Αύριο Τρίτη κλείνει το έξτρα μίνι τετραήμερο διακοπών/ξεκούρασης κουμπώνοντας την αργία της εθνικής επετείου. Όσοι μπόρεσαν έφυγαν και ήταν σχετικά αρκετοί. Βόλεψε και ο καιρός.
Κι αν κοιτάξουμε το σημερινό ημερολόγιο και το ημερολόγιο της εβδομάδας, με εξαίρεση την Παρασκευή, μοιάζει να ξαναμπαίνουμε πάλι στα γνώριμα νερά, καθώς οι πολλές εντάσεις φεύγουν, την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί το restart και οι ´Ελληνες ψάχνονται, τουλάχιστον δημοσκοπικά, πότε θα αλλάξουν κυβέρνηση. Γιατί αυτό θέλουν απαντώντας τους δημοσκόπους.
Βέβαια το θέμα είναι, φεύγει ο Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία και ποιος με ποιό κόμμα έρχεται! Δεν είναι τόσο προφανής και εύκολη η απάντηση. Να κοιτάξουμε πιο δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ή πιο αριστερά; Με κάτι δεκάρια ή με κάτι πεντάρια στα ποσοστά κομμάτων, μοιάζει δύσκολο να τα δούμε κυβέρνηση. Για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν το συζητώ, διότι έχει κάνει το πρωτοφανές, να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση από τον διαμελισμό αντιπάλου και αντί να ψηλώνει, όλο και να κονταίνει. Δικό του το πρόβλημα. Μεγάλα παιδιά είναι, αξιόλογες κυρίες έχουν, ας το λύσουν. Βέβαια δεν έχουν χρόνο, γιατί σε 24 με 25 μήνες έχουμε εκλογές, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Από την άλλη πλευρά, στο άλλο στρατόπεδο, το θέμα είναι αν ο χρόνος επαρκεί, αν η άμμος στην κλεψύδρα φτάνει, για να ξαναβρεί τα πάνω της η κυβερνητική παράταξη. Οι κάκιστοι έως και μακιαβελικοί χειρισμοί της στο θέμα των Τεμπών, μαζί με τις δυσκολίες της καθημερινότητας, την έχουν φέρει σε μία δύσκολη κατάσταση. Και κακά τα ψέματα, τα μεγαλύτερα κονταροχτυπήματα αυτές τις τελευταίες μέρες, σε υπολογίσιμη μερίδα των Μέσων Ενημέρωσης, τα εισπράττει ο ίδιος ο κ.Μητσοτάκης. Ο οποίος βλέπει ότι και στις δημοσκοπήσεις χάνει την δημοφιλία του.
Βέβαια δεν θα πάρω στα σοβαρά ότι μπορεί να κινδυνεύει από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που τον κυνηγάει από την δεύτερη θέση υπερβαίνοντας και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Έχουν μία σημαντική απόσταση ασφαλείας. Και μάλιστα ρωτώντας έμπειρο δημοσκόπο, μου είπε ότι μέχρι τις εκλογές, αν και εφόσον γίνουν στα δύο χρόνια, αποκλείεται να παραμείνει σε αυτά τα ποσοστά η Πρόεδρος της Πλεύση Ελευθερίας, η οποία στην ουσία χωρίς πρόγραμμα, χωρίς Κυβερνητικό πρόγραμμα, αλλά μόνο με τον ακτιβισμό της και με τους χειρισμούς της στο θέμα των Τεμπών καταφέρνει να εισπράττει θετικό πρόσημο απότους αγανακτισμένους από τα μείον έργα της πολυπληθούς σε μέλη κυβέρνησης. Λες και οι πολλοί υπουργοί, αναπληρωτές υφυπουργοί μπορούν να κάνουν καλύτερη δουλειά από τους μισούς, ιδίως, όμως, αν θα ήταν πραγματικά άριστη και όχι ρουσφέτια σε κυβερνητικές θέσεις για εσωκομματικές ισορροπίες.
Και όπως έλεγα χθες στο βίντεο με την κυριακάτικη καλημέρα μου στον Πρωθυπουργό, άριστες και καλοδεχούμενες οι επισκέψεις σε σημαντικά υπουργεία όπως το Οικονομικών, αλλά αν τα προγράμματα που θα εκπονηθούν δεν γεμίσουν λίγο την τσέπη του Έλληνα και δε λαδώσει λίγο παραπάνω το αντεράκι της κάθε οικογένειας, πολύ φοβάμαι ότι ο θυμός και η δυσαρέσκεια θα συνεχιστεί, χωρίς να ξεχνάμε και το μείζον ζήτημα των Τεμπών. Με νέο σημείο αναφοράς την μέρα που έλεγα στον πρόλογο. Παρασκευή. Την Παρασκευή που έρχεται.
Είναι η μέρα που η Προανακριτική Επιτροπή θα αποφασίσει για Τριαντόπουλο. Επί της ουσίας οι 14 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θα αποφασίσουν εάν μπορούν μονομερώς να σπάσουν τις διατάξεις του Συντάγματος και να στείλουν τον πρώην Υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ στην τακτική Δικαιοσύνη. Διότι αν συμβεί αυτό, τότε πρέπει και οι 14, αλλά και η κυβέρνηση ολόκληρη αλλά και προσωπικά ο Πρωθυπουργός να μας εξηγήσουν, αν χωρίς να έχουν ψηφιστεί προβλεπόμενες αλλαγές, μπορεί ο κάθε πολίτης να αποφασίζει από μόνος του ότι μπορεί να γράφει στα παλιά του παπούτσια συνταγματικές διατάξεις και να πράξει αυτό που ο ίδιος επιθυμεί. Γιατί ακριβώς έτσι μου το έθεσε συνταγματολόγος που ξέρει πολύ καλά, κάθε φορά που μιλάει, τι εννοεί.
Οπότε κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι η Παρασκευή μπορεί να σημάνει νέες εντάσεις, νέες αποδοκιμασίες και νέα κοσμοπλημμύρα πανελλαδική σε δρόμους και πλατείες.
Στη ζωή μου πολλές φορές έχω σκεφτεί γιατί κάποιοι πάνε γυρεύοντας με τις αποφάσεις τους. Και εκείνοι μπορεί να παίρνουν τις αποφάσεις τους, αλλά τελικά γιατί να την πληρώνουμε εμείς. Μαζί με τα σπασμένα. Και να μας οδηγούν στο άγνωστο.