Ακούγοντας τη φράση «ψηφιακή οικονομία», οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται εξειδικευμένους μηχανικούς υπολογιστών αλλά και επαγγελματίες του μάρκετινγκ. Ωστόσο υπάρχουν και εργαζόμενοι που καθημερινά κάνουν χειρωνακτικές εργασίες και πολλές φορές θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τους την υγεία. Οι συνθήκες της εργασίας τους μάλιστα τίθενται συχνά υπό αμφισβήτηση.
Οι ψηφιακές επιχειρήσεις από την άλλη συνήθως δεν απασχολούν άμεσα τους υπαλλήλους τους, καθιστώντας πραγματικότητα αυτό που σήμερα ονομάζουμε «gig economy». Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο οι προσωρινές θέσεις εργασίας είναι το σύνηθες και οι εταιρείες προβαίνουν σε συμβόλαια εργασίας για μικρό χρονικό διάστημα με ανεξάρτητους εργαζόμενους.
Η τάση προς την gig economy έχει ήδη αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της. Μελέτη της Intuit προβλέπει ότι, μέχρι το 2020, το 40% των Αμερικανών εργαζομένων θα είναι ανεξάρτητοι contractors. Στην κατάσταση αυτή οι εργαζόμενοι θεωρούνται αυτοαπασχολούμενοι, ενώ στην πραγματικότητα εργάζονται μόνο για μια ενιαία επιχείρηση που δεν είναι ικανή να τους προσφέρει ούτε τα βασικά οφέλη.
Το statista εξετάζοντας τα παγκόσμια στοιχεία για την αυτοαπασχόληση, αποδεικνύει πως υπάρχει μια αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ του ποσοστού των αυτοαπασχολούμενων εργαζομένων και του ΑΕΠ των χωρών τους.
Σύμφωνα ειδικότερα με στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, μόνο το 12,4% των εργαζομένων είναι αυτοαπασχολούμενοι κατά μέσο όρο σε οικονομίες υψηλού εισοδήματος, ενώ σε οικονομίες χαμηλού εισοδήματος, ο αριθμός αυτός ανέρχεται σε 81,9%.
Είναι χαρακτηριστικό πως το 2018, το Μπουρούντι είχε το υψηλότερο ποσοστό αυτοαπασχόλησης στον κόσμο, αγγίζοντας το 95%. Οι αραβικές χώρες από την άλλη παρουσίασαν τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοαπασχόλησης. Το 3,5% των εργαζομένων κέρδισε ανεξάρτητα τα αμοιβή του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 2018. Στο Κατάρ και το Κουβέιτ, ο αριθμός αυτός ήταν ακόμα χαμηλότερος στο 1,7% και 0,4% αντίστοιχα.
