Να ψηφίζουν οι Έλληνες κάτοικοι εξωτερικού; Είναι αλήθεια ότι εκατομμύρια Έλληνες έχουν επιλέξει για μόνιμη κατοικία τους κάποια άλλη χώρα. Και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουν αποκτήσει και την τοπική ιθαγένεια. Έτσι έχουν και το δικαίωμα ψήφου στην χώρα διαμονής τους. Τότε το δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα, τι νόημα έχει; Ο ψηφοφόρος ψηφίζει προγράμματα που θα βελτιώσουν την καθημερινότητά του. Αλλά στο εξωτερικό η καθημερινότητα είναι αλλού! Ενίοτε στην άλλη άκρη της γης. Άλλωστε πώς μπορεί να γνωρίζει ο ξενιτεμένος ψηφοφόρος ποια είναι τα γνήσια προβλήματα και ποιες οι γνήσιες απαντήσεις στον τόπο που γεννήθηκε, όταν ακόμα και οι πολίτες αυτού του τόπου διαφωνούν μεταξύ τους σε βαθμό που να έχουμε πέντε τουλάχιστον κόμματα με πέντε τουλάχιστον διαφορετικές απαντήσεις. Σε προβλήματα που ζουν καθημερινά και οι πέντε, την ίδια μέρα στον ίδιο τόπο; Μήπως θα΄πρεπε να έχουμε και το κόμμα των ξενιτεμένων;
Είναι βέβαια ευγενικό να θέλει κανείς να επιτρέψει σε Έλληνες που ζουν μακριά από την πατρίδα τους να μετάσχουν στην αναζήτηση του μέλλοντός της. Θα έχουμε λοιπόν προεκλογικές συγκεντρώσεις, ελληνικές, σε πλατείες της Νέας Υόρκης και της Μελβούρνης; Μήπως όταν οι Έλληνες, οι ξενιτεμένοι, ακούν ″Μητσοτάκης” σκέπτονται τον πατέρα και όταν ακούν Βενιζέλο ο νους τους πάει στον Ελευθέριο; Είναι σίγουρο ότι πολλοί ξενιτεμένοι παρακολουθούν αδιάκοπα τα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα τους. Με όλα τα μέσα, ιδιαίτερα τα σημερινά. Και ότι, πριν φύγουν, είχαν ιδεολογικά πιστεύω τα οποία ποτέ δεν εγκατέλειψαν. Όπως είναι σίγουρο ότι πολλοί είναι αυτοί που πηγαινοέρχονται συχνά στην Ελλάδα. Κυρίως οι Ευρωπαίοι Έλληνες. Που ψηφίζουν στις Ευρωεκλογές. Σ’αυτούς, ναι, το ενδιαφέρον για την πατρίδα τους - που ίσως είναι σοβαρότερο και από τους γηγενείς – θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Βλέπουν εξίσου σοβαρά, αν όχι καθαρότερα και αντικειμενικότερα, το τί συμβαίνει στην Ελλάδα. Αλλά πώς θα ελεγχθεί; Θα περνούν από εξετάσεις;
Την συνέχεια των ιδεολογικών συγκρούσεων μέσα στις Ελληνικές παροικίες την έχω ζήσει από κοντά, σαν Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Παρισιού για μια δεκαετία. Οι διαφωνίες ναι, αλλά ποτέ δεν με βρήκαν σύμφωνο αυτές οι συγκρούσεις. Αν η Ελλάδα που βρίσκεται μονίμως σε δύσκολες στιγμές έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εθνική ομόνοια, σκεφτείτε πόση ανάγκη το έχουν οι Κοινότητες του εξωτερικού. Και όσο μακριά από την πατρίδα τους βρίσκονται τόσο μεγαλύτερη είναι αυτή η ανάγκη. Το διαπιστώσαμε στο Παρίσι όταν μετείχαμε ενωμένοι σε δύο εκδηλώσεις, η μία για τους Αρμένιους και η άλλη για το Μακεδονικό. Είναι βέβαιο πως το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Κοινότητας δεν είχε ψηφοδέλτιό πολιτικοποιημένο - όταν όλες οι άλλες ομάδες ήταν τόσες όσα και τα ελληνικά κόμματα – μας βοήθησε να κάνουμε πράγματι, σε πλατείες του Παρισιού, δύο εθνικά συλλαλητήρια. Όταν η Ελληνική Κοινότητα ενωμένη κατάφερε να κάνει μια πρωτοφανή εβδομάδα Ελληνογαλλικών εκδηλώσεων στο Παρίσι, με τίτλο «La Grèce-sur Seine» (Η Ελλάδα στις όχθες του Σηκουάνα) ο Δήμος του Παρισιού συνέχισε τον Εορτασμό με μια τεράστια δεξίωση στο ανάκτορο της Δημαρχίας στην οποία κάλεσε 2.000 μέλη της ελληνικής παροικίας του Παρισιού. Μια τιμητική πρόσκληση που είναι η μόνη μιας αλλοδαπής κοινότητας που έχει γίνει ποτέ στην Δημαρχία του Παρισιού, ή αλλού στη Γαλλία, από το 1821 μέχρι σήμερα.
Είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες έχουν, από την ιστορία τους, κάθε δικαίωμα να αισθάνονται σπίτι τους όπου και αν βρίσκονται. Όταν, από τα αρχαία χρόνια, ήδη μετανάστευαν, εκτός από την ευχή του Απόλλωνα στους Δελφούς, έπαιρναν μαζί τους στο καράβι της Οδύσσειάς τους ολόκληρη την Ελλάδα. Την οποία και δάνειζαν στους λαούς που επισκέπτονταν. Ειρηνικά. Ήθελαν να μάθουν μέχρι πού πηγαίνει αυτό το κόσμημα που το ονόμασαν Κόσμο. Είναι αλήθεια ότι Ελλάδα και Κόσμος ήταν λέξεις συνώνυμες. Γιατί μοιράζονταν την σοφία τους και την αγαθότητα της ψυχής τους. Θα μας το πει ο Δημόκριτος:
«Ανδρί σοφώ πάσα γή βατή. Ψυχής γάρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος»
Eίναι πολλοί οι Έλληνες, ακόμα, του εξωτερικού που αισθάνονται ότι κάθε γη βατή είναι μεν και δική τους, αλλά το θεωρούν υπεύθυνο και δίκαιο να μετέχουν στα εγκόσμια της Ελλάδας από όποιο σημείο του κόσμου και αν βρίσκονται. Θα τους παρασύρει πρώτος ο Σωκράτης που θα πει:
«Δεν είμαι Αθηναίος, ούτε Έλληνας πολίτης, αλλά πολίτης του Κόσμου».
Οπότε ως πολίτης του Κόσμου μπορείς να ψηφίζεις και στην πατρίδα σου! Θα έχουμε 5 εκατομμύρια, τουλάχιστον, καινούργιους ψηφοφόρους! Γιατί ποιος ξενιτεμένος δεν θα θέλει, με ένα μέηλ, να αλλάζει κυβέρνηση στην Ελλάδα!