Τις μέρες αυτές στον ελληνικό Τύπο γράφτηκαν εξαιρετικά κείμενα που περιγράφουν το τοπίο που δημιουργείται με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Όλα τους συνηγορούν – μεταξύ των άλλων - στην παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας ώστε να δικαιολογηθεί η εισβολή.
Σε αντίθεση με τα ιστορικά γεγονότα, οι δηλώσεις του Πούτιν ήταν ένα κλασσικό παράδειγμα ηγέτη που «για να υπερασπιστεί το παρελθόν του είναι ικανός ν ’αλλάξει την ιστορία». Πρωταρχικός του σκοπός, είναι να προσφέρει στον πληθυσμό του μια δικαιολογία για την εισβολή στην Ουκρανία. Ο Πούτιν γνωρίζει ότι αν οι απλοί Ρώσοι είχαν την επιλογή μεταξύ ενός πολέμου για να κυριαρχήσουν στην Ανατολική Ευρώπη και μιας καλύτερης, πιο ευημερούσας ζωής στο εσωτερικό, θα προτιμούσαν το δεύτερο.
Η Ουκρανία από την πλευρά της προσπάθησε να ξεφύγει από αυτόν τον ατέρμονο κύκλο της φτώχειας, της καταπίεσης και της αυτοκρατορικής φιλοδοξίας με τον ολοένα και πιο έντονο προσανατολισμό της προς την Ευρώπη. Μια καλά λειτουργούσα φιλελεύθερη δημοκρατία ευρωπαϊκού τύπου στην Ουκρανία θα έθετε σε κίνδυνο την αυταρχική διακυβέρνηση του Πούτιν. Ο ρωσικός λαός θα ρωτούσε τον εαυτό του και τους ηγέτες του: «Γιατί όχι κι εμείς;»
Κάπως έτσι λοιπόν η κ. Lida Moniava (Λίντα Μονίαβα) απάντησε με μια αποστομωτική ανάρτησή της στα κοινωνικά μέσα:
«Πηγαίνω για ύπνο στο σπίτι μου (προς το παρόν) ασφαλής, και οι άνθρωποι στην Ουκρανία περνούν τη νύχτα σε μετρό και υπόγεια εξαιτίας του σφάλματος της χώρας μου. Η Ουκρανία ανακοίνωσε 137 θανάτους σε μια μέρα, άγνωστος ο αριθμός των νεκρών Ρώσων.
Όλη μέρα σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω και τι εξαρτάται από μένα. Δεν ψήφισα τον Πούτιν, τον άνθρωπο που πήρε όλες αυτές τις τρομερές αποφάσεις. Αλλά το εκλογικό σύστημα στη Ρωσία είναι τόσο στρεβλό που τίποτα δεν εξαρτάται από την ψήφο μας έτσι κι αλλιώς. Δωρίζω χρήματα σε ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης για να μάθουν οι άνθρωποι την αλήθεια. Αλλά πάρα πολλοί δεν θέλουν να αναζητήσουν την αλήθεια και πιστεύουν την προπαγάνδα. Βγήκα στην πλατεία Πούσκιν απόψε, κατανοώντας όλα τα προβλήματα που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν. Άλλος ένας ηρωισμός σε σύγκριση με μια θανατηφόρα έκρηξη βόμβας στην πόλη σας. Υπέγραψα αίτηση κατά του πολέμου. Τι άλλο να κάνω;
Άρχισα να σκέφτομαι οικογένειες με πάσχοντα παιδιά που βρίσκονται τώρα στην Ουκρανία. Διάβασα στο Facebook από μια μητέρα πως μαζεύει βιαστικά χρήματα για να αγοράσει μια γεννήτρια, γιατί το παιδί της εξαρτάται από μηχανικό εξοπλισμό και αν κοπεί το ρεύμα το παιδί τελείωσε. Οικογένειες με πάσχοντα παιδιά δεν μπορούν καν να κρυφτούν σε ένα καταφύγιο βομβών γιατί δεν είναι σαφές πώς να μεταφέρουν ένα παιδί, πώς να μεταφέρουν όλο τον εξοπλισμό και όλες τις συσκευές που δεν μπορεί να ζήσει το παιδί χωρίς, πώς να χτίσουν ένα καταφύγιο.
Σκέφτηκα ότι θα έκανα αυτό που ξέρω - να προσφέρω σε οικογένειες με σοβαρά πάσχοντα παιδιά από την Ουκρανία να μετακομίσουν προσωρινά σε εμάς υπό τη φροντίδα του ”Σπίτι με φάρο″ στη Μόσχα στην περιοχή Μος. Θα είχαμε όλη τη βοήθεια για τα παιδιά εδώ για αυτά. Αλλά το να προσφέρεις βοήθεια από μια επιθετική χώρα που κατευθύνει στρατιωτικό εξοπλισμό και τους ρίχνει βόμβες ακούγεται σαν κοροϊδία.
Αλλά δεν είμαι εγώ που τα κάνω όλα, δεν είναι για λογαριασμό μου. Ακόμα, θέλω πραγματικά να καταλάβω, αλλά τι μπορώ να κάνω για να σταματήσω τον πόλεμο; Δεν πιστεύω ότι εξαρτώμαι από κανέναν για τίποτα. Είμαι σίγουρη ότι πολλά εξαρτώνται από τον καθένα μας.
Όταν διάβαζα βιβλία για το Ολοκαύτωμα ή για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Ρωσία, σκέφτηκα - άλλωστε, υπάρχει πολύς κόσμος που διαφωνούσε με αυτό, γιατί δεν έκανε τίποτα; Γιατί μια χούφτα τρελοί στην εξουσία πήραν τρομερές αποφάσεις, και εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι τα άντεξαν όλα; Λοιπόν, βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση. Η κυβέρνηση στη χώρα μου κάνει τρομερά πράγματα και δεν μπορώ να σκεφτώ τι να κάνω γι′ αυτό.»
Η κ. (Λίντα Μονίαβα είναι συν ιδρύτρια του του ”Σπίτι με φάρο″, του Lighthouse Charity Foundation:
Το ίδρυμά προσφέρει βοήθεια σε βαριά άρρωστα παιδιά και νεαρούς ενήλικες κάτω των 25 ετών, υποστηρίζοντας ξενώνες για παιδιά στη Μόσχα και την περιοχή της Μόσχας.
Πιστεύοντας ακράδαντα ότι τα βαριά άρρωστα παιδιά έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα υγιή παιδιά και δεν πρέπει να περνούν όλη τους τη ζωή σε ΜΕΘ, προσφέρουν υποστήριξη σε οικογένειες που είναι πρόθυμες να μεταφέρουν βαριά άρρωστα παιδιά στα σπίτια τους και τους παρέχουν την απαραίτητη φροντίδα.
Στόχος τους είναι να βοηθήσουν τις οικογένειες να ζήσουν ευτυχισμένες ζωές γεμάτες αγάπη και στιγμές χαράς, παρά τις ασθένειες των παιδιών τους, και να διασφαλίσουν ότι κανένα παιδί δεν υποφέρει από πόνο ή μοναξιά.
Κάθε χρόνο, τα έργα του Lighthouse Charity Foundation (”Σπίτι με φάρο″) υποστηρίζουν περίπου 1.000 οικογένειες που αντιμετωπίζουν την κρίσιμη ασθένεια ή την απώλεια των παιδιών τους. Η ομάδα τους περιλαμβάνει πάνω από 300 επαγγελματίες και περίπου τον ίδιο αριθμό εθελοντών. Από το 2021, ο προϋπολογισμός τους είναι 950 εκατομμύρια ρούβλια, το 20% των οποίων αποτελείται από κρατική χρηματοδότηση, ενώ το 80% προέρχεται από μικρές δωρεές από απλούς ανθρώπους. Οι οικογένειες λαμβάνουν τη βοήθειά τους εντελώς δωρεάν.
Αυτή είναι η κ. Λίντα Μονίαβα και έτσι απάντησε στον Πούτιν. Και δεν νομίζω πως είναι μόνη.