Όταν οι τιμές των ακτοπλοϊκών είναι απαγορευτικές, οι μέρες της άδειας λίγες, το απόθεμα χαμηλό αλλά το διάλειμμα από τη φρενίτιδα της καθημερινότητας σε έναν νησιώτικο προορισμό φαντάζει κατ’ επείγουσα ανάγκη, ο Πόρος, αυτό το καταπράσινο νησί του Αργοσαρωνικού μας υπόσχεται πολλή ομορφιά, εύκολη πρόσβαση, ηρεμία κι ολοκληρωμένη περιήγηση σε λίγο χρόνο.
Αν ταξιδεύει κανείς από Αθήνα, εκτός από την επιλογή του πλοίου από το λιμάνι του Πειραιά, υπάρχει κι άλλη εναλλακτική που διαρκεί 2μιση ώρες και είναι η οδήγηση ως το Γαλατά και από εκεί το ferry boat για το νησί που κάνει μόλις επτά λεπτά, αφού ο Πόρος βρίσκεται ακριβώς απέναντι σε κοντινή απόσταση.
Μια βόλτα στο γραφικό λιμανάκι με τα νεοκλασικά σπίτια και τα πλακόστρωτα καλντερίμια που θυμίζει κάτι από Βενετία, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Σεφέρης για το νησί, είναι η καλύτερη πρώτη γνωριμία. Οι περισσότεροι γνωρίζουν το ρολόι, ένα σήμα κατατεθέν του Πόρου από το 1927, ως το σημείο που πρέπει οπωσδήποτε να ανέβουν για να θαυμάσουν τη θέα του νησιού και του Αργοσαρωνικού από ψηλά.
Πράγματι πρόκειται για πολύ όμορφο μέρος, ωστόσο υπάρχει ένα ψηλότερο σημείο κοντά στο νερόμυλο που θα αποζημιώσει κάθε αναβάτη, αφού η θέα από εκεί είναι ανεκτίμητη. Φυσικά για μια τέτοια εμπειρία δύο είναι οι καλύτερες ώρες της ημέρας, το ξημέρωμα και το ηλιοβασίλεμα.
Μια παραλία που ξεχωρίζει στο νησί είναι το δημοφιλές «Λιμανάκι της Αγάπης», λίγο μετά το Νεώριο. Πρόκειται για έναν μικρό γραφικό κόλπο με καθαρά νερά, ενώ υπάρχει και beach bar, με λίγο ανεξάρτητο χώρο δεξιά κι αριστερά για όποιον δεν επιθυμεί να καθίσει στις ξαπλώστρες. Μια κράτηση πριν από την επίσκεψη σε αυτή την παραλία θα ήταν σωτήρια γιατί έχει πάντα κόσμο.
Για εμάς πάλι που δεν είμαστε λάτρεις των οργανωμένων παραλιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η παραλία της Βαγιωνιάς προς την πίσω πλευρά του νησιού είναι μια καλή επιλογή. Λίγος κόσμος, κρυστάλλινα νερά κι ένας όμορφος βραχώδης κόλπος, με τη βλάστηση να καθρεφτίζεται στα νερά της θάλασσας κάνοντας τα να φαίνονται γαλαζοπράσινα.
Στο γυρισμό από την Βαγιωνιά είναι μια καλή ευκαιρία για μια στάση στο ναό του Ποσειδώνα που βρίσκεται στην ίδια πλευρά του νησιού, σε ένα τοπίο άκρως ελληνικό γεμάτο στα ελαιόδεντρα. Ο αρχαιολογικός χώρος είναι συνεχώς ανοιχτός για τους επισκέπτες και όπως καταγράφει η ιστορία, πρόκειται για το μέρος όπου ο ρήτορας Δημοσθένης αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο.
Εκεί κοντά υπάρχει και μια παραδοσιακή ταβέρνα, ο «Παράδεισος», όπου βρίσκει κανείς νόστιμο, ποιοτικό κρέας -σε καλές θα λέγαμε τιμές για νησί- σε ένα κατάφυτο περιβάλλον με απίστευτη θέα στην πράσινη πλευρά του νησιού και στη θάλασσα. Είναι μια διαφορετική νότα θυμίζοντας και κάτι από ορεινούς προορισμούς.
Αν θέλουμε φαγητό πλάι στη θάλασσα, το λιμανάκι του νησιού έχει πολλές ταβέρνες για να επιλέξουμε, με το Απάγκιο στην γειτονιά των ψαράδων στην Πούντα -μια οικογενειακή ταβέρνα- να ξεχωρίζει για τα θαλασσινά του πιάτα. Ο Πλάτανος είναι μια ακόμη ανεπιφύλακτη πρόταση, με προσφορές ολόκληρου μενού με ποικιλία θαλασσινών, σαλάτα και κρασί και προσιτές τιμές.
Αυτό όμως που σίγουρα πρέπει κανείς να γευτεί πριν αποχωριστεί το νησί είναι το παγωτό στο Gelato di Poros, τζελατερί με τεράστια ποικιλία γεύσεων, που μάλλον μια επίσκεψη μόνο δε φτάνει για να το χορτάσεις.
Κάπου μέσα στα γραφικά σοκάκια του λιμανιού, για όποιον προτιμά να πίνει το ποτό του με ηρεμία, σε μαγαζιά με χαρακτήρα κάτω από jazz και blues ήχους, βρίσκουμε την Άμπελο, ένα πέτρινο wine bar με δική του κάβα και μεγάλη γκάμα επιλογών στα κρασιά- κι όχι μόνο.
Ο γύρος του νησιού με το αυτοκίνητο είναι μια βόλτα που αξίζει -χωρίς να παίρνει πολλή ώρα- και μας δίνει την ευκαιρία να αποκτήσουμε μια συνολική εικόνα του νησιού και να απολαύσουμε την πευκόφυτη διαδρομή. Από το Μοναστήρι και το Ασκέλι, μέχρι το Ρωσικό Ναύσταθμο και τον Γερολιμένα- μέρος κατάλληλο για πεζοπορία ως τον πετρόχτιστο φάρο Ντάνα.
Μια ανάσα από την Αθήνα, ο Πόρος είναι το κατάλληλο νησί για όποιον αναζητά λίγη γαλήνη για να ξεφύγει από το γκρίζο της πόλης και να γεμίσει καρδιά και νου με όμορφες εικόνες.