιοκατασκευή υπολείπεται. Οι περισσότερες από τις πρωτεΐνες που χρησιμοποιούνται για να πυροδοτήσουν αυτές τις αντιδράσεις καταστρέφονται ή αποικοδομούνται στη διαδικασία, καθιστώντας πολύ ακριβή την παραγωγή υλικών σε κλίμακα. Λύνοντας αυτό το ζήτημα, η FabricNano ελπίζει να εκκινήσει τη βιομηχανία και να την καταστήσει ανταγωνιστική.
Η ιδέα της FabricNano ήταν να δεσμεύσει πρωτεΐνες σε κλώνους εργαστηριακού DNA, ένα υλικό που δεν είχε υπάρξει ποτέ σοβαρά ως μέρος πειράματος στη βιομηχανία. Η ομάδα διαπίστωσε ότι, όντως, όταν συνδέονταν σε ένα ικρίωμα DNA, οι πρωτεΐνες δεν καταστρέφονταν και συνέχιζαν τις χημικές αντιδράσεις τους για πολύ περισσότερο, καθιστώντας τη βιοκατασκευή φθηνότερη.
Η εταιρεία κατάφερε να μειώσει σημαντικά το κόστος παραγωγής, ωστόσο συνειδητοποίησε ότι χρησιμοποιώντας DNA η διαδικασία θα ήταν πάντα πολύ ακριβή για παραγωγή βιομηχανικής κλίμακας.
Τελικά, η FabricNano βρήκε έναν τρόπο να φτάσει σε μια μέθοδο με τα ίδια οφέλη, χωρίς να απαιτεί τη χρήση DNA. «Καταφέραμε να απομακρυνθούμε από το DNA και να διατηρήσουμε αυτή την καινοτομία σε αυτό το όφελος», λέει ο Ααρονς. «Είναι η ίδια αρχή, αλλά με διαφορετική υποστήριξη».
Το πώς ακριβώς λειτουργεί αυτό το σύστημα δεν θα κοινοποιηθεί, καθώς οι σχετικές καταχωρίσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί. Ωστόσο, εταιρείες χημικών, φαρμακευτικών και κατασκευαστικές - συμπεριλαμβανομένου του χημικού γίγαντα Sumitomo Chemical America - έχουν ήδη αρχίσει να συνεργάζονται με την FabricNano. «Οραματιζόμαστε να λειτουργούμε αποτελεσματικά σε βιομηχανική κλίμακα εντός τριών ετών», καταλήγει ο Άαρον.
Πηγή: wired.com