Λάθη συμβαίνει να κάνουμε όλες και όλοι στην καριέρα μας, αλλά μερικοί ανάμεσα μας «κολλάμε» περισσότερο σ’ αυτά.
Ίσως κάποιοι μένουμε ξάγρυπνοι όλη νύχτα νιώθοντας ακόμη ζαλάδα και άγχος για τον τρόπο που απογοητεύσαμε έναν πελάτη δίνοντας του άθελά μας λάθος πληροφορίες. Ίσως αποφεύγουμε συναδέλφους στην ομάδα μας γιατί νιώθουμε ότι μας κρίνουν για αυτό το λάθος, αν και έχουν περάσει μέρες έκτοτε. Αν οποιοδήποτε από τα παραπάνω σενάρια μοιάζει γνώριμο, ίσως είμαστε επιρρεπείς στο να παθαίνουμε εμμονή με τα λάθη.
Αυτό που τροφοδοτεί αυτή τη συνεχή έγνοια είναι η ντροπή του να νιώθουμε εντελώς ανεπαρκείς, φοβούμενοι να ανακαλύψουν οι άλλοι την ανικανότητα μας, λέει η Τανίσα Ρέιντζερ, κλινική ψυχολόγος από τη Νεβάδα. Από τη στιγμή που παθαίνουμε εμμονή με ένα λάθος λόγω της ντροπής μας, μπορεί να εξελιχθεί σε μεγαλύτερο πρόβλημα όπως η τελειομανία.
«Η ντροπή συχνά ανοίγει δρόμο στην τελειομανία και η τελειομανία κάνει τα λάθη να φαίνονται κολοσσιαία. Ουσιαστικά σκεφτόμαστε περίπου ως εξής:, «Αν δεν κάνω τα πάντα τέλεια, τότε είμαι μια αποτυχία και όλοι θα μπορούν να δουν το ελάττωμά μου», λέει η ψυχολόγος. «Έχω πολλούς πελάτες που τρελαίνονται για ένα λάθος τους στη δουλειά. Ξαγρυπνούν τη νύχτα και αυτομαστιγώνονται για ένα λάθος κι όχι ένα εκούσιο μπέρδεμα ή ένα μπέρδεμα που προκάλεσαν με την απροσεξία τους. Για ένα απλό λάθος.»
Υπάρχει καλύτερος τρόπος να αναγνωρίζουμε ένα λάθος, ενώ ταυτόχρονα το αφήνουμε πίσω μας. Να πως:
1. Βλέπουμε το λάθος μας στις διαστάσεις του
Αφού κάνουμε ένα λάθος στη δουλειά μπορεί συχνά να θέλουμε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί, για να γλυτώσουμε τη ντροπή και το άγχος να αντικρίσουμε ξανά τους συναδέλφους μας.
Εάν αυτές οι ανησυχίες μας κρατούν ξύπνιους τη νύχτα, η ψυχοθεραπεύτρια Σάνον Γκαρσία προτείνει να αμφισβητήσουμε αυτές τις σκέψεις ακριβώς για να γίνουν πιο ρεαλιστικές.
«Θα τελειώσει ο κόσμος; Όχι», τονίζει η ίδια. «Θα απολυθείτε; Πολύ απίθανο. Θα κάνετε διεξοδική συζήτηση επ’ αυτού με το αφεντικό σας; Μπορεί. Θα είναι άβολο να αναλάβετε το λάθος σας; Πιθανώς. Έχετε επιβιώσει από λάθη του παρελθόντος; Για να διαβάζετε τώρα, ναι. Θα επιζήσετε κι από αυτό; Ναι!»
Μερικές φορές τυχαίες παραλείψεις βλάπτουν την απόδοση της δουλειάς μας, αλλά είναι σημαντικό να μην καταστροφολογούμε για αυτό που συνέβη.
«Βεβαίως, προκάλεσε καθυστέρηση. Ναι, μπορεί να κόστισε στην εταιρεία κάποια χρήματα. Εντάξει, επηρέασε αρνητικά την απόδοση της εργασίας. Είναι όμως στην πραγματικότητα το τέλος της καριέρας μας; Πραγματικά; Μάλλον όχι», είπε η Ρέιντζερ.
«Το να βλέπετε τα πράγματα στις διαστάσεις τους, χωρίς να τα αγνοοείτε/καταπιέζετε αλλά ούτε και να υπερβάλλετε ή να τα μεγεθύνετε, είναι βασική προϋπόθεση για να αφήσετε τα πράγματα να κυλήσουν».
Εάν μας βοηθάει, ας δοκιμάσουμε να μπούμε στη θέση συναδέλφων που έχουν κάνει επίσης λάθη. Μόλις δούμε τη συμπόνια και τη συμπάθεια που τρέφουμε για τα ολισθήματα των άλλων, μπορεί να γίνουμε πιο ήπιοι και με τους εαυτούς μας.
«Όταν ένας συνάδελφος έκανε ένα λάθος στο παρελθόν, είναι κάτι για το οποίο τον κρίνατε τόσο αυστηρά; Περάσατε τη μέρα σου σκεπτόμενες/-οι αδιάκοπα το λάθος του; Όχι. Και οι συνάδελφοι σας πιθανότατα αντιδρούν κατά τον ίδιο τρόπο», είπε η Γκαρσία.
«Κανείς δεν το σκέφτεται περισσότερο από εσένα».
2. Ας μάθουμε πως δεν χρειάζεται να αυτομαστιγωνόμαστε
Για να ξεπεράσουμε ένα λάθος, πρέπει επίσης να ξανασκεφτούμε τι σημαίνει να μαθαίνουμε από ένα λάθος.
Ας σκεφτούμε να ανατρέψουμε κάθε οπτική γωνία για το πώς μια αλληλεπίδραση με το αφεντικό μας θα μπορούσε να πάει καλύτερα, για παράδειγμα, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα. Καλό είναι να δώσουμε στον εαυτό μας την άδεια να απελευθερώσει αυτές τις σκέψεις, προτείνει η ψυχολόγος Λάουρα Γκάλαχερ. Κατά τη Γκάλαχερ, οι άνθρωποι μηρυκάζουν και παθαίνουν εμμονή με κάτι επειδή πιστεύουν ότι «Ένας ευσυνείδητος άνθρωπος θα ανησυχούσε για αυτό».
«Όταν ξέρεις ότι μπορείς να είσαι ευσυνείδητος άνθρωπος και ταυτόχρονα να συγχωρείς τον εαυτό σου για να προχωρήσεις, θα είναι πιο εύκολο να το κάνεις».
Η Γκαρσία προτρέπει τους πελάτες της να επανεξετάζουν τις ανησυχίες τους υπό πιο θετικό πρίσμα. «Το γεγονός ότι αγχώνεστε γι′ αυτό σημαίνει ότι νοιάζεστε. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για το αφεντικό, τους συναδέλφους και τους πελάτες σας», είπε η Γκαρσία.
«Δημιουργήστε μια επιβεβαίωση για να επαναλάβετε στον εαυτό σας κάθε φορά που εμφανίζονται αυτές οι αρνητικές σκέψεις: ”Αποδέχομαι το λάθος μου, επιλέγω να μάθω από αυτό και προχωρώ”».
Εάν έχετε κολλήσει στον κόσμο του «θα μπορούσε/θα έπρεπε» σε σχέση με το λάθος σας, να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας για όσα δεν ξέρατε.
3. Ας μην κρύβουμε το λάθος. Συνειδητοποιούμε τι συνέβη, αλλά δεν δεχόμαστε και την κριτική των άλλων..
Όταν κάνουμε μια μεγάλη γκάφα στη δουλειά, μπορεί ενστικτωδώς να θέλουμε να το καταπιέσουμε και να ξεχάσουμε τι συνέβη ή ακόμη και να προσποιηθούμε ότι δεν συνέβη ποτέ. Εάν νιώθουμε την επιθυμία να αποσυρθούμε, ας προκαλέσουμε τον εαυτό μας να κάνει το αντίθετο.
Να είμαστε αυτοί που θα το αναφέρουν σε μια συνομιλία με τους συναδέλφους ή το αφεντικό μας. «Αν ήταν κάτι που τους ενόχλησε, ζητήστε συγγνώμη για αυτό», λέει η Γκαρσία.
«Τότε γίνεται μια συζήτηση όπου όλοι συμμετέχετε, οι άνθρωποι είναι πιθανό να είναι ευγενικοί και από εκεί και ύστερα όλοι μπορούν να προχωρήσουν παρακάτω».
Μπορεί να μοιάζει οξύμωρο, αλλά το να είστε ειλικρινείς σχετικά με το λάθος σας και τον αντίκτυπό του μπορεί να είναι θεραπευτικό. «Μπορεί να αισθανθείτε σαν κάνετε ένα κρύο ντους –πριν το κάνετε, το φοβάστε και αισθάνεστε άβολα ή ανήσυχα», εξηγεί η Γκάλαχερ.
Το να αναλαμβάνουμε την ευθύνη χωρίς να κατηγορούμε κανέναν είναι το πιο θεραπευτικό. Φυσικά, μερικές φορές το να είμαστε ειλικρινής για ένα λάθος μπορεί επίσης να εμπνεύσει ενίοτε και σκληρή κριτική από κακοπροαίρετους συναδέλφους.
«Ενημερώστε τους τι σκοπεύετε να κάνετε διαφορετικά για να προσπαθήσετε να αποτρέψετε κάτι τέτοιο από το να συμβεί στο μέλλον. Είναι έξω από τον έλεγχό σας», συμβουλεύει η Ρέιντζερ.
«Η ανάληψη των συναισθήματα των άλλων είναι επιζήμια για εσάς και σας δυσκολεύει να συμπεριφέρεστε στον εαυτό σας με την καλοσύνη και τη συμπόνια που σας αξίζει», καταλήγουν οι ειδικοί.