Πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη 1973 για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία.
Από ψωμί, δεν πεινάμε ακριβώς, αλλά η ακρίβεια που όπως γράφεται, ειδικά για την Ελλάδα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αισχροκέρδεια περιορίζει ακόμη περισσότερο το λαϊκό εισόδημα.
Όσο για την Παιδεία, ακόμη αναρωτιόμαστε γιατί ένα σημαντικό ποσοστό αποφοιτά αστοιχείωτο και, το χειρότερο, ανάγωγο.
Ελευθερία, ναι, σαφώς και δεν έχουμε χούντα, το δημοκρατικό πολίτευμα δεν απειλείται ούτε αμφισβητείται σοβαρά, αλλά με αρκετή δόση ασυδοσίας από τη μια και ασφυκτικού κοινωνικού ελέγχου από την άλλη όταν μία νέα ”αστυνομία σκέψης” ελέγχει και το παραμικρό που θα πεις στη δημόσια σφαίρα...
Εθνική ανεξαρτησία είναι πάντα ζητούμενο και προϋποθέτει ισχυρή εθνική συνείδηση, που φροντίσαμε να την περιφρονήσουμε και να τη χρεώσουμε στην πατριδοκάπηλη χούντα. Κι όσο η Κύπρος είναι κατεχόμενη και οι νεοθωμανοί δεν παραιτούνται από τα αυτοκρατορικά τους σχέδια με μπόλικη δόση ... φιλοδοξιών χαλιφάτου, απαιτείται διαρκής εγρήγορση.
Εκείνος ο αγώνας ήταν όμορφος και πάν′ απ′ όλα δίκαιος, ας τον τιμήσουμε όπως του πρέπει.