Είναι λογικό να θέλουμε οι άνθρωποί μας να συμπορευτούν με τη δική μας εξέλιξη. Πώς μπορούμε, όμως, να το καταφέρουμε αυτό χωρίς να παραβιάσουμε τα προσωπικά τους όρια; Η λύση είναι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι το παράδειγμα στο οποίο θα πιστέψουν.
Κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει να πείθει τον άλλον για να αλλάξει ή να ακολουθήσει μια νέα συνήθεια. Ισχύει μάλλον το αντίθετο. Όσο προτρέπουμε τον σύντροφό μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας να ακολουθήσουν τον δικό μας δρόμο εξέλιξης, καταφέρνουμε να τους αποτρέπουμε.
Τις περισσότερες φορές πρέπει να ”κρυώσουμε” για να καταλάβουμε την αξία μιας ζακέτας και αυτή η προσωπική μας εμπειρία, ακόμα κι αν είναι άσχημη, είναι πολύ πιο πολύτιμη από όλες τις συμβουλές της μαμάς μας να τη φορέσουμε.
Αυτό που φέρνει τα μόνα αποτελέσματα και τελικά χτίζει την εμπιστοσύνη των άλλων ώστε να καταλάβουν την αξία της αλλαγής μας, είναι απλά να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε εμείς οι ίδιοι.
Χωρίς φωνές, χωρίς κραυγές. Απλά με τις καθημερινές αλλαγές στη συμπεριφορά μας, στον τρόπο που μιλάμε, επικοινωνούμε, κάνουμε τις δουλειές μας, στο πόσο πιο ικανοποιημένοι και πλήρεις αισθανόμαστε.
Η μίμηση είναι ένα από τα ισχυρότερα εσωτερικά κίνητρα μάθησης, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν μονάχα στα αποτελέσματα.
Έτσι η αλλαγή έρχεται ομαλά και ως φυσιολογική εξέλιξη της αυθόρμητης ανάγκης μας να γίνουμε και εμείς ευτυχισμένοι. Ακολουθώντας ένα σωστό πρότυπο που δουλεύει με πίστη και συνέπεια για να τα καταφέρει. Εμάς!