Η ανακοίνωση του Αλεξάντερ Λουκασένκο ότι ο Γεβγένι Πριγκόζιν δεν είναι πλέον στην Λευκορωσία αλλά βρίσκεται στην Αγία Πετρούπολη προκάλεσε την ίδια έκπληξη κι απορία όσο και το γεγονός ότι δύο εβδομάδες πριν ο Πριγκόζιν κατέφυγε στη Λευκορωσία μετά το αποτυχημένο κίνημά του. Την ίδια στιγμή η ρωσική τηλεόραση δημοσίευσε κινηματογραφικές λήψεις από την πολυτελή οικία του Πριγκόζιν, όπου εισέβαλαν οι άνδρες της FSB και κατέσχεσαν χρήματα, τιμαλφή και μια σειρά αντικειμένων που γελοιοποιούν τον Πριγκόζιν. Τι συμβαίνει, λοιπόν;
Ο πρόεδρος Πούτιν χειρίστηκε το μικρο-κίνημα του Πριγκόζιν με τη μέγιστη ψυχραιμία και στωικότητα. Αρνήθηκε να προσφύγει στην βία για δύο λόγους: αφενός θεωρούσε ότι ήταν σε θέση να επιλύσει την κρίση αναίμακτα κι έγκαιρα με συνοπτικές διαδικασίες, αφετέρου δεν ήθελε να ηρωοποιήσει τον Πριγκόζιν στα μάτια των Ρώσων, θεωρώντας ότι ο Πριγκόζιν είναι πιο χρήσιμος ζωντανός και ξεχασμένος παρά νεκρός κι ήρωας, τουλάχιστον επί του παρόντος, όσο είναι νωπή η επίδραση του κινήματος της Βάγκνερ.
Η σκέψη του Ρώσου προέδρου βασίζεται στην αντίληψη ότι η χρήση βίας πρέπει να γίνεται λελογισμένα και μόνο εφόσον αυτό είναι απολύτως απαραίτητο. Η αναίμακτη λύση έγκαιρα και με συνοπτικές διαδικασίες αποτελεί μέρος της πολιτικής φιλοσοφίας του Πούτιν. Το ίδιο είχε πράξει και στην περίπτωση του τερματισμού του β΄ πολέμου στην Τσετσενία τον Σεπτέμβριο του 1999, μόλις μερικές εβδομάδες αφότου είχε αναλάβει τα προεδρικά του καθήκοντα από τον Μπόρις Γιέλτσιν. Με συνοπτικές διαδικασίες τηλεφώνησε στον Μουλά Αχμέτ Καντίροφ, πατέρα του Ραμεζάν, στο Γκρόζνι και τον συνάντησε αμέσως στην τσετσενική πρωτεύουσα υπογράφοντας τον τερματισμό του πολέμου με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Από τότε οι Καντίροφ είναι αχώριστοι σύμμαχοι του Πούτιν.
Στην κρίση με την Βάγκνερ ο Πούτιν έδρασε με ανάλογο τρόπο ενεργοποιώντας τον Λουκασένκο ως μεσολαβητή. Έχοντας τον έλεγχο της FSB και προσφέροντας χειροπιαστή λύση για διέξοδο από την κρίση ο Πούτιν έδρασε ψύχραιμα κι υπομονετικά, γνωρίζοντας ότι πρέπει να κάνει λελογισμένη χρήση της ισχύος που διαθέτει. Με αυτό τον τρόπο απέτρεψε την αιματοχυσία που θα επιβάρυνε κυρίως τον ίδιο ενώπιον της ρωσικής κοινής γνώμης εάν χυνόταν το αίμα Ρώσων στρατιωτών σε μια αδελφοκτονία. Κατόπιν ο Πούτιν πρόβαλε επικοινωνιακά την ψυχραιμία κι αυτοέλεγχό του στην ρωσική κοινή γνώμη ώστε να πιστωθεί τον ρόλο του ήρωα και νικητή που σκέφτεται πάνω από όλα το κοινό καλό.
Παράλληλα ο Πούτιν αποφάσισε ότι προτιμά την γελοιοποίηση παρά την φυσική εξόντωση του Πριγκόζιν βραχυπρόθεσμα. Ενώ η φυσική εξόντωση θα ηρωοποιήσει τον Πριγκόζιν και θα ενισχύσει τις αντιδράσεις της ρωσικής αντιπολίτευσης, η γελοιοποίηση του επικεφαλής της Βάγκνερ με διάφορα επικοινωνιακά μέσα αποσκοπεί στην πλήρη άρση των όποιων συμπαθειών δημιούργησε ο Πριγκόζιν στις τάξεις της ρωσικής αντιπολίτευσης.
Χθες παρουσιάσθηκε το βίντεο με τις περούκες από την οικία του Πριγκόζιν. Αύριο θα επινοηθεί ένα άλλο σενάριο για την περαιτέρω γελοιοποίηση του με σκοπό την πλήρη άρση της όποιας αξιοπιστίας έχει ο Πριγκόζιν ώστε μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να αποδομηθεί και να ξεχασθεί από τους Ρώσους το κίνημα της Βάγκνερ.
Η συγκυρία άλλωστε του ουκρανικού πολέμου προσφέρεται για ένα τέτοιου είδους σενάριο καθώς οι καθημερινές ειδήσεις από το μέτωπο θα απωθήσουν σύντομα τον Πριγκόζιν στην λήθη της ρωσικής κοινής γνώμης, ενόσω ο ίδιος θα είναι απομονωμένος κάπου στην ρωσική επικράτεια. Κι όντως η λήθη για κάποιον συνεπάγεται τον πρόωρο αναίμακτο θάνατό του. «Πούτιν», λοιπόν, «ο μεγαλόψυχος». Αυτό, τουλάχιστον, φαίνεται να είναι το σενάριο του Κρεμλίνου στην παρούσα φάση.