Όλα έγιναν μέσα σε ένα από τα Σαββατοκύριακα του εγκλεισμού (που επί της ουσίας, δεν μοιάζουν με Σαββατοκύριακα, αφού όλες οι μέρες έγιναν ξαφνικά ίδιες). Αναζητώντας μία ταινία για να περάσει την ώρα του, ο 24χρονος Βικτόρ Σεβαλιέ άρχισε να πειράζει στον υπολογιστή του αφίσες γνωστών ταινιών -και δικών του αγαπημένων-, μεταφέροντας τες στον καιρό της πανδημίας και της κοινωνικής απομάκρυνσης.
Το αποτέλεσμα αυτού του παράξενου update έχει πραγματικά ενδιαφέρον, καθώς πέρα από τα αναμενόμενα, την Όντρεϊ Τοτού στην «Αμελί» και την Ούμα Θέρμαν / Μία στο κορυφαίο «Pulp Fiction» να φιγουράρουν με ιατρική μάσκα, γίνεται εφερευτικό και εν τέλει, ενδιαφέρον.
Από τον «Λύκο της Wall Street» του Σκορσέζε (όπου ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο στέκεται μόνος, χωρίς το απίθανο, τρελό πλήθος που κατακλύζει το φόντο της πρωτότυπης αφίσας) και τον «Τζόκερ» με άδεια τα σκαλοπάτια στο Μπρονξ (εκεί όπου γυρίστηκε η διάσημη σκηνή με τον Χοακίν Φίνιξ / Άρθουρ Φλεκ που το φθινόπωρο του 2019 κατάντησε τουριστική ατραξιόν), μέχρι τον «Φόρεστ Γκαμπ» (και το άδειο παγκάκι του Φόρεστ / Τομ Χανκς), αλλά και τον εμβληματικό «Νονό» του Κόπολα (όπου ο Μάρλον Μπράντο αντί για το κομψό σμόκιν φορά απλά μία ρόμπα), ο Σεβαλιέ ξαναδιαβάζει τις αφίσες / σύμβολα υπό το πρίσμα της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης.
Και ως είναι αυτονόητο, παίζει με την αφαίρεση. Όλοι πια είναι μόνοι ή σε μεγάλη απόσταση. Όπως ο Ντάστιν Χόφμαν στον οσκαρικό «Άνθρωπο της Βροχής» του Μπάρι Λέβινσον με τον κινηματογραφικό αδελφό του Τομ Κρουζ.
Όπως το κάποτε ρομαντικό και τώρα άδειο τοπίο του «La La Land», χωρίς τον Ράιαν Γκόσλινγκ και την Έμα Στόουν να χορεύουν ερωτευμένοι κάτω από το φως μιας λάμπας του δρόμου με θέα το νυχτερινό Λος Άντζελες.
Όπως το «American Beauty». Όπου αντί για τριαντάφυλλο, η γυμνή γυναικεία κοιλιά έχει ιατρική μάσκα και ο άνθρωπος στον «Ε.Τ. Ο εξωγήινος» του Σπίλμπεργκ, αγγίζει τον παράξενο, απροδόκητο φίλο του φορώντας προστατευτικό γάντι μιας χρήσης.
Λάτρης της street art, ο νεαρός μηχανικός που εργάζεται στη διαφήμιση και το μάρκετινγκ, βρήκε διέξοδο συνδυάζοντας τις μεγάλες του αγάπες, τη φωτογραφία και το σινεμά. Και έδωσε μία εκδοχή της νέας πραγματικότητας (που μάλλον ήρθε για να μείνει), άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με μαύρο χιούμορ.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, πραγματική.
Με πληροφορίες από τη γαλλική έκδοση της HuffPost