Δεν ζήσαμε κάτι διαφορετικό χθες στη Βουλή. Πολιτικοί αρχηγοί και βουλευτές της αντιπολίτευσης, συνεχώς επαναλαμβανόμενοι στην σφοδρότατη κριτική τους εναντίον της κυβέρνησης, με ομοιόμορφη κατάληξη. Να ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού.
Ο μόνος οποίος δεν την ζήτησε, σε μία εμφανώς διαφοροποιημένη στρατηγική λόγου και επιχειρημάτων, ο Κυριάκος Βελόπουλος της Ελληνικής Λύσης. Χωρίς να του λείπει η οξεία κριτική.
Και ο μόνος οποίος από χθες δήλωσε αντίθετος στο σκεπτικό της πρόταση δυσπιστίας που φέρνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ, ο Δημήτρης Νατσιός της Νίκης. Θα καταθέσει δική του πρόταση.
Η εικόνα του Κοινοβουλίου η γνωστή και συνηθισμένη. Άδεια έδρανα που γέμιζαν μόνο στην πτέρυγα εκείνου του κόμματος, του οποίου ο αρχηγός ανέβαινε στο βήμα της Βουλής για την δική του ομιλία. Οι άλλοι στα κομματικά γραφεία τους, στο καφενείο της Βουλής για το εσπρεσάκι τους… Και άσε αυτούς που είχαν επαγγελματική σειρά (πριν τελειώσουν και φύγουν και εκείνοι) να μιλάνε για 57 ψυχές που παραδόθηκαν σε άλλους κόσμους. Θύματα, επειδή κάποιοι είχαν σαφείς πολιτικές ευθύνες. Πολιτικές ευθύνες για την ασφάλεια του σιδηροδρόμου και πολιτικές ευθύνες για το τι έγινε μετά την φονική εγκληματική/σύγκρουση, με την αλλοίωση του πεδίου της εθνικής τραγωδίας, από στοιχεία και τεκμήρια που σίγουρα θα μπορούσαν να βοηθήσουν πολύ πιο επιστημονικά τις ενδεδειγμένες έρευνες. Βεβαίως και με ιδιαίτερες αναφορές για τον εφιάλτη της πυρόσφαιρας.
Πάντως το επίσης εντυπωσιακό ήταν ότι όσοι κυβερνητικοί μίλησαν, έστελναν όσες τους έπαιρνε περισσότερες μπάλες των ευθυνών, στην εξέδρα.
Και από πλευράς των ομιλητών της Αντιπολίτευσης, ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Όσων τα κόμματα είχαν ασκήσει κυβερνητική εξουσία από το 2010 και πέρα (το χρονικό ορόσημο που έβαλε ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης) δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να πούνε το παραμικρό και για δικές τους ευθύνες και παραλείψεις. Προφανώς για αυτούς ο σιδηρόδρομος χάλασε τη νύχτα της τραγωδίας. Ή λίγο πριν. Ας διάβαζαν τουλάχιστον έστω κι αυτό το πολυσυζητημένο πόρισμα που παρουσιάστηκε την περασμένη Πέμπτη.
Α, ναι. Είχαμε και την, με χρονοκαθυστέρηση, παραίτηση του υφυπουργού Χρήστου Τριαντόπουλου. Την έκανε επική από το βήμα της Βουλής, επαναλαμβάνοντας ότι ο ίδιος δεν είναι επαγγελματίας της πολιτικής και δηλώνοντας αθώος.
Πάντως στην πρώτη καρέκλα των υπουργικών εδράνων, δεν ήταν σε καμιά φάση της χθεσινής συνεδρίασης (λόγω των γενεθλίων του ή κρατώντας δυνάμεις για το τριήμερο;) ο πρωθυπουργός, για να δείξει με την παρουσία του την στήριξη του στον βουλευτή Μαγνησίας και πρώην Υφυπουργό του στο Μαξίμου.
Αφέθηκε ένα θήραμα εγκαταλελειμμένο μέσα στην αρένα. Συνηθισμένο στη ζούγκλα της πολιτικής, όταν κανείς «πρώτος» δεν αναλαμβάνει ευθύνες και τις έχει μετακυλίσει στις πλάτες κάποιου «δεύτερου».
Τελικά η προανακριτική θα γίνει, θα τραβήξει δύο μήνες και βάλε. Με την επισήμανση, χωρίς να υπονοώ το παραμικρό, ότι η σύνθεση της έχει ως πλειοψηφία τους κυβερνητικούς βουλευτές.
Κατά τα άλλα, σήμερα θα ξεκινήσει η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για το θέμα των Τεμπών; Ή το ΠΑΣΟΚ θα καταθέσει από νωρίς την πρόταση δυσπιστίας οπότε θα πάμε κατευθείαν εκεί;
Μέχρι αργά το βράδυ που έγραφα αυτό το κείμενο, δεν είχε αποσαφηνιστεί. Πληροφορούμαι πάντως ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα ήθελε να κόψει την δυνατότητα εμφάνισης κανενός αρχηγού άλλου κόμματος από το βήμα της Βουλής στην προ ημερησίας. Και αντιλαμβάνομαι, κυρίως του ΣυΡιζΑ.
Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα, είτε αύριο είτε το αργότερο την Πέμπτη, η τριήμερη συζήτηση στη πρόταση δυσπιστίας θα ξεκινήσει.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι αύριο το βράδυ έξω από τη Βουλή και όχι μόνον έξω από τη Βουλή, αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας θα έχουμε νέες διαδηλώσεις, νέες συγκεντρώσεις. Οι πολίτες είναι θυμωμένοι. Και δεν κάνουν πίσω.