Κάθε εργάσιμη ημέρα τα τελευταία δύο χρόνια, ένας υπάλληλος της Νότιας Κορέας σηκώνει ένα πράσινο τηλέφωνο και καλεί τον «ομόλογό» του στη Βόρεια Κορέα που βρίσκεται λίγο πιο μακριά, από την άλλη πλευρά των συνόρων. Είναι ο χειριστής της απευθείας τηλεφωνικής γραμμής που συνδέει τις δύο χώρες από το 1971 και φυσικά είναι ένα απομεινάρι του Ψυχρού Πολέμου που όμως για τη σχέση των δύο χωρών είχε μεγάλη σημασία.
Παρά βέβαια τις εκατοντάδες κλήσεις που έχουν γίνει αυτά τα δύο χρόνια από τη Νότια Κορέα κανείς δεν απαντούσε. Μέχρι που κάτι άλλαξε και στις 3:30μμ στις 3 Ιανουαρίου 2018 ο βορειοκορεάτης υπάλληλος σήκωσε το ακουστικό για να ελέγξει εάν λειτουργεί η τηλεφωνική σύνδεση. Ο έλεγχος διήρκεσε 20 λεπτά.
Αυτή η τηλεφωνική γραμμή στο Χωριό της Ειρήνης στο Panmunjom κοντά στα σύνορα είναι το βασικό μέσο επικοινωνίας μεταξύ των γειτονικών χωρών που συνεχίζουν, τεχνικά, να βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση.
Το σκηνικό, όπως παρατηρεί το BBC, θυμίζει εποχές Ψυχρού Πολέμου. Στο ξύλινο γραφείο του νοτιοκορεάτη υπαλλήλου υπάρχουν δύο τηλεφωνικές συσκευές χρώματος κόκκινου και πράσινου, ένας υπολογιστής και δίπλα του ένα φαξ.
Το South-North Direct Telephone εγκαταστάθηκε το 1971 με βασικό σκοπό να διευκολύνει τις συνομιλίες του Ερυθρού Σταυρού στις δύο χώρες.
Το γραφείο του τηλεφωνητή από την πλευρά της Ν.Κορεάς στεγάζεται στο σπίτι της Ελευθερίας στην Panmunjom και η τηλεφωνική γραμμή καταλήγει σε ένα αντίστοιχο γραφείο στην βορειοκορεατική πλευρά στην Panmungak της Βόρειας Κορέας. Τα χωρίζει απόσταση μόλις 100μ.
Περισσότερες τηλεφωνικές γραμμές μεταξύ των δύο χωρών «άνοιξαν» το 1972 όταν συζητήθηκε η πιθανή επανένωση, και ξανά το 1990 και το 2000.
Σήμερα υπάρχουν συνολικά 33 γραμμές επικοινωνίας μεταξύ των δύο χωρών - πέντε για καθημερινές επικοινωνίες, 21 για συνομιλίες μεταξύ Κορεατών, δύο για θέματα εναέριας κυκλοφορίας, δύο για ναυτικά ζητήματα και τρία για θέματα οικονομικής συνεργασίας.
Οι περισσότερες όμως είναι αδρανείς από τον Φεβρουάριο του 2016, όταν ο Βορράς διέρρηξε τους δεσμούς με τον Νότο μετά την απόφαση της Σεούλ να αποχωρήσει από ένα ένα κοινό οικονομικό project που είχε συμφωνηθεί εξαιτίας των πυρηνικών δοκιμών της Πιονγκγιάνγκ.
Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν πολύ καλύτερα τη δεκαετία του 1990. Όπως είχε δηλώσει το 2008 στο πρακτορείο ειδήσεων Yonhap ο Kim Yeon-cheol, αξιωματικός της Ν.Κορέας υπεύθυνος για την τηλεφωνική γραμμή «Όλες οι τηλεφωνικές κλήσεις ήταν επίσημες, δεν ανταλλάζαμε ανεπίσημα σχόλια και αστεία». Τότε, όπως έχει πει, οι κλήσεις προς τη Βόρεια Κορέα γίνονταν καθημερινά 9 το πρωί και 4 το απόγευμα. «Εκείνοι μας καλούσαν τις ημέρες με ζυγό αριθμό και εμείς αυτές με μονό».
Τώρα πια δεν ακολουθείται το σύστημα «μονές και ζυγές ημέρες» αλλά η ρουτίνα των δύο κλήσεων σε καθημερινή βάση συνεχίζεται για τους Νοτιοκορεάτες. Οι κλήσεις γίνονται από το πράσινο τηλέφωνο και όταν καλεί η Βόρεια Κορέα χτυπά το κόκκινο.
Πριν τον Φεβρουάριο του 2016 οι δύο χώρες καλούσαν η μία την άλλη καθημερινά αλλά μετά οι βορειοκορεάτες σταμάτησαν να απαντούν. «Όταν είχαμε να τους στείλουμε κάποιο μήνυμα, ρωτούσαμε εάν ήθελαν να το λάβουν. Ακουμπούσαμε το ακουστικό και στέλναμε το μήνυμα με φαξ ή συναντιόμασταν».
Τώρα, για πρώτη φορά μετά από περίπου δύο χρόνια, η Βόρεια Κορέα απάντησε στην κλήση που έλαβε στις 3 Ιανουαρίου και η απόφαση αυτή ήρθε ως συνέχεια της ανακοίνωσης του Kim Jong-un πως επιθυμεί να ανοίξει διάλογο με την Σεούλ ανακοινώνοντας παράλληλα πως τον άλλο μήνα θα μεταβεί στον Νότο η εθνική αθλητική αποστολή της χώρας για να συμμετάσχουν στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.