Ανεξαρτησία! Μια λέξη που η μετάφρασή της σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων - εδώ και αρκετά χρόνια – επιδέχεται σχετικής μόνο ερμηνείας και όχι απόλυτης. Ιδιαίτερα στο καθεστώς της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας – κοινωνίας περισσότερο αναφερόμαστε στο βαθμό εξάρτησης μιας χώρας από άλλη / ες παρά στην ύπαρξη ή όχι εξάρτησης μια και η τελευταία θεωρείται δεδομένη.
Και βέβαια οι πάντα επίκαιροι - αν και γραμμένοι πριν 150 χρόνια - στίχοι του Γεωργίου Σουρή «Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ΄όλη τη γη μοναδικό, εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;» έρχονται να μας θυμίσουν το βασικό λόγο που χρωστάμε στις μέρες μας περίπου το 180 % αυτού που παράγουμε (Είναι βιώσιμο το Ελληνικό χρέος)
Ασφαλώς αυτός ο υπερδανεισμός (σε σχέση με την αξία της παραγωγής) της χώρας αύξησε τον ήδη υπάρχοντα βαθμό οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης από τους δανειστές της στο σήμερα αλλά ατυχώς και για πολλά από τα επόμενα χρόνια.
Έχουμε αναφερθεί σε παλιότερο άρθρο (Ανόρθωση της Ελλάδος και σε επίπεδο αυτοσεβασμού) ότι ο μέσος Έλληνας βιώνει όχι μόνο οικονομική συρρίκνωση αλλά και αντίστοιχη σμίκρυνση της προσωπικότητάς του σε επίπεδο αυτοεκτίμησης ή πιο απλά περηφάνιας.
Στο πολύ πρόσφατο παρόν γίναμε θεατές (χωρίς δυνατότητα παρέμβασης ή αποχώρησης) των τραγικών γεγονότων που προκάλεσε η καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι της Αττικής, της αποποίησης ευθυνών αλλά και της προκλητικής συμπεριφοράς, της προσπάθειας εμπορευματοποίησης του πόνου, της απαράδεκτης φρασεολογίας δημοσίων προσώπων και της ξύλινης παλαιάς λογικής αντιπαράθεσης άλλων.
Προσπαθώντας να «προχωρήσουμε» (μια και η ζωή το επιβάλλει) έρχεται ο τίτλος «Αποστολή εξετελέσθη. Η Ελλάδα πεθαίνει» του Γερμανικού περιοδικού Der Spiegel του οποίου την ακριβή μετάφραση, όχι των λέξεων αλλά των εννοιών που βρίσκονται πίσω από αυτές, δυσκολευόμαστε αφάνταστα να κατανοήσουμε.
Ποιά είναι η αποστολή που εξετελέσθη; Υπάρχει κάποιος που σχεδίασε κάποια αποστολή και χρησιμοποίησε κατάλληλους τρόπους για την επιτυχή έκβασή της;
Η Ελλάδα πεθαίνει τι ακριβώς σημαίνει; Αυτή η κατάληξη του τίτλου σχετίζεται με το πρώτο μέρος του;
Σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη ο «απίστευτος» αυτός τίτλος επιδέχεται αρκετές ερμηνείες και περιμέναμε οι διευκρινήσεις να έχουν ήδη δοθεί από τους μεν ή να έχουν ζητηθεί (απαιτηθεί) από τους δε.
Το γεγονός ότι τίποτα από τα δύο δεν έχει συμβεί δεν μας αφήνει περιθώρια να αμφισβητήσουμε τις σκέψεις που περιγράφονται στον δικό μας σημερινό τίτλο «Πόσο πολύ μίκρυνε η ανεξαρτησία της Ελλάδας».
Δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα από την αρθρογραφία μας θα «θίξουμε» την αναγκαιότητα συλλογικής προσπάθειας με μια νέα, χωρίς μικροκομματικές λογικές, πολιτική κουλτούρα απαραίτητη για την αναστήλωση της χώρας μας.