Σε μια πρόσφατη μελέτη, παγκοσμίου φήμης επιστήμονας αποκάλυψε ποιο πλάσμα είναι το επικρατέστερο να κυριαρχίσει στη Γη αν εξαφανιστούν όλοι οι άνθρωποι, λόγω πολέμου ή κλιματικής αλλαγής. Σύμφωνα με τον καθηγητή βιολογίας της Οξφόρδης Τιμ Κόουλσον, τα χταπόδια διαθέτουν τα σωματικά αλλά και διανοητικά χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα για να εξελιχθούν στους επόμενους οικοδόμους πολιτισμών.
Ο Κόουλσον δήλωσε ότι τα θαλάσσια ασπόνδυλα με τα οκτώ άκρα διαθέτουν «επιδεξιότητα, περιέργεια, ικανότητα επικοινωνίας και ύψιστη νοημοσύνη».
Αυτό το πλούσιο μείγμα δεξιοτήτων θα μπορούσε μια μέρα να δημιουργήσει πολύπλοκα εργαλεία για την οικοδόμηση ενός τεράστιου υποθαλάσσιου πολιτισμού.
Και παρόλο που το χταπόδι είναι απίθανο να εξελιχθεί σε πλήρες χερσαίο ζώο, είναι αρκετά έξυπνο ώστε να παρατείνει τα 30 λεπτά που μπορεί να ζήσει εκτός νερού για να αναπτύξει νέες μεθόδους κυνηγιού, προσθέτει.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό European , o κορυφαίος βιολόγος τόνισε: «Τα χταπόδια, από την άλλη πλευρά, είναι δυνητικά καλύτεροι υποψήφιοι (σ.σ από τα δελφίνια, είδη πτηνών, και ορισμένα ασπόνδυλα γνωστά για την υψηλή νοημοσύνη τους) για να καλύψουν τον κυρίαρχο ρόλο σε έναν μετα-ανθρώπινο κόσμο.
Είναι τα χταπόδια ικανά να οικοδομήσουν κάποια μέρα τις υποβρύχιες πόλεις;
«Τα χταπόδια είναι από τα πιο έξυπνα, προσαρμοστικά και πολυμήχανα πλάσματα στη Γη. Η ικανότητά τους να επιλύουν πολύπλοκα προβλήματα, να επικοινωνούν μεταξύ τους με αναλαμπές χρώματος, να χειρίζονται αντικείμενα, ακόμη και να καμουφλάρονται με εκπληκτική ακρίβεια, υποδηλώνει ότι, δεδομένων των κατάλληλων περιβαλλοντικών συνθηκών, θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε είδος που θα δημιουργούσε πολιτισμούς μετά την εξαφάνιση του ανθρώπου. Η προηγμένη νευρωνική τους δομή, το αποκεντρωμένο νευρικό τους σύστημα και οι αξιοσημείωτες ικανότητες επίλυσης προβλημάτων καθιστούν αρκετά είδη χταποδιών κατάλληλα για έναν απρόβλεπτο κόσμο.
Αυτές οι ιδιότητες θα μπορούσαν να τους επιτρέψουν να εκμεταλλευτούν νέες θέσεις και να προσαρμοστούν σε έναν μεταβαλλόμενο πλανήτη, ιδίως ελλείψει ανθρώπινης επιρροής.
Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν τα θηλαστικά, τα χταπόδια παραμένουν ένας υποτιμημένος ανταγωνιστής. Η προηγμένη γνώση τους, η χρήση εργαλείων και η ικανότητά τους να προσαρμόζονται στα μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα παρέχουν ένα σχέδιο για το τι θα μπορούσε να αναδειχθεί ως το επόμενο ευφυές είδος του πλανήτη μετά τον άνθρωπο. Ορισμένα χταπόδια είναι ικανά να δραπετεύουν ακόμη και από τις δεξαμενές τους τη νύχτα σε ορισμένα ερευνητικά κέντρα».
Αναφορικά με το ενδεχόμενο να οικοδομήσουν κάποια μέρα τις υποβρύχιες πόλεις που περιέγραψε, είπε: «Αυτά τα πλάσματα -κάποια από τα οποία φτάνουν σε μήκος έως και 6 μέτρα και ζυγίζουν περίπου 110 κιλά- θα μπορούσαν ενδεχομένως να κατασκευάσουν υποβρύχιες κοινότητες που μοιάζουν με τις πόλεις που βλέπουμε στην ξηρά. Αλλά μπορεί να χρειαστούν εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια για να εξελιχθούν ώστε να το κάνουν αυτό. Με την εξελικτική πρόοδο, είναι δυνατόν, αν όχι πιθανό, να αναπτύξουν τρόπους να αναπνέουν εκτός νερού και τελικά να κυνηγούν χερσαία ζώα όπως ελάφια, πρόβατα και άλλα θηλαστικά - αν υποθέσουμε ότι έχουν επιβιώσει από το καταστροφικό γεγονός που οδήγησε τον άνθρωπο στην εξαφάνιση».
Σε ερώτηση εάν όσα περιγράφει είναι πραγματικά σενάρια ή επιστημονική φαντασία, ο Κόουλσον είπε: «Σίγουρα δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε. Θα είχατε ποτέ προβλέψει ότι οι πρόγονοί μας που ζούσαν πριν από μερικά εκατομμύρια χρόνια θα εξελίσσονταν στο είδος που θα κυριαρχούσε στον πλανήτη; Μάλλον όχι. Ωστόσο, οι άνθρωποι έμαθαν να πιάνουν ψάρια και να πλοηγούνται πάνω και κάτω από το νερό, οπότε είναι επίσης πιθανό, τα χταπόδια να κάνουν το ίδιο και στη στεριά. Φυσικά, η άνοδος των χταποδιών είναι όλα εικασίες: η εξέλιξη είναι απρόβλεπτη και δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ποια πορεία θα ακολουθήσει σε περίπτωση εξαφάνισης του ανθρώπου. Το μέλλον της ζωής στη Γη διαμορφώνεται από αμέτρητες μεταβλητές, και οποιοσδήποτε αριθμός ειδών θα μπορούσε να αναδειχθεί. Τούτου λεχθέντος, δεδομένης της αξιοσημείωτης νοημοσύνης, της προσαρμοστικότητας και του ποικίλου φάσματος στρατηγικών επιβίωσης των χταποδιών, δεν θα ήταν και το πιο τραβηγμένο στοίχημα να τα φανταστούμε να ευημερούν σε έναν κόσμο μετά τον άνθρωπο».