Το προσωπικό μου μόττο είναι ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο της εμπειρίας, όπως λέω και στους φοιτητές μου. Η ευφυία ή το ταλέντο μπορούν να βοηθήσουν, αλλά εξ ορισμού οι εμπειρίες αναφέρονται σε βιώματα με την πάροδο του χρόνου. Δεν είναι τυχαίο που παραδοσιακά οι ηγέτες είναι ώριμοι, διότι έχουν την εμπειρία, την ψυχραιμία, τη συγκρότηση, και κάνουν μελετημένες κινήσεις, δηλαδή δεν βιάζονται.
Σε όλους τους οργανισμούς υπάρχουν κάποιοι που βιάζονται να ανέλθουν, έχουν δεν έχουν την εμπειρία ή ακόμα και το ταλέντο, και πολλές φορές ανέρχονται με την υποστήριξη άλλων στην ίδια κατηγορία, με κακά αποτελέσματα για τους οργανισμούς. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Μια αρχή του Μάνατζμεντ είναι η αποκαλούμενη Peter Principle που λέει ότι «people tend to be promoted to their level of incompetence», δηλαδή, «οι άνθρωποι τείνουν να προάγονται στο επίπεδο της ανικανότητάς τους».
Υπό μια έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ μας παρέχει δύο πρόσφατα παραδείγματα, και με τον κ. Τσίπρα, και με τον κ. Κασσελάκη. Ο μεν κ. Τσίπρας, που είναι όντως πολιτικά οξυδερκής και χαρισματικός, μπορούσε να είχε δείξει λίγο υπομονή προς την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός. Αν ο κ. Σαμαράς είχε κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία έστω για λίγο, η εθνική οικονομία θα είχε πάρει τελείως διαφορετική πορεία από το 2015 με τα λίγα προαπαιτούμενα που είχαν μείνει, χωρίς τους χειρισμούς του κ. Βαρουφάκη, το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls. Έτσι ο κ. Τσίπρας έγινε de facto ο άρχων της κυβίστησης και ο ιδιοκτήτης του τρίτου μνημονίου. Αν ο κ. Τσίπρας είχε υπομονή θα είχαμε γλυτώσει πολλά δεινά, ο κ. Σαμαράς θα είχε υποστεί το πολιτικό κόστος, προς τιμήν του, και ο κ. Τσίπρας θα είχε γίνει πρωθυπουργός στην ώρα του.
Για τον κ. Κασσελάκη δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Η έλλειψη εμπειρίας του είναι αυταπόδεικτη, παρότι είναι ευφυής και πολύ επικοινωνιακός. Με τον κ. Κασσελάκη ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε την στρατηγική που αποκαλούμε “gambling for resurrection” (δηλαδή, «στοιχηματίζοντας για ανάσταση») κάνοντας μια ριψοκίνδυνη κίνηση και ελπίζοντας ότι θα του επέτρεπε να υπερσκελίσει τη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ γεύτηκε την εξουσία και θεώρησε ότι ο κ. Κασσελάκης είχε κάποιο μαγικό ραβδί που θα ξανάνοιγε την πόρτα της εξουσίας. Στην πραγματικότητα, προς το παρόν τουλάχιστον, ο ΣΥΡΙΖΑ διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη. Η ζαριά δεν απέδωσε.
Ελπίζω ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει το δρόμο του γιατί ο πλουραλισμός ευνοεί τη δημοκρατία. Αλλά για να βρει το δρόμο του χρειάζεται ηγέτη με πολύ μεγάλη εμπειρία και πολιτική οξυδέρκεια, δηλαδή κάποιον σαν τον κ. Τσίπρα.
* Αυτό το άρθρο περιέχει αυστηρά προσωπικές απόψεις που δεν αντιπροσωπεύουν το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.