«Οι ελληνικές επιγραφές βεβαίως, δεν μας εκπλήσσουν. Η Πομπηία είναι ουσιαστικά υστερο-ελληνιστικός κόσμος, διότι, ναι μεν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν διοικητικά την Ανατολή, δηλαδή τα ελληνικά βασίλεια της Ανατολής, ωστόσο κατελήφθησαν οι ίδιοι από τον ελληνικό πολιτισμό, κι αυτό που ακολούθησε είναι η συνέχεια του ελληνιστικού πολιτισμού για μερικούς αιώνες», σημειώνει η διακεκριμένη αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας σχολιάζοντας την αποκάλυψη της «μαύρης αίθουσας» στην Πομπηία με τις εμπνευσμένες από τον Τρωικό Πόλεμο τοιχογραφίες σε εκπομπή της ΕΡΤ.
«[…] Τα ελληνικά ήταν η lingua franca, η γλώσσα των λογίων στην Ανατολή, δηλαδή από Ιταλία και ανατολικά. Ποτέ δεν κυριάρχησαν τα λατινικά, σκαιωδώς υπήρχαν, εκεί υπάρχουν μόνο ελληνικά», προσθέτει η Αγγελική Κοτταρίδη.
«Η γλώσσα των μύθων είναι επίσης η ελληνική. Ο Βιργίλιος, όπως ξέρουμε, μεταφέρει στα λατινικά τις ιστορίες του Ομήρου αρκετούς αιώνες μετά, αλλά το ενδιαφέρον με τις τοιχογραφίες της Πομπηίας είναι ότι αντιγράφουν προϋπάρχοντα έργα. Είναι έργα καλών καλλιτεχνών -όχι όμως των μεγίστων, συνήθως είναι πολύ καλοί αντιγραφείς -αντιγράφουν παλαιότερα πρότυπα. Η Πομπηία μας δίνει μία πολύ καλή εικόνα για την Αλεξάνδρεια, πώς θα ήταν τα σπίτια και η ζωή στην Αλεξάνδρεια, ή πώς θα ήταν η ζωή στην Αντιόχεια, που τα’ χουμε χάσει αυτά, γιατί, ευτυχώς για αυτούς τότε, δεν τα σκέπασε κανένας Βεζούβιος. Επίσης είναι γνωστό ότι οι Ρωμαίοι αντιγράφουν συστηματικά και έργα πλαστικής και μέχρι να βρεθούν οι βασιλικοί τάφοι στις Αιγές, ο τάφος του Φιλίππου και λοιπά, στην πραγματικότητα ό,τι ξέραμε για την αρχαία ελληνική ζωγραφική ήταν μέσω Πομπηίας», καταλήγει η κυρία Κοτταρίδη.
Υπενθυμίζεται ότι αρχαιολόγοι στην Πομπηία έφεραν στο φως την αποκαλούμενη «μαύρη αίθουσα», μία αίθουσα συμποσίων με καλά διατηρημένες -αν και μικρές σε μέγεθος- τοιχογραφίες στις οποίες διακρίνονται η Ωραία Ελένη, στην πρώτη συνάντηση της με τον Πάρη -η τοιχογραφία περιλαμβάνει και μια επιγραφή στα ελληνικά που γράφει «Αλέξανδρος», το άλλο όνομα του πρίγκιπα της Τροίας- η Κασσάνδρα και ο Απόλλωνας.
Η «μαύρη αίθουσα», που ονομάστηκε έτσι λόγω του χρώματος των τοίχων, που πιθανώς είχε ως στόχο να καλύψει την αιθάλη από τις λυχνίες που φώτιζαν τον χώρο, ήταν ένα «εκλεπτυσμένο σκηνικό ευχάριστων συνεστιάσεων».
Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται μεταξύ 15 π.Χ. και 40-50 μ.Χ., ενώ το περίτεχνο ψηφιδωτό δάπεδο της αίθουσας αποτελείται από ένα εκατομμύριο και πλέον μικροσκοπικές λευκές ψηφίδες.