Ο χρόνος είναι ο μόνος ζωντανός οργανισμός που δεν έχει ηλικία. Στη διαδρομή του φορτώνει με τη φθορά του όλη την πλάση και κρατά για τον εαυτό του την αιωνιότητα.
Ο χρόνος που περνά και φεύγει χωρίς να μας ρωτά, αφήνει πίσω τα σημάδια του.
Ο κυρίαρχος χρόνος, που σαν μια νομοτελειακή αρχή ο ίδιος, δεν υπακούει ούτε σε νόμους, ούτε σε βασιλιάδες, ούτε σε ανθρώπινες επιθυμίες.
Οι Πυθαγόρειοι και οι Στωικοί θεωρούσαν ότι ο χρόνος βρίσκεται σε μια κυκλική διαδικασία χωρίς αρχή, μέση, τέλος, και ο Άγιος Αυγουστίνος αναρωτιόταν αν ο χρόνος είναι Θεϊκό δημιούργημα ή αν υπήρχε πάντα.
Ο άνθρωπος κατάφερε πολλά κατά τη διάρκεια της μετεξέλιξής του. Από τις σπηλιές που ζούσε, έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει αυτοκρατορίες, πολιτισμούς, τέχνες και επιστήμες. Δάμασε τα στοιχεία της φύσης: τον αέρα, τη φωτιά και το νερό.
Το μόνο που δεν κατάφερε ο άνθρωπος να θέσει υπό τον έλεγχό του είναι ο χρόνος.
Αυτός θα κυλά ακατάπαυστα, πάντα με την ίδια φορά και ακρίβεια, και εμείς θα ψάχνουμε τη θέση μας σε αυτή τη διαδρομή του, προσπαθώντας να τον κατανοήσουμε.
Ο χρόνος δεν γερνά ποτέ, δεν έχει τέλος ούτε αρχή, μόνο συνέχεια. Κάθε αλλαγή του χρόνου είναι ένα μέρος της διαδρομής του, ένα στάδιο που όρισαν οι άνθρωποι εν αγνοία του.
Η αλλαγή του χρόνου είναι το στάδιο όπου το παλιό δίνει τη θέση του στο καινούριο και οι άνθρωποι, με όλη τη σοφία και την εμπειρία που απέκτησαν μέσα στη χρονιά που φεύγει, κάνουν την αυτοκριτική τους, τον απολογισμό τους: τι κατάφεραν, τι δεν πρόλαβαν, τι πήγε λάθος.
Με την έλευση του νέου χρόνου, η αισιοδοξία φωλιάζει στις ψυχές των ανθρώπων και φουντώνει η ελπίδα ότι η νέα χρονιά που έρχεται θα είναι καλύτερη από την παλιά που φεύγει.
Ας ελπίσουμε ότι με τον ερχομό του 2025, θα σταματήσει ο άδικος πόλεμος στην Ουκρανία, το αιματοκύλισμα στη Μέση Ανατολή, θα αποκατασταθεί η ειρήνη στη Συρία, θα βελτιωθούν οι συνέπειες από την κλιματική αλλαγή και η εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης θα φέρει μόνο θετικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα.
Στον πλανήτη Γη, οι πρώτοι κάτοικοι που υποδέχονται τον καινούριο χρόνο είναι οι κάτοικοι του Κιριμπάτι, γνωστού και ως Νησί των Χριστουγέννων, που βρίσκεται στον Κεντρικό Ειρηνικό, και οι τελευταίοι είναι της Αμερικανικής Σαμόας, που βρίσκεται στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.
Μαζί με το «Γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά, ήρθε ο νέος με τα δώρα, με τραγούδια, με χαρά» γεννιέται η ελπίδα για την πανανθρώπινη αγάπη, αλλά και την πραγματοποίηση των στόχων που θέτουμε για τη νέα χρονιά.
Κοινός παρανομαστής όλων των ανθρώπων της Γης είναι η επιδίωξη να αφήσουν πίσω τους ό,τι τους πλήγωσε τη χρονιά που φεύγει και να έχουν τύχη στον χρόνο που έρχεται.
Κάθε Πρωτοχρονιά, οι άνθρωποι, μαζί με την προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον, ανταλλάσσουν δώρα, αγκαλιές, φιλιά, πράξεις αγάπης και ευχές.
Κάθε Πρωτοχρονιά ευχόμαστε ο καινούριος χρόνος να μας φέρει περισσότερη χαρά, περισσότερη ευτυχία, περισσότερη υγεία, περισσότερα αγαθά.
Όσα είναι να μας φέρει, να είναι «περισσότερα».
Εγώ φέτος λέω να βγω από τα καθιερωμένα και να ευχηθώ να μας φέρει «λιγότερα».
Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να μας φέρει λιγότερο πόνο, λιγότερη δυστυχία, λιγότερη πίκρα, λιγότερη πείνα, λιγότερο φανατισμό, λιγότερο μίσος, λιγότερο φόβο, λιγότερους πολέμους, λιγότερη εκμετάλλευση, λιγότερη καταπίεση, λιγότερη αδιαφορία, λιγότερο εγωισμό, λιγότερη εμπάθεια, λιγότερη σαχλαμάρα, λιγότερη επιπολαιότητα.
Και αν είναι καλός μαζί μας, ας μας φέρει λιγότερη χλιδή, λιγότερη σπατάλη, λιγότερη μεγαλομανία, λιγότερη ματαιοδοξία, λιγότερη επίδειξη, λιγότερη αλαζονεία, λιγότερη έπαρση.
Τότε θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε ότι όλα αυτά τα «λιγότερα» ίσως να είναι και πολύ «περισσότερα»...
Καλή χρονιά!