Στο κείμενο που ακολουθεί θα ήθελα να αποτυπώσω τις σκέψεις ενός άνθρωπου που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα επί είκοσι τέσσερα (24) χρόνια και ασχολείται επαγγελματικά, ως στέλεχος πρώτης γραμμής, με το ανθρώπινο δυναμικό.
Το μεσημέρι της 28ης Ιανουαρίου 2019, κατά τη διάρκεια του Υπουργικού Συμβουλίου, ο πρωθυπουργός της χώρας εξήγγειλε την αύξηση του κατώτατου μισθού των εργαζομένων, του ιδιωτικού τομέα, στα 650,00€. Κρίνεται σκόπιμο να τονισθεί ότι ο νέος μισθός και η συγκεκριμένη αύξηση αφορά τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης. Είναι χρήσιμη η αποτύπωση της αυτονόητης (κατά τα άλλα) παρατήρησης, διότι σημαντικό μέρος των εργαζόμενων στην Ελλάδα, απασχολείται με συμβάσεις μερικής απασχόλησης οπότε ο νέος κατώτατος μισθός και οι αυξήσεις που θα λάβουν θα είναι ανάλογες των ωρών εργασίας τους.
Επί της αρχής η συγκεκριμένη απόφαση χαρακτηρίζεται θετική αφού αρκετοί συνάνθρωποι μας θα λάβουν αύξηση στο μηνιαίο μισθό τους και θα καλύψουν μέρος των αναγκών που μέχρι σήμερα δεν μπορούσαν.
Στο συγκεκριμένο σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι είναι πολύ νωρίς η αναφορά στις βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες φορολογικές συνέπειες και ιδιαίτερα στην πιθανή αύξηση του επιπέδου φορολογίας που θα προέλθει από την αύξηση του συνολικού εισοδήματος.
Οι δύο αναπόφευκτες, πρωτογενείς, αρνητικές συνέπειες των σπασμωδικών κινήσεων του Έλληνα πρωθυπουργού είναι οι κάτωθι:
· μείωση του πλήθους απασχολουμένων
· περιορισμός των ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο
και τούτο διότι σε μία καθηλωμένη αγορά, η οποία παλεύει να ισορροπήσει σε μία «τρικυμιώδη» θάλασσα, έρχεται ο Έλληνας πρωθυπουργός και προκαλεί τσουνάμι.
Μελετώντας την συγκεκριμένη απόφαση κρίνεται αναγκαίο να διατυπωθούν μία σειρά θεμάτων, τα οποία αποδεικνύουν ότι η συγκεκριμένη απόφαση ήταν προεκλογική εξαγγελία προς άγρα ψήφων!
Συγκεκριμένα:
· Μονομερής πολιτική πράξη χωρίς την ύπαρξη ουσιαστικής ενημέρωσης, συμμετοχής και διαλόγου των καθ’ ύλην αρμοδίων και άμεσα εμπλεκόμενων φορέων Σ.Ε.Β. και Γ.Σ.Ε.Ε.
· Αδιαφορία προτάσεων και λύσεων κάλυψης του χρηματοοικονομικού κενού που δημιουργείται και το οποίο καλείται να καλύψει, εξ ολοκλήρου, η ελληνική επιχείρηση με ιδίους πόρους.
· Ανυπαρξία αντισταθμιστικών οικονομικών κινήτρων και λοιπών παροχών που θα απορροφήσουν μέρος του υπέρμετρου αυξημένου κόστους ανθρώπινου δυναμικού.
· Εμφανής στόχευση του Έλληνα πρωθυπουργού είναι η μεσοπρόθεσμη αύξηση των δημόσιων εσόδων, μέσω της αύξησης των εισφορών τόσο των εργαζόμενων όσο και των εργοδοτών.
· Επιλεκτική ενημέρωση του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος εσκεμμένα δεν έκανε καμία απολύτως αναφορά στις συνέπειες της συγκεκριμένης απόφασης.
Από πολιτικής άποψης, επικοινωνιακής και στρατηγικής, η συγκεκριμένη κίνηση του πρωθυπουργού αποσκοπεί στην:
· μετακίνηση του ενδιαφέροντος των Ελλήνων από ένα πολύ δύσκολο πεδίο, αυτό της συμφωνίας των Πρεσπών, σε έναν ευκολότερο χώρο,
· παροχή οικονομικών κινήτρων σε σημαντικό μέρος των Ελλήνων, τα οποία ενώ δεν του κοστίζουν ευελπιστεί να τα μετατρέψει σε θετικές ψήφους.
Κλείνοντας θα ήθελα να διατυπώσω μία ερώτηση, για την οποία γνωρίζω και την απάντηση...
Την ίδια πολιτική μισθολογικών αυξήσεων θα ακολουθήσει, ο Έλληνας πρωθυπουργός και στους δημοσίους υπαλλήλους;