«Παρά τις συνήθειες μου, θεώρησα υποχρέωση μου να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για το λυπηρό συμβάν που έλαβε χώρα και αφορά ένα άτυχο σκυλάκι. Αυτή η θλιβερή υπόθεση είχε μεγάλη διάδοση από τα ΜΜΕ. Ηθελημένα άφησα να κυλήσει λίγος χρόνος πριν να γράψω αυτό το γράμμα.
Ελπίζω ότι η κοινότητα της Καρπάθου θα μου επιτρέψει να κάνω αυτή τη μικρή παρατήρηση σαν Καρπάθιος, γιατί έτσι νιώθω».
Μόλις διαβάσατε την εισαγωγή από την ανοιχτή επιστολή του Angelo Cavallaro, του διάσημου Ελληνο-ιταλού μαέστρου. Οι σκέψεις του ξεσηκώθηκαν, ξεχύθηκαν πάνω στο χαρτί, έγιναν λόγος με αφορμή ένα άγριο φονικό που συνέβη στις αρχές του 2018 στην Κάρπαθο.
Ήταν μια δολοφονία, από κείνες που ξεπετάμε βιαστικά. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις φροντίζουμε να παραχώσουμε το μικρό ανώνυμο πτώμα στην πιο σκοτεινή κι αδιάφορη άκρη της ύπαρξης μας, αφού το άμοιρο ζωντανό έτυχε να μην είναι από το είδος μας κι ότι δεν μας μοιάζει συνήθως το χαρακτηρίζουμε κατώτερο κι είναι καταδικασμένο πριν ακόμη γεννηθεί.
Ναι, πρόκειται για ένα σκυλί ή “εργαλείο”, όπως κάποιοι συνηθίζουν να τα λένε κάποιοι “ιδιοκτήτες”. Ένα κυνηγόσκυλο, που βρέθηκε κρεμασμένο στον τόπο καταγωγής του μαέστρου. Αυτό στάθηκε η αιτία να γεννηθούν μέσα στην ψυχή του Angelo σκέψεις, απορίες μα και προτάσεις, που με θάρρος τις μοιράζεται μαζί μας. Γιατί οι καλλιτέχνες έχουν αυτό το χρέος, θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα βγουν μπροστά, οι πρώτοι που θα πάρουν θέση, ακόμη και σε αυτή την αρρωστημένα επαναλαμβανόμενη κατρακύλα του είδους μας. Βλέπεις αυτά τα πλάσματα δε έχουν μιλιά, δεν έχουν ρόλο μέσα στις πολύβουες ανθρώπινες κοινωνίες, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο είναι πιο τυχερά από τα υπόλοιπα τετράποδα που προορίζονται για να γεμίσουν τα πιάτα και να χορτάσουν τα στομάχια μας. Πως να μιλήσεις για τα γουρουνάκια, τα κατσίκια ή να σκεφτείς τις κότες, η λέξη γενοκτονία δεν περιγράφει την ασταμάτητη, τη διαρκή σφαγή τους.
Σε αυτή την περίπτωση ο Angelo Cavallaro δε τα βάζει με τους συντοπίτες τους! Δεν έχει χάσει την ελπίδα του, εξακολουθεί να πιστεύει στον άνθρωπο και δίνει τη δική του λύση! Η αναπάντεχη θεραπεία σε κάθε είδους παρόμοια ανθρώπινα καρκινώματα είναι η ανάπτυξη της πολιτιστικής μας συνείδησης. Γιατί τόσο η οικονομική εξέλιξη, όπως και τα επιστημονικά επιτεύγματα, από μόνα τους δεν είναι αρκετά για να σταθούν απέναντι στα πιο άθλια και βάρβαρα ένστικτα μας.
Ο μαέστρος γράφει για την Κάρπαθο, όπου τις τελευταίες μέρες έχουμε ένα νέο απίστευτο κρούσμα, σε ένα χωριό πετροβολούν ένα αδέσποτο φοβικό σκυλάκο, θέλουν να φύγει! Και σε εκείνους που το ταϊζουν κάποιοι τους απειλούν, θα φωνάξουν την αστυνομία! Άραγε τι να κάνει; Να το κλείσουν στη φυλακή; Κι ο Δήμος, οι τοπικοί παράγοντες; ξέχασαν τόσο γρήγορα τις υποσχέσεις τους.
Όμως το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί με τον Angelo; Οι σημερινές γενιές θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον σπισισμό που κουβαλούν γατζωμένο στη ψυχή τους; Άραγε μπορούμε να γίνουν λίγο καλύτεροι;
Ο λόγος στον Angelo Cavallaro:
«Δεν θέλω να σχολιάσω περαιτέρω αυτό το γεγονός, που ήδη έχει πολύ σχολιαστεί και για το οποίο ο Δήμος καταρχήν έχει ήδη λάβει μια πρέπουσα θέση. Επιθυμώ αντ΄αυτού να κάνουμε κάτι που μπορεί να βοηθήσει να ανέβουν στην επιφάνεια τα πιο αγνά συναισθήματα και οι ανθρώπινες ευαισθησίες του λαού μας.
Από τα νεανικά μου χρόνια, όταν ερχόμουν τα καλοκαίρια στην Κάρπαθο, για να επισκεφθώ τους συγγενείς μου, έβλεπα να αλλάζει το όμορφο νησί μας όπου τότε οι κάτοικοι του αγωνίζονταν για την καθημερινή τους επιβίωση.
Οι περισσότεροι από αυτούς αναγκάζονταν να αφήσουν τις οικογένειες τους, τις συνήθειες τους και τον τόπο τους, για να φύγουν στο εξωτερικό, έτσι ώστε να προσφέρουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής για τους ίδιους και τις οικογένειες που έμειναν πίσω. Έτσι, στην πάροδο του χρόνου, το νησί άλλαξε σε έναν τουριστικό τόπο με την άφιξη χιλιάδων επισκεπτών-τουριστών, με την οικοδομική έκρηξη τουριστικών συγκροτημάτων δημιουργώντας θέσεις εργασίας και καινούρια επαγγέλματα, με αποτέλεσμα η ευημερία να εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα που η Κάρπαθος έχει κερδίσει δουλεύοντας σκληρά κι αυτό μας γεμίζει χαρά και υπερηφάνεια, μα όλα αυτά είναι απαραίτητα.
Ταυτόχρονα όμως είναι απαραίτητη και η ανάπτυξη της πολιτιστικής συνείδησης που μαζί με τον οικονομικό παράγοντα οικοδομούν την ομοιογενή ανάπτυξη μιας κοινότητας.
Επισκέπτομαι συχνά την Αθήνα για τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις κι αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθώ τις πολιτιστικές δραστηριότητες που παρά τις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα, τέτοιες δράσεις πολλαπλασιάστηκαν και αναπτύχθηκαν παντού στην Ελλάδα και ειδικότερα στα νησιά.
Η Κάρπαθος δε μου φάνηκε να έχει τόσο έντονη δραστηριότητα σε αυτό τον τομέα, παρόλο που τώρα τελευταία παρατηρώ μερικές πρωτοβουλίες που θέλουν να αναδείξουν την πολιτιστική συνείδηση των συμπατριωτών μας.
Όταν μιλάμε για πολιτιστική συνείδηση (πολιτισμός) δεν εννοούμε μόνο την παραδοσιακή μουσική και τους χορούς, που είναι ριζωμένα στη ψυχή του κάθε Καρπάθιου. Ούτε τα επιτεύγματα που κατόρθωσαν πολλοί Καρπάθιοι και συνεχίζουν να κατακτούν σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης μόρφωσης που αποτελεί πηγή υπερηφάνειας για το νησί μας.
Εννοούμε ότι είναι αναγκαίο να ενισχυθούν όλες αυτές οι δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στα σχολεία, Δήμους, τοπικές οργανώσεις, κινήσεις συλλόγων αποδήμων Καρπαθίων έτσι ώστε να δοθεί η ευκαιρία πρόσβασης σε υψηλού επιπέδου λογοτεχνίας, εκδηλώσεις μουσικής, εικαστικές τέχνες.
Αυτές ευαισθητοποιούν, προικίζουν και αναδεικνύουν την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής.
Η φρικτή δολοφονία αυτού του άτυχου ζώου δεν πρέπει να αποδοθεί στην έλλειψη ανθρωπιάς του λαού της Καρπάθου.
Η ανθρωπιά και η καλοσύνη είναι μέσα μας. Αυτή τη γνωρίζω αφού μου την μετέδωσαν ο πατέρας και η μητέρα μου, σε όλα τη διάρκεια της ζωής τους.
Είναι σίγουρο ότι αυτή η ανθρώπινη βαρβαρότητα είναι ενός ή λίγων ανθρώπων (θα ήθελα να μην είναι Καρπάθιοι) πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε την ηθική μας, το καλό όνομα του νησιού μας και την πρόοδο των νέων γενιών που θα ακολουθήσουν. Διότι πολιτισμός είναι το σύνολο των επιτευγμάτων του ανθρώπου στον υλικό, πνευματικό και ηθικό τομέα».
Με εκτίμηση
Angelo Cavallaro
Μεγάλος καλλιτέχνης, σπουδαίος άνθρωπος
Ο Angelo Cavallaro γεννήθηκε στη Lucca της Τοσκάνης, στις 5 Φλεβάρη 1941. Αν και ο ίδιος ποτέ δεν έκρυψε την ιδιαίτερη αδυναμία του στο γενέθλιο τόπο της μητέρας του, την Κάρπαθο ωστόσο ο διεθνής τύπος, κάθε φορά που παρουσίαζε το μοναδικό χορό της μπαγκέτας του, άφηνε λίγο πιο έξω τη Δωδεκανησιακή καταγωγή. Ο Άγγελος, όπως και ο αδελφός του Κωνσταντίνος, έχουν ένα μοναδικό χάρισμα, φτάνει μια ματιά για να σε κερδίσουν! Γιατί οι αυτόφωτοι άνθρωποι δε μπορεί, δεν γίνεται να κρυφτούν και τ΄αδέλφια Cavallaro έχουν ένα εκρηκτικό ταπεραμέντο, μίγμα των δυο πατρίδων τους, της αναγεννησιακής Ιταλίας με την πιο ανόθευτη θαλασσινή Ελλάδα.
Για κείνους λοιπόν που δε γνωρίζουν, ο παγκοσμίου φήμης διευθυντής ορχήστρας είναι πρωτογιός της Μενετιάτισσας Σοφίας Κουμούτσου, και του Ιταλού αξιωματικού Αλεσσάντρο Καβαλλάρο.
Το ζευγάρι είναι από εκείνα που γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν λίγο πριν τη δίνη του μεγάλου πολέμου, όταν τα Δωδεκάνησα ήταν ακόμη μια ιταλική κτίση.
Η μητέρα του, ήταν κόρη της Μενετιάτισσας Μαριγώ Κουμούτσου, το γένος Δημελλά, ενώ πατέρα της ήταν ο Πηλιάτης Ευάγγελος Κουμούτσος, όμως δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει, αφού η πρώτη μέρα που έπιασε δουλειά στο λατομείο του Παχούλη, ήταν και η τελευταία του! Το 1910 ήταν μόλις 28 ετών, όταν σκοτώθηκε σε ένα από τα εργατικά δυστυχήματα, που εκείνη την εποχή είχαν γίνει θλιβερή καθημερινότητα στα νταμάρια εξόρυξης μαρμάρου της Πεντέλης.
Λίγο μετά τη γέννηση του και ο Angelo Cavallaro ήταν το ”παιδί θαύμα” της Πίζας
Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του στο Κονσερβατόριο της Boccherini στη Λούκα, και του χορηγήθηκε το δίπλωμα βιολιού το 1963. Αργότερα σπούδασε σύνθεση στο Κονσερβατόριο της Cherubini στη Φλωρεντία με δασκάλους τους Carlo Prosperi, Roberto Lupi και Luigi Dallapiccola .
Κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου ειδικεύεται στη διεύθυνση ορχήστρας με τον Piero Bellugi, στο Κονσερβατόριο Cherubini στη Φλωρεντία, όπου το 1967 του χορηγήθηκε το δίπλωμά του με βαθμό άριστα.
Έλαβε υποτροφία για σπουδές ορχηστρικής τεχνικής στη Βενετία και τη διεξαγωγή και την ερμηνεία της όπερας στην Accademia Musicale Chigiana στη Σιένα.
Έχει διευθύνει εκατοντάδες μουσικά έργα και πολλές σημαντικές ορχήστρες, μεταξύ των οποίων και η Συμφωνική Ορχήστρα Βόρειας Καρολίνας, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνώνκαι την Ορχήστρα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Στην Ιταλία έχει διευθύνει την Ορχήστρα του Teatro Regio του Τορίνο, το Teatro Comunale,(Ορχήστρα της Μπολόνια), το Massimo του Teatro του Κάλιαρι, το Haydn Ορχήστρα του Bolzano, την ορχήστρα της RAI στη Ρώμη και τη Νάπολη Ορχήστρες, το Musicali Ορχήστρα Pomeriggi του Μιλάνου, το Maggio Ορχήστρα Musicale Fiorentino, όπως και την Ορχήστρα του Palazzo Pitti.
Από το 2011 έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Συμφωνική Ορχήστρας του Μπάρι.
Ο διάσημος μαέστρος έχει ταξιδέψει και έχει χειροκροτηθεί σε όλο τον πλανήτη, καταγράφονται τουλάχιστον 80 όπερες στο ρεπερτόριο του και έχει διευθύνει σπουδαίες ορχήστρες με παγκοσμιού φήμης τραγουδιστές, όπως ο Vargas, ο Alvarez και η Gnena Dimitrova.
Τον Νοέμβριο 2013 έλαβε το αναγνωρισμένου κύρους βραβείο Lifetime Achievement για καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των Τεχνών στην Πράγα της Τσεχίας.
Ο μαέστρος πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1953, η αρχή της σταδιοδρομίας του σε ηλικία μόλις 13 ετών, τότε διηύθυνε την ορχήστρα του ραδιοφώνου στην Λυρική σκηνή Αθηνών.
Από τότε επισκέπτεται συχνότατα την Ελλάδα και μάλιστα όπως είπε στον δημοσιογράφο κ. Μπ. Καβροχωριανό, στην πιο πρόσφατη συνέντευξη του στο ραδιόφωνο του Τρίτου Προγράμματος:
«Στην Ελλάδα αισθάνομαι σα στο σπίτι μου».
Αλλά και για το τόπο καταγωγής της μητέρας του, την Κάρπαθο, ανέφερε ότι:
«Πρόκειται για ένα υπέροχο νησί με υπέροχο κόσμο».
Αξίζει μάλιστα να αναφέρω ότι ο Angelo Cavallaro χορεύει μόνο έναν σκοπό, τη σούστα της Καρπάθου!