Τα τελευταία χρόνια η χρήση φυτοφαρμάκων έχει τεθεί υπό αυστηρό έλεγχο. Αυτό, εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι ένα ζιζανιοκτόνο, γνωστό ως glyphosate, εντοπίστηκε στο 80% των ούρων των Αμερικανών, καθώς και στις ανησυχίες ότι τα συστατικά των φυτοφαρμάκων που καταπολεμούν τα ζιζάνια, σκοτώνουν μαζί και τις μέλισσες.
Μάλιστα, πρόσφατη μελέτη από έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που έχει επικεντρώσει την δράση του στην προστασία του περιβάλλοντος, αποκαλύπτει ένα νέο κίνδυνο που σχετίζεται με τα φυτοφάρμακα: Είναι γεμάτα «επικίνδυνες» πολυφθοροαλκυλικές ουσίες (PFAS), οι οποίες συνδέονται με σοβαρά προβλήματα υγείας όπως ο καρκίνος, η νεφρική νόσος, η υψηλή αρτηριακή πίεση, η νόσος του θυρεοειδούς, διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα καθώς γενετικές ανωμαλίες. Προκειμένου να κατανοήσουμε το μέγεθος του κινδύνου, οι επιστήμονες εξηγούν πως μέχρι πρότινος, οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνταν για την παραγωγή αντικολλητικών τηγανιών και αδιάβροχων μπουφάν.
Oι ουσίες αυτές είναι γνωστές και ως «αθάνατα χημικά», καθώς δεν αποδομούνται ποτέ οργανικά, πράγμα που σημαίνει ότι από τη στιγμή που μολύνουν μια επιφάνεια, παραμένουν εκεί για πάντα. Οι συντάκτες της πρόσφατης έκθεσης εκφράζουν την ανησυχία ότι καθώς οι επικίνδυνες αυτές ενώσεις εντοπίστηκαν σε τρία από τα επτά πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φυτοφάρμακα, ίσως περιέχονται στις τροφές που απολαμβάνουμε, ακόμα και στο νερό που πίνουμε.
«Η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών (EPA) πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο αυτής της κατάστασης και να αφαιρέσει τα φυτοφάρμακα που περιέχουν όλες αυτές τις τρομερά επικίνδυνες, και εξαιρετικά ανθεκτικές χημικές ουσίες», επισημαίνει ο Nάθαν Ντόνλεϊ, διευθυντής περιβαλλοντικής υγείας στο Κέντρο Βιοποικιλότητας.
Και πράγματι, οι επιστήμονες και οι αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές αγωνίζονται προκειμένου να προλάβουν τον ανεξέλεγκτο ρυθμό στον οποίο κινείται η παραγωγή και η χρήση νέων και όλο και πιο ανθεκτικών PFAS από τη βιομηχανία τροφίμων.
Οι εταιρείες ωστόσο, είναι εξαιρετικά εφευρετικές ως προς τις μεθόδους που σκαρφίζονται για να κρατούν μακριά τις ρυθμιστικές αρχές, δημιουργώντας συνεχώς νέες χημικές ουσίες, προκειμένου να αντικαταστήσουν τις παλιές που είναι απαγορευμένες και ανιχνεύσιμες.
«Κάθε φορά που οι αρχές απαγορεύουν τη χρήση μιας χημικής ουσίας, η βιομηχανία τροφίμων επιστρέφει δριμύτερη με μια νέα παραλλαγή, που εξακολουθεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία μας», καταγγέλει η Δρ. Σάρα Μπροσέν, επιστημονική Σύμβουλος στο IPEN.
(Mε πληροφορίες από salon)