Κοινωνία των πολιτών... και Γάζα. Δύο ”όροι” αν και θεωρητικά ασύμβαστοι μεταξύ τους, ωστόσο με μία πολύ διαφορετική ματιά, είναι μία συνθήκη που όχι μόνο υφίσταται, αλλά στην πραγματικότητα αποδεικνύει το πελατειακό σύμπλοκο που υπάρχει ανάμεσα σε ομάδες και την ηγεσία, καταδεικνύοντας δε, γιατί ένας πόλεμος είναι θλιβερός, ωστόσο αυτό κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι σε μία πολεμική σύρραξη αυτομάτως υφίσταται και το έγκλημα της γενοκτονίας.
Έθεσα πολλούς όρους στο ”τραπέζι της συζήτησης”, κοινωνιολογικής και νομικής φύσης και το ζήτημα είναι της σχέσεως που μπορεί να φέρουν μεταξύ τους.
Η ”Κοινωνία των Πολιτών” είναι μία λέξη που υιοθετήθηκε τις δύο περίπου τελευταίες δεκαετίες και είναι η οργανωμένη δράση των πολιτών, μέσω οργανώσεων και κινημάτων .... και όσο ο συγκεκριμένος όρος να φαίνεται ουσιαστικά νεολογισμός, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι τόσο παλαιός όσο είναι η κοινωνία, βασισμένη σε οργανωτικές δομές.
Όσον αφορά το θέμα, ”Κοινωνία των Πολιτών” ... και Γάζα προσεγγίζεται πολυπαραγοντικά, παρά το γεγονός ότι οι κοινωνίες στην πλειοψηφία τους στη Μέση Ανατολή, λόγω της θρησκείας, αναπτύσσονται και ενεργούν σε πολύ διαφορετικά πλαίσια ακόμα και αξιακής φύσης από τις αντίστοιχες δυτικές, ενώ ο όρος έχει τεθεί ακόμα και σε νομοκανονιστικά ερείσματα στην ευρωπαϊκή, κυρίως, Δύση... Ωστόσο, ξεκινούμε και καταλήγουμε σε κάτι, ότι ”Κοινωνία των Πολιτών” δεν μπορεί να υφίσταται και δεν μπορεί να επιδρά σε ένα περιβάλλον που δεν υφίστανται κοινωνικές δομές, ανθρώπινη παρουσία που να εμπνέεται και να επιδιώκει κοινούς στόχους, τις περισσότερες φορές που αντιμάχεται ένα καταπιεστικό κέντρο διακυβέρνησης αυτών των δομών της.
Συγχρόνως, αυτό που οφείλουμε να γράψουμε, είναι ότι όλοι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι τρομοκράτες ... Όμως, επίσης οφείλουμε να πούμε, ότι ακόμα κι αν δεν είναι τρομοκράτες, όταν ανέχονται μία αρχή που δρα ή έδρασε στο παρελθόν με τρομοκρατικό τρόπο ακόμα και εναντίον μίας αναγνωρισμένης από την πλειοψηφία του Διεθνούς Συστήματος πολιτικής οντότητας, αυτό σημαίνει ότι είναι συμμέτοχοι των τρομοκρατών, πολλώ δε μάλλον όταν η συνέργεια αυτή εγκλωβίζει άμαχο πληθυσμό, γυναικόπαιδα, τις ίδιες τις οικογένειές τους.
Και επίσης ως Ευρωπαίοι πολίτες, αλλά κυρίως ως Έλληνες έχουμε αποδείξει και καταδείξει, όταν δικτατορικά και ανελεύθερα καθεστώτα έβαζαν τη λαιμητόμο στις κοινωνίες μας, η αντίδραση στην ανελεύθερη διοίκηση προερχόταν εκ των έσω, πρώτα και κυρίαρχα, αναγκάζοντας και το διεθνές περιβάλλον να αντιδράσει. Εννοείται, όπως πολλές φορές γράφω, και προανέφερα στη συγκεκριμένη ανάρτηση είναι λάθος να συγκρίνονται οι δυτικές με τις ανατολικές κοινωνίες, όμως όσοι γνωρίζουμε Ιστορία, οι Επαναστάσεις της Αποαποικιοποίησης στα περιβάλλοντα της Μέσης Ανατολής έδωσαν νέα πνοή στους λαούς αυτούς, αφού πρώτα οι λαοί αυτοί αντέδρασαν στις ηγεσίες τους που αντιστρατεύονταν τα συμφέροντα των ίδιων των πολιτών τους. Στην Αίγυπτο, ο Νάσερ δεν θα έδιωχνε τα αποικιοκρατικά συμφέροντα από το εσωτερικό, εάν πρώτα ο Σύνδεσμος Ελεύθεροι Στρατιωτικοί που πάτησε στα χνάρια Αιγυπτίων πολιτικών επαναστατών του Μεσοπολέμου, δεν αντιμάχονταν πρώτα τον Φουάτ Α′ και τον διάδοχό του, Φαρούκ.
Στη Γάζα, αλλά και στη Δυτική Όχθη αντίθετα ένας λαός συμβιβάζεται με τις ηγεσίες τους, οπότε μήπως η Ευρώπη θα πρέπει για όλο αυτό να αφήνει και ένα παραθυράκι εσκεμμένης θυματοποίησης για καθαρά πολιτικούς και επικοινωνιακούς λόγους;
Μία θεσμοθετημένη διάσταση, εκτός από τους ενεργούς πολίτες μίας κοινωνίας, της ”Κοινωνίας των Πολιτών” είναι οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που φυσικά -και εννοείται ότι δεν εκμηδενίζουμε τα πάντα - έχουν δώσει λαβή να αμφισβητηθούν τα κίνητρα και οι ενέργειές τους. Εκθέσεις διεθνών φορέων αναδεικνύουν τον σκιώδη ρόλο που λαμβάνουν κάποιες εξ αυτών κυρίως σε καιρό κρίσεων, λόγω χρηματοδοτήσεων από συγκεκριμένα, ιδιωτικά συμφέροντα (πολιτικών, πολιτειακών, οικονομικών, κοινωνικών κτλ). Ενώ το πιο αξιοσημείωτο που αναδεικνύει ότι η προπαγάνδα που υφίσταται για τον πόλεμο που μαίνεται στο ισραηλινό έδαφος βρίσκεται στο απόγειο, είναι όταν θεσμοποιημένοι φορείς Διεθνών Οργανισμών ρίχνουν εν προκειμένω ”νερό στο μύλο” του αντισημιτισμού και αναφέρομαι στην UNRWA, καθώς δεν ξεχνιούνται οι απόρρητες Εκθέσεις που ήρθαν και έρχονται στο φως και αποκαλύπτουν τη σχέση που έχουν τα εργαζόμενα στελέχη της με τη Χαμάς. Παραθέτω ένα από τα άρθρα για το θέμα με τη συλλογή πληροφοριών από Εκθέσεις. Γιατί δεν πρέπει εκτός των άλλων να ξεχνάμε, ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων στον εν λόγω φορέα προέρχεται από τον ιθαγενή πληθυσμό μίας κοινωνίας που βάλλεται και χρειάζεται τη διεθνή βοήθεια, ενώ το ίδιο, το επίσημο site της unrwa.org αναφέρει ότι η χρηματοδότηση γίνεται εξ ολοκλήρου από ιδιωτικά κεφάλαια.
Τι σχέση έχουν, όμως όλα τα παραπάνω, με τη Γενοκτονία που ανέφερα; Το ό,τι υφίστανται όλα τα παραπάνω, αυτό κάθε άλλο παρά σημαίνει, ότι δεν μπορεί να υπάρχει το έγκλημα της Γενοκτονίας στον πόλεμο αυτό. Είναι, όμως, έτσι;
Αρχικά, οφείλουμε να καταθέσουμε την παραφιλολογία που υφίσταται σε διεθνές επίπεδο για υποτιθέμενες αποφάσεις διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων ότι το Ισραήλ καταδικάστηκε με το έγκλημα της Γενοκτονίας. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν τελικές αποφάσεις, όπως έχω αναφέρει κατά καιρούς σε δημόσια αρθρογραφία μου, μια και αφενός ακόμα υφίσταται προδικαστική διερεύνηση αφετέρου υπάρχουν προτάσεις, όμως όχι τελικές κρίσεις. Αυτό είναι το ένα.
Το δεύτερο είναι, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι νομικοί που ασχολούνται κυρίως με το Ανθρωπιστικό Δίκαιο, πτυχή του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, ότι το έγκλημα της Γενοκτονίας για να βαρύνει ένα Κράτος, πρέπει να υπάρχει αποδεδειγμένα στοχευμένη και μεθοδευμένη εξόντωση ενός, έθνους, μίας φυλής, μίας θρησκευτικής ομάδας. Τα μέτρα δε, για την εξάλειψη της συγκεκριμένης ομάδας είναι στη βάση της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας πολύ συγκεκριμένα. Ενδεικτικά παραθέτω μία εκ των ανακοινώσεων (εδώ) που ως γνωστόν υφίσταται από μέρους του Ισραηλινού Στρατού, όταν προγραμματίζει να χτυπήσει εντός της Γάζας, μία τακτική που ανέκαθεν εφάρμοζε και το γνωρίζουν όσοι ήταν Ακόλουθοι Άμυνας στο Ισραήλ, όταν είχε στόχο να πλήξει περιοχές τρομοκρατικής δράσης. Οπότε, εάν υπάρχει σκοπός να ”εξαλειφθεί” πληθυσμιακά μία ομάδα, ποιος είναι ο λόγος να ενημερώσει ο μηχανισμός ενός Κράτους για την επίθεση που πρόκειται να εξαπολύσει εναντίον ενός κατοικημένου εδάφους;
Φυσικά και δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο ανθρωπιστικό ζήτημα που υπάρχει αυτήν την στιγμή στη Γάζα, μία ωστόσο συνθήκη που είναι ένα σύμπλεγμα παραγόντων. Γιατί όταν υπάρχουν παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι πρέπει τα γεγονότα να τα βλέπουμε ρεαλιστικά, εάν θέλουμε να προστατευτεί ο άμαχος πληθυσμός μίας κοινωνίας που βάλλεται. Και δεν θέλουμε απλά να κάνουμε επικοινωνιακή πολιτική και προπαγάνδα. Ακόμα κι αν το Ισραήλ καταδικαστεί,που δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί, γιατί δεν μπορεί να αποδειχθεί σε καμία περίπτωση ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα (εκτός εάν υπάρξει μεθοδευμένη εξόντωση του Ισραήλ από κέντρα που πρόσκεινται με οποιοδήποτε τρόπο στις χώρες που το επιβουλεύονται) ο πληθυσμός των αυτοαποκαλούμενων Παλαιστινίων θα συνεχίσει να ζει στο μαρτύριο που του επιβάλλουν δεκαετίες ολόκληρες οι τρομοκρατικές οργανώσεις που τον διοικούν. Αφενός ουδέποτε ο πληθυσμός αυτός δεν προστατεύτηκε από τις ηγεσίες τους που είναι γνωστό από διεθνείς Εκθέσεις πώς ο λαός αυτός διοικείται, αφετέρου σε ένα πολεμικό γεγονός, η ηγεσία ενός Κράτους κάνει το οτιδήποτε για να ελαχιστοποιήσει τα θύματα αμάχων.Οι τρομοκράτες της Χαμάς, όχι μόνο δεν είχαν έναν σχεδιασμό πολιτικής ασφάλειας όπως κάνουν όλες οι ηγεσίες των χωρών, αλλά αντίθετα χρησιμοποιούν τους αμάχους ως ασπίδες προστασίας και αυτό εκτός των άλλων φαίνεται και αποδεικνύεται ότι εντός οικιών, δημοσίων κτιρίων, και κοινωφελών ιδρυμάτων είχαν και έχουν στημένο το ”στρατηγείο” τους.
Και όπως ανέφερα ξανά σε δημόσια αρθρογραφία, ακόμα κι αν η Χαμάς εκμεταλλευόταν τους ίδιους τους κατοίκους της Γάζας, αυτό δεν σημαίνει ότι η Διεθνής Κοινότητα είναι άμοιρη ευθυνών, καθώς έπρεπε: 1. να εγκαταστήσει τους αμάχους σε ασφαλείς ζώνες, 2. να εγγυηθεί μέσω των φορέων της για την ασφάλειά τους, 3. τα στοιχεία που λαμβάνει για τον θάνατο των αμάχων να προέρχονται από αξιόπιστο φορέα και πάντως όχι από τα στοιχεία αφενός μιας τρομοκρατικής οργάνωσης αφετέρου των δικτύων που έχει αναπτύξει αυτή η τρομοκρατική οργάνωση και όσοι (Κράτη, ιδιώτες) που τη χρηματοδοτούν.
Και τέλος ένα πολεμικό γεγονός, μία σύγκρουση την ερευνούμε στη βάση των αιτιών και των αφορμών των οποίων ξεσπά και κάθε άλλο παρά τουλάχιστον στο νομικό κομμάτι εξετάζεται ή θα πρέπει να εξετάζεται υπό τα πλαίσια των Επιστημών, όπως είναι η Ιστορία και η Διπλωματική Ιστορία. Και με αυτό που θα γράψω, κάθε άλλο παρά λαϊκίζω, καθώς εάν η Διεθνής Πολιτική, οι Διεθνείς Σχέσεις, επιστημονικοί τομείς του Διεθνούς Δικαίου αντιλαμβάνονταν τον Κόσμο στη βάση μόνο της Ιστορίας, σήμερα η Μικρά Ασία και ο Πόντος θα ανήκαν στην πραγματική τους οικογένεια, στην Ελλάδα. Αυτό είναι το ένα. Και το δεύτερο, το Παλαιστινιακό, θα διαχειριζόταν από αυτούς μόνο που δικαιούνται να ομιλούν, Άραβες και Ισραηλινούς.