Σε μανιφέστο το οποίο είχε γράψει μεταξύ 1947 και 1950, ο φημισμένος Μεξικανός τοιχογράφος Ντιέγκο Ριβέρα είχε διατυπώσει το όραμά του για την περιεκτική Πόλη των Τεχνών, η οποία θα φιλοξενούσε όλες τις δημιουργικές τέχνες. Τώρα, δεκαετίες μετά τη σύλληψη αυτής της ιδέας, η Πόλη των Τεχνών είναι πλέον πραγματικότητα.
Ο Ριβέρα – μεγάλος έρωτας της Φρίντα Κάλο – ήθελε να «φέρει μαζί τον καλλιτέχνη της σχολής και της ακαδημίας με τον κεραμουργό, τον υφαντή, τον τεχνουργό που πλέκει καλάθια, τον λιθοδόμο, με όλα όσα είναι μια γνήσια και ευγενής έκφραση του λαού του Μεξικού», όπως ο ίδιος έγραψε. Το εγχείρημα δεν υλοποιήθηκε πριν τον θάνατό του, το 1957. Δεκαετίες αργότερα, η Πόλη των Τεχνών, ένα συγκρότημα 13 κτηρίων και χώρος για περφόρμανς με εμβαδόν άνω των 19,5 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων για να συγκεντρώνονται όλες οι δημιουργικές εκφράσεις σε ένα μέρος, εγκαινιάστηκε στην Πόλη του Μεξικού. Εκτείνεται στο σημείο όπου ήδη υπάρχει το Μουσείο Anahuacalli στο Κογιοακάν (Πόλη του Μεξικού), το οποίο χτίστηκε για να στεγάσει την τεράστια συλλογή μεσοαμερικανικής τέχνης του Ριβέρα.
Το Μουσείο χτίστηκε το 1963 από τους αρχιτέκτονες Χουάν Ο′ Γκόρμαν και Χεριμπέρτο Παγκελσόν, μαζί με την κόρη του Ριβέρα, Ρουθ Ριβέρα Μαρίν. Σύμφωνα με τα αρχικά πλάνα του Ντιέγκο Ριβέρα, θα συμπληρωνόταν με ένα θέατρο που θα φιλοξενούσε σύγχρονες και παραδοσιακές παραστάσεις, έναν πειραματικό κινηματογράφο, ένα μουσείο αρχιτεκτονικής και εργαστήρια με ελεύθερη πρόσβαση. Ο ίδιος ήθελε να εμπλέκεται το Anahuacalli με τα τοπικά σχολεία για να είναι αυθεντικό τμήμα της κοινότητας, συνδέοντας τους Μεξικανούς με τη μακρά πολιτισμική ιστορία της χώρας.
Η ολοκληρωμένη Πόλη των Τεχνών περιλαμβάνει αίθουσα τέχνης, βιβλιοθήκη, εργαστήρια και γραφεία καθώς και χώρο για τη συλλογή των 59.000 αντικειμένων του Ντιέγκο Ριβέρα στην οποία θα επιτρέπεται ελεγχόμενη πρόσβαση του κοινού. Σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Μαουρίτσιο και Μανουέλ Ρόχα (πατέρας και γιος), κόστισε 960.000 δολάρια 111.100.200 και απαιτήθηκαν έξι χρόνια για την ολοκλήρωσή της. «Ο διάλογος με τον Ριβέρα και τον Χουάν Ο′ Γκόρμαν, ο οποίος συνεργάστηκε μαζί του, είναι μια από τις πιο σημαντικές προκλήσεις στην καριέρα μου» εξομολογήθηκε, μιλώντας στην ισπανική εφημερίδα El País, ο Μαουρίτσιο Ρόχα. «Η ιδέα είναι ότι στις πόλεις της προκολομβιανής περιόδου, τα κτήρια συνδέονται και επιτρέπουν μια σχέση μεταξύ των μερών. Αυτό το οποίο προσπαθούμε να κάνουμε είναι να επανακωδικοποιήσουμε σε μια σύγχρονη γλώσσα την ιδέα του Ριβέρα και του Ο′ Γκόρμαν». Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά χαμηλών κτηρίων από ηφαιστειακή πέτρα, υλικό παρόμοιο με το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για το σαν ναό Μουσείο Anahuacalli. «Με τις νέες τεχνολογίες που χρησιμοποιούμε τα κτήρια μοιάζουν σαν να πλέουν σε μια θάλασσα από λάβα» είπε ο Ρόχα.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ, anahuacalli