Ως ”απλός” άνθρωπος, πραγματικά πρέπει να πω ότι του βγάζω το καπέλο. Μου έχει κάνει τη ζωή άνω κάτω, σε εμένα και σε όλους που ξέρω και τους υπόλοιπους που δεν ξέρω, στην Ελλάδα και σε όλον τον πλανήτη. ’Oλα περιστρέφονται γύρω από αυτόν τώρα (ασυναίσθητα δεν αναφέρω καν το όνομά του...). Στην Ελλάδα βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή σε φάση νηνεμίας, όταν σε άλλες αναπτυγμένες χώρες προσπαθούν να διαχειριστούν μαζικούς θανάτους. Εδώ ισχύει η ξενική κοινοτοπία “give credit where credit is due”. Από την άλλη, ισχύει και μία άλλη, δυσάρεστη σε πολλούς αλλά πανανθρώπινη κοινοτοπία, ότι ”το τελικό αποτέλεσμα μετράει”. Και εδώ δεν είμαστε καν σίγουροι για τα ακριβή χιλιόμετρα της διαδρομής ώστε να φυλάξουμε δυνάμεις αναλόγως...
Διάγνωση
Δεν είμαι ειδικός στη διάγνωση ιογενών νοσημάτων, υπάρχουν εξαίρετοι συνάδελφοι στη χώρα μας, πραγματικά ειδικοί σε αυτό, οι οποίοι ξέρω ότι ασχολούνται με αυτό μέρα νύχτα εδώ και πολύ καιρό. Σίγουρα ξέρω ότι υφίστανται τεράστια πίεση: όλοι θέλουν να ξέρουν, μόνο που ο καθένας θέλει να ξέρει κάτι διαφορετικό: ”έχω ή δεν έχω τον ιό; τον έχω περάσει; μπορώ να τον έχω χωρίς συμπτώματα; κινδυνεύω να κολλήσω; κινδυνεύω να ξανακολλήσω; κινδυνεύω να κολλήσω κάποιον άλλον; τους γονείς μου; τα παιδιά μου; τους φίλους μου; το σκυλάκι μου; όλα τα παραπάνω; Εύχομαι καλή δύναμη στους συναδέλφους μου που ασχολούνται με τη διάγνωση.
Θεραπεία
Τι να γράψει κανείς εδώ όταν δεν υπάρχει ”αποδεδειγμένη” και ”εγκεκριμένη” θεραπεία, το παραδέχονται ξεκάθαρα όλοι οι αρμόδιοι οργανισμοί σε όλο τον κόσμο. Αυτός που δεν μπορούσα να αναφέρω καν το όνομά του δείχνει να έχει το πάνω χέρι αυτή τη στιγμή. Είναι όμως πραγματικά έτσι;
Ναι, είναι κάτι άγνωστο. Ναί, έχει σπείρει το θάνατο και το φόβο. Ναι, έχει διαλύσει ζωές, οικογένειες, οικονομίες και χώρες. Όμως: σέβεται το μέλλον, τα παιδιά, απειλεί λιγότερο τις μικρότερες ηλικίες, μπορεί και να σέβεται τις πολύ πολύ προχωρημένες ηλικίες ενώ δεν αρέσκεται να επιτίθεται στη μητρότητα. ”Χτυπά” άτομα με υπέρταση, σακχαρώδη, διαβήτη, παχυσαρκία, εκφάνσεις - από μια σκοπιά - καλοζωίας, ”παράδοσης” στις απολαύσεις και μειωμένου αυτοελέγχου. Χρησιμοποιεί ”υποδοχείς” για να προσβάλλει ανθρώπινα κύτταρα, που με κάποιο τρόπο σχετίζονται με φάρμακα που έφτιαξε ο άνθρωπος για να μειώσει τη φθορά στην καρδιά και στον πνεύμονα και να επιτύχει μακροζωία, όπως οι λεγόμενοι ”αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης”. Δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη τι γίνεται με το κάπνισμα. Είναι όμως ξεκάθαρο ότι το κάπνισμα, τις τελευταίες δεκαετίες, αντί να εξαφανιστεί από τον πλανήτη, ”σπρώχτηκε” από τον ”αναπτυγμένο” στον ”αναπτυσσόμενο” κόσμο. Και τέλος, ας μην ξεχνάμε από πού ξεκίνησε η επιδημία και ποιοι είναι οι πιθανοί ”ενδιάμεσοι ξενιστές” : είδη ζώων προς εξαφάνιση λόγω λαθρεμπορίου.
Μήπως αυτός του οποίου αποφεύγω να αναφέρω το όνομα έχει ... νοημοσύνη;
Εγώ είμαι κλινικός γιατρός. Δεν με νοιάζει τι ”εχθρό” αντιμετωπίζω, μικρόβιο ή ιό, με ή χωρίς ένζυμα ή νοημοσύνη ούτε με νοιάζει- ή δεν θα πρέπει να με νοιάζει - αν αυτός που θεραπεύω είναι CEO πολυεθνικής ή μετανάστης από την Ασία. Ο σκοπός μου είναι να θεραπεύσω, και, αν δεν καταφέρω να αποτρέψω το θάνατο, αυτός θα πρέπει να είναι ένας αξιοπρεπής θάνατος.
Ομολογώ ότι ο ακατονόμαστος με αιφνιδίασε. Μού σκότωσε τον πρώτο ασθενή που είδα, λίγο μετά την πρώτη φορά που τον είδα, με την πιο αναπάντεχη και θανατηφόρα επιπλοκή. Εκεί ο ”νοήμων” ιός μάλλον έκανε λάθος, καθώς, από ό,τι κατάλαβα αργότερα, ο άνθρωπος αυτός ήταν ξεχωριστός.
Από κει και πέρα όμως, δεν τα πάμε καθόλου άσχημα στα νοσοκομεία, ειδικά οι γιατροί που έτυχε σε αυτό το χρονικό σημείο της καριέρας τους να έχουν τέτοια εμπειρία ώστε να βλέπουν και αυτό που δεν έχει ”αποδειχθεί” και περάσει ακόμη στα βιβλία. Το πιο αισιόδοξο από όλα είναι ότι η πανδημία έχει ενεργοποιήσει υγιείς δυνάμεις στα ελληνικά νοσοκομεία αλλά και φαίνεται να ”βγάζει” το καλό που κρύβει ο καθένας μας μέσα του.
Και ένας λόγος για το δημοσιογράφο που ασχολείται με θέματα υγείας: η εμπειρία των ασθενών που νοσηλεύτηκαν ”έγκλειστοι” με κορωναϊό (ή - λιγότερο σωστά - κορωνοϊό) είναι ανεπανάληπτη και ο δημοσιογράφος έχει καθήκον να την καταγράψει. Θα θεραπεύσει και θα θεραπευτεί.
Ιωάννης Μπαραμπούτης, Λοιμωξιολόγος, διευθυντής στην Παμμακάριστο