Γενικότερα μιλώντας, ένας «κανόνας» που φαίνεται να ισχύει στο ζωικό βασίλειο είναι πως, όσο πιο πίσω πάει κανείς, τόσο πιο...θηριώδεις ήταν οι πρόγονοι των σημερινών ειδών- και μια ανακάλυψη σε σπηλιά στην Κριμαία μάλλον τον επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Vertebrate Paleontology, τα απομεινάρια του γιγαντιαίου πτηνού δείχνουν πως οι πρώτοι Ευρωπαίοι μοιράζονταν το περιβάλλον τους με κάποια από τα μεγαλύτερα πουλιά που υπήρξαν ποτέ. Μέχρι τώρα πιστευόταν πως τέτοιου είδους φαινόμενα γιγαντισμού σε πουλιά υπήρξαν μόνο στη Μαδαγασκάρη, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία, ωστόσο το νέο αυτό είδος, που ανακαλύφθηκε στο σπήλαιο της Ταυρίδας στις βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας, υποδεικνύει ένα πουλί τόσο μεγάλο όσο αυτά της Μαδαγασκάρης ή της Νέας Ζηλανδίας, που μπορεί να αποτελούσε για τους αρχαίους προγόνους μας πηγή κρέατος, οστών φτερών κ.α.
«Όταν ένιωσα πρώτα το βάρος του πουλιού, το μηριαίο οστού του οποίου κρατούσα στο χέρι μου, νόμισα ότι ήταν ένα απολίθωμα που ανήκε σε πουλί- ελέφαντα (αιπυόρνις), επειδή ποτέ δεν είχαν αναφερθεί πουλιά τέτοιου μεγέθους στην Ευρώπη. Ωστόσο η δομή των οστών έδειξε άλλα πράγματα» είπε ο Νικίτα Ζελένκοφ της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, επικεφαλής συντάκτης της έρευνας.
«Δεν έχουμε επαρκή δεδομένα ακόμα για να πούμε εάν ήταν πιο συγγενικό στις στρουθοκαμήλους ή σε άλλα πουλιά, αλλά πιστεύουμε ότι ζύγιζε περίπου 450 κιλά. Αυτό το μεγάλο βάρος είναι σχεδόν το διπλάσιο του μεγαλύτερου μόα (δεινορνιθίδες), τρεις φορές αυτό του μεγαλύτερου πτηνού εν ζωή, της κοινής στρουθοκαμήλου, και σχεδόν όσο μιας ενήλικης πολικής αρκούδας».
Είναι η πρώτη φορά που ένα πουλί τέτοιο μεγέθους αναφέρεται οπουδήποτε στο βόρειο ημισφαίριο. Αν και το είδος ήταν γνωστό στο παρελθόν, κανείς δεν είχε δοκιμάσει ποτέ να υπολογίσει το μέγεθός του. Το εν λόγω πτηνό (Pachystruthio dmanisensis) δεν είχε τη δυνατότητα να πετά και είχε ύψος περίπου 3,5 μέτρα- κατά πολύ ψηλότερο από τους πρωτόγονους ανθρώπους. Μπορεί να μην πετούσε, αλλά ήταν ταχύτατο.
Αν και τα πουλιά- ελέφαντες δεν ήταν γρήγορα, λόγω του μεγάλου μεγέθους τους, το μηριαίο οστό του εν λόγω πτηνού είναι σχετικά μακρύ και λεπτό, υποδεικνύοντας πως ήταν καλός δρομέας- για την ακρίβεια το οστό είναι συγκρίσιμο με αυτά των σύγχρονων στρουθοκαμήλων καθώς και μικρότερων ειδών μόα. Γενικότερα, θεωρείται πως η ταχύτητα ίσως να ήταν απαραίτητη για να μπορεί να επιβιώνει: Κοντά στα οστά του, παλαιοντολόγοι βρήκαν απολιθώματα μεγαλόσωμων σαρκοφάγων της Εποχής των Παγετώνων, μεταξύ των οποίων γιγαντιαία τσιτάχ, ύαινες, ακόμα και μαχαιρόδοντες- θηριώδη αιλουροειδή που μπορούσαν να κυνηγούν ακόμα και μαμούθ.
«Το δίκτυο σπηλαίων της Ταυρίδας ανακαλύφθηκε μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι, ενώ κατασκευαζόταν ένας νέος αυτοκινητόδρομος. Πέρυσι, αποκαλύφθηκαν απομεινάρια μαμούθ και ίσως να υπάρχουν ακόμα πολύ περισσότερα που ο χώρος αυτός να έχει να μας δείξει για το μακρινό παρελθόν της Ευρώπης» είπε ο Ζέλενκοφ.