
Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να πετάξουν, πόσο μεγάλα θα ήταν τα φτερά τους; Πρόκειται για ένα περίεργο ερώτημα που τίθεται σε δημοσίευμα του Live Science- και η απάντηση παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Προφανώς και θα ήταν σε μεγάλο βαθμό θέμα του βάρους του ατόμου- ωστόσο μπορεί να προσδιοριστεί ένα κάποιο εύρος: Όπως λέει ο Τάι Χέντρικ, καθηγητής Βιολογίας στο University of North Carolina at Chapel Hill, κάποιος 70 κιλών και ύψους τουλάχιστον 1,5 μέτρων θα έπρεπε να έχει άνοιγμα φτερών περίπου 6 μέτρων. Ο Χέντρικ κατέληξε σε αυτές τις τιμές με βάση μια εξίσωση που είχε αναπτύξει ο Ρόμπερτ Νουντς, λέκτορας Βιολογικών Επιστημών του University of Manchester και την είχε παρουσιάσει το 2007 στο Journal of Avian Biology. Εκεί περιέγραφε την κλίμακα των παραμέτρων των φτερών των πουλιών σε σχέση με τη μάζα του σώματος.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, ο «άνθρωπος- πουλί» δεν θα ήταν τόσο εύκολη υπόθεση, καθώς δεν θα αρκούσαν δύο φτερά, μα θα χρειαζόταν συνολικός ανασχεδιασμός ανατομίας. Για αρχή, υπάρχει το θέμα του...τύπου φτερών: Αν είχαμε φτερά σαν αυτά με τα οποία απεικονίζονται οι άγγελοι, θα χρειαζόταν μια επιπλέον ωμοπλάτη, όπως σημειώνει ο Μάικλ Χαμπίμπ του Dinosaur Institute στο Natural History Museum της κομητείας του Λος Άντζελες. Επίσης θα χρειάζονταν μύες για τα φτερά που θα έφταναν από το στήθος μέχρι την πλάτη, τυλιγόμενοι γύρω από το σώμα. Κατά τον Χαμπίμπ, για τον άνθρωπο θα είχαν περισσότερο νόημα φτερά σαν της νυχτερίδας, και σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε πολύ πιο μακριά χέρια, που θα συνοδεύονταν από μεμβράνες.
Από εκεί και πέρα, βεβαίως, θα χρειαζόταν μεγάλη δύναμη, οπότε πολύ δυνατοί μύες, κάτι που σημαίνει στήθος που ξεπροβάλλει πολύ και μια πολύ μυώδη πλάτη. Επίσης, τίθεται και το θέμα του τρόπου με τον οποίο θα πετούσαμε (δεν πετάνε όλα τα πτηνά με τον ίδιο τρόπο): Ο άνθρωπος μάλλον θα πετούσε σαν άλμπατρος- να ίπταται ψηλά με τα φτερά ανοιχτά.
Και η απογείωση; Με τόσο μεγάλα φτερά είναι δύσκολη, οπότε ο Χαμπίμπ θεωρεί ότι θα ήταν μάλλον κάτι σαν την αποκαλούμενη «τετράποδη εκτόξευση», κατά την οποία στην απογείωση και τα τέσσερα άκρα βρίσκονται στο έδαφος (θεωρείται ότι και οι πτερόσαυροι, που ήταν κάποια από τα πρώτα σπονδυλωτά που ανέπτυξαν δυνατότητα πτήσης, κάπως έτσι περπατούσαν και απογειώνονταν).