Το επεισόδιο μεταξύ Ουκρανικών και Ρωσικών πλοίων προφανώς δεν είναι τυχαίο και προφανώς δεν είναι κάτι που αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση. Είναι μια σκηνή από αυτές που θα δούμε σύντομα καθώς στις 9/2/2019 θα περάσει από επιτροπή η αποστολή αίτησης που θέλει την Ουκρανία να συμμετέχει στην επέκταση του ΝΑΤΟ φέρνοντας την συμμαχία δίπλα στα σύνορα της σημερινής Ρωσίας.
Είναι προφανές πώς αυτό το σκηνικό, μαζί με όσα συμβαίνουν στα Βαλκάνια με Σερβία, Κόσσοβο, πΓΔΜ, είναι όλα αυτά που θα αποτελέσουν σημεία αναφοράς για την Ατλαντική Συμμαχία και την Ρωσία αφού θα διαμορφώσουν νέες ισορροπίες και νέα σημεία τριβής σε συνοριακό επίπεδο, μειώνοντας πάρα πολύ την επιρροή ισχύος της Μόσχας.
Παράλληλα σε όλο αυτό θα υπάρχει και το σκηνικό της ενεργειακής αναδιαμόρφωσης, όσον αφορά την παροχή ροών προς την Ευρώπη, αποκαθηλώνοντας και την ισχύ της Ρωσίας που μέχρι στιγμής σχεδόν είχε το μονοπώλιο του Φυσικού Αερίου. Το τελευταίο εννοείται πώς έχει να κάνει και με την χώρα μας, όπως και με την Τουρκία που έχει πλέον αποθρασυνθεί, τόσο λόγω απαιτήσεων δικών της στο μοίρασμα της πίτας, όσο και στο πώς οι ισχυρότεροι δίνουν χώρο σε αυτήν να λειτουργεί. (το ίδιο ισχύει και για ΗΠΑ και για Ρωσία).
Αν το 2018 ήταν κρίσιμο λόγω μοιράσματος πίτας, το 2019 θα είναι έτος δράσης που θα βρει το BREXIT, την Ιταλία σε ένταση, την Γαλλία σε πιέσεις, την Ρωσία σε επίπεδο σύγκρουσης, τα Βαλκάνια σε ανασχηματισμό συνόρων, τις ΗΠΑ να είναι σε μια προοπτική επιβολής ενεργειακής κυριαρχίας, την Τουρκία να απειλεί με πραγματικό τρόπο ... και στο φόντο... κρατήστε το όποιος θέλει, .. τις πρώτες δράσεις στην Αφρικανική Ήπειρο όπου η Κίνα έχει αρχίσει και κυριαρχεί κάτι που ήδη έχει εντοπιστεί από όλους.