Καθ’ όλη την πορεία των τελευταίων δεκαετιών, ο τουρκικός επεκτατισμός επιτίθετο στρατιωτικά σε περιπτώσεις συντριπτικής υπεροπλίας του έναντι του αδύνατου θύματος: Κύπρος, Ιράκ, Αφρίν Συρίας, Λιβύη … Διότι, το διακύβευμα για την Τουρκία στο ενδεχόμενο αποτυχίας, ήταν και παραμένει μοιραίο για το τουρκικό καθεστώς εξουσίας και την συνοχή της χώρας. Εξού και ενέργεια που θα εξανάγκαζε την Αθήνα να αντιδράσει με γενική σύρραξη δεν υπήρξε, αλλά η Τουρκία είτε προχωρούσε μέχρι εκεί που η Αθήνα έκανε ένα βήμα πίσω για να αποφευχθεί η σύρραξη, είτε επεδίωκε ένα περιορισμένο θερμό επεισόδιο για να παγώσουν όλα στο Αιγαίο. Έτσι, έγιναν πολλά βήματα πίσω για να φτάσουμε ως εδώ, όταν και πάλι εξελίσσεται παρόμοια τουρκική συμπεριφορά.
Το τουρκικό καθεστώς ζητά την αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου προβάλλοντας διάφορα προσχήματα, αλλά δεν κρύβει ότι σκοπός της στρατιωτικής απογύμνωσής τους, είναι για να μπορεί να επιχειρήσει την κατάκτησή τους!
Σήμερα, η Αθήνα δείχνει πλέον να κατανοεί πού μας έφερε η κατευναστική πολιτική και οι εμμονικές φοβίες έναντι του τουρκικού επεκτατισμού. Μια αμυντικά ενισχυμένη Ελλάδα, η οποία σχεδιάζει την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων για προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, εξοργίζει το ισλαμοφασιστικό καθεστώς στην Άγκυρα που καθημερινώς υπερβαίνει τα όρια του εθνικιστικού παροξυσμού.
Επιπρόσθετα, εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον λειτουργούν ευνοϊκά τα τελευταία χρόνια, που δεν θα ήταν έτσι εάν η Αθήνα επέμενε στις φοβίες και κατ′ επέκταση σε λανθασμένες επιλογές. Αυτό ας το λάβουν υπόψη όσοι «θερμόαιμοι» κατηγορούσαν την ξεκάθαρη στάση Αθήνας-Λευκωσίας ενάντια στη ρωσική εισβολή κατά της Ουκρανίας. Επομένως, η αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσουμε τον ισλαμοφασισμό δυνατόν να αποτρέψει την σύρραξη και να μας διασώσει από την υποταγή.
Επιπλέον, μια σθεναρή στάση ενάντια στο ισλαμοφασιστικό καθεστώς αποτελεί την πλέον έμπρακτη αλληλεγγύη προς λαούς εντός και εκτός Τουρκίας που υποφέρουν κι ιδιαίτερα υποστηριχτική προς τις προοδευτικές φωνές στα κατεχόμενα της Κύπρου.
Πάντως, ο Κύπριος Υπουργός Εξωτερικών συνεχίζει τις «παραφωνίες» του. Τις προάλλες δήλωσε εκνευρισμένος: «ο Τύπος της Κύπρου πρέπει να διαλέξει ποιους πρέπει να πιστεύει, εμάς ή την τουρκική προπαγάνδα». Δεν είναι ο ίδιος που εμπιστευόταν το τουρκικό καθεστώς προτείνοντάς του «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» (ΜΟΕ); Δεν είναι ο πολιτικός του περίγυρος που υιοθετούσε την τουρκική προπαγάνδα για το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα κι επέρριπτε ευθύνη στους Ελληνοκύπριους, περιλαμβανομένων των Ν. Αναστασιάδη και Ν. Χριστοδουλίδη;
Ο τουρκικός επεκτατισμός δεν αντιμετωπίζεται με φοβίες, ούτε με «νομικά επιχειρήματα» των εγχώριων ελίτ, ούτε με ΜΟΕ που απαίτησαν οι Γερμανοί για να μην ζητάμε κυρώσεις στην Τουρκία, αλλά με μια πανεθνική στρατηγική αποτροπής που λειτουργεί κι αλληλέγγυα προς άλλους λαούς που υποφέρουν από τον τουρκικό επεκτατισμό και τυραννία.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο