Σήμερα είναι η αποφράδα ημέρα του μοιραίου δημοψηφίσματος. Του όχι που έγινε ναι. Των δακρύων της Περιστέρας (λες κι εμείς οι υπόλοιποι δεν κλαίμε. Χρόνια τώρα). Του πολιτικού ”ρεαλισμού” που δημιούργησε τον διεθνή νεολογισμό “kolotoumpa”. Η εθνική μας ταπείνωση.
Σε δύο μέρες ψηφίζουμε. Μακριά από εμένα η όποια καθοδήγηση. Ας ψηφίσει ο καθένας κατά την τιμή, την συνείδηση του, τις ανάγκες του. Εξ άλλου αυτό ήθελε κι ο Μαρξ. Ο οποίος μάλιστα δεν δήλωνε μαρξιστής! Ας ψηφίσει ο καθένας χωρίς να ξεχάσει τίποτα και χωρίς να συγχωρήσει κανέναν. Ας ψηφίσει, έστω, βουλώνοντας τη μύτη του. Ας ψηφίσει πέρα από κόμματα, τα πιο κατάλληλα, τα πιο ενημερωμένα, τα πιο αδιάφθορα πρόσωπα. Μακριά από σταρηλίκια και μόδες. Από τις αναγνωρίσιμες βεντέτες της μικρής οθόνης. Ας περιορίσουμε όσο γίνεται, την ολέθρια επίδραση της τηλεόρασης στον πολιτικό βίο και την αισθητική μας. Η δημοκρατία μας είναι εν πολλοίς φαλκιδευμένη, προαποφασισμένη, δεσμευμένη για 99 χρόνια (!) ένα είδος τηλεκοινοβουλευτισμού υπό επιτροπεία. Η ντροπή δηλαδή της πολιτικής.
Κανόνας: Δεν ψηφίζουμε πρώην και νυν δημοσιογράφους επειδή η θέση τους είναι απέναντι και όχι επί της εξουσίας. Ο ρόλος τους δεν είναι στο κοινοβούλιο αλλά στο μετερίζι που το ελέγχει. Ψηφίζουμε, τέλος, για τα παιδιά μας. Για το υπονομευμένο μέλλον τους. Τα οποία ενώ δεν φταίνε, θα κληρονομήσουν μιαν καταπτοημένη, καταχρεωμένη πατρίδα. Ψηφίζουμε εγγράμματους, ψηφίζουμε και με αισθητικά κριτήρια, ψηφίζουμε κόμματα που έχουν, έστω, ψελλίσει κάτι ουσιώδες για τον πολιτισμό και την παιδεία. Έξω από σπέκουλες και λαϊκισμούς. Ψηφίζουμε χωρίς παρωπίδες, διχαστικά αδιέξοδα και μπαγιάτικα συνθήματα. Χωρίς ψευδοεπαναστατικές αυταπάτες. Αυτές οι εκλογές είναι, φευ, μια διαδικασία μειωμένων προσδοκιών με κυρίαρχο το μη χείρον, βέλτιστον.
Και το κυριότερο: Ψηφίζουμε! Δεν απέχουμε. Έκαστος, εκάστη, όλοι κατά τις πεποιθήσεις μας. Χωρίς φανατισμό αλλά με πείσμα. Είναι η στιγμή μας. Είναι η ώρα που πρωταγωνιστούμε εμείς. Και η φωνή μας. Μην καταδολιεύσετε ένα τέτοιο όπλο. Σιχαίνομαι όλους όσοι εκλιπαρούν τους ψηφοφόρους να μην πάνε για μπάνιο, να διακόψουν την σχόλη τους λες και οι εκλογές είναι αγγαρεία. Όχι! Οι εκλογές είναι γιορτή των συνειδητών, ελεύθερων πολιτών. Ψηφίστε και δείξτε την περιφρόνηση σας αλλά και το γεγονός ότι είστε εδώ, παρόντες. Κι ότι το σύστημα δεν σάς μεταμόρφωσε σε ζόμπι.
ΥΓ. Μακάρι οι πολιτικοί να σκέφτονταν την μοιραία και αναπόφευκτη στιγμή της πτώσης τους από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανόδου τους. Την σχετικότητα δηλαδή των πραγμάτων. Θα ήσαν πολύ ταπεινότεροι. Δηλαδή ουσιαστικότεροι.
Φωτογραφίες 1.Στο λιμάνι των Χανίων ενώ πέφτει το βραδάκι, ένα κορίτσι ζωγραφίζει κι ένα άλλο παίζει τσέλο. Συμπέρασμα: Η ζωή είναι τόσο ωραία για την αφήνουμε στα χέρια τυχάρπαστων και χυδαίων.
2. Γι′ αυτό γουστάρω τον φίλο μου, τον Θανάση. Γιατί ενώ υπήρξε σταρ δημοσιογράφος, αντί να πάει στη Βουλή, ήρθε στην ζωγραφική! Στα χέρια μου το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο Λάλα με ένα παραμύθι για το τίποτα που μπορεί να γίνει κάτι.
Εδώ, συμβολικά ένα έτοιμο έργο κι ένα άδειο τελάρο. Που θα πει πως όλα μπορούν να ξαναγίνουν από την αρχή ...
Διαβάστε περισσότερα στο manosstefanidis.blogspot.com