Το γραφείο μου στο MEGA υπάρχει ακόμη. Πέρασα για τελευταία φορά ένα απόγευμα του Σεπτεμβρίου. Ο 6ος όροφος ήταν έρημος και το γραφείο μου είχε μαζέψει σκόνη.
Δεν ήταν μία σκηνή αποχαιρετισμού, αλλά η συνήθης περιέργεια που με έκανε να περάσω από εκεί. Περιέργεια, για το τί παράγει η «σύγχρονη δημοκρατία» στην Ελλάδα.
Λυπάμαι, αλλά δεν θα μοιραστώ μαζί σας σήμερα κάποια ανθρώπινη ιστορία, που εύκολα θα συγκινούσε, από τα 15 παρά κάτι χρόνια της ζωής μου μέσα στο κτίριο της Μεσογείων.
Θέλω να γράψω μόνο για το τέλος.
Και το τέλος είναι περισσότερο θλιβερό για όλους μας, από όσο το λουκέτο μίας επιχείρησης που αφήνει 400 άνεργους πίσω.
Είναι ένα τέλος, όπου αποτυπώνονται όλες οι ανεπάρκειες της δημοκρατίας μας.
Ας μιλήσουμε καθαρά.
Το MEGΑ έκλεισε με ευθύνη των πολιτικών, των επιχειρηματιών και των δημοσιογράφων.
Η παρούσα κυβέρνηση απλώς τοποθετεί την ταφόπλακα. Ως αντίπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι στοχοποίησε το συγκεκριμένο κανάλι. Είχε άδικο; Ασφαλώς όχι σε όλα. Αλλά είχε άδικο σε αυτό: Επέλεξε να εντάξει το MEGA σε μία αντι-μιντιακή καμπάνια ψηφοθηρίας και να του καταλογίσει - συνειδητά - περισσότερα από όσα αναλογούσαν σε ένα τηλεοπτικό σταθμό.
Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και κυβερνήσεις στο παρελθόν, σίγουρα μίσησαν, λάτρεψαν και ακόμα περισσότερο προσπάθησαν να ελέγξουν το MEGA, επειδή καταλάβαιναν ότι οι τηλεθεατές το παρακολουθούσαν και το εμπιστεύονταν.
Η νοσηρή επιχειρηματικότητα των ελληνικών media έβαλε τη δική της υπογραφή πάνω στο λουκέτο. Όπως αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, ακόμα και στην περίπτωση ενός καναλιού που συνέχιζε να εισπράττει πολλά χρήματα ευρισκόμενο σε ημιθανή κατάσταση, το οικονομικό ζήτημα ετέθη σε δεύτερη μοίρα. Στην Ελλάδα ανοίγουν και κλείνουν ΜΜΕ, εδώ και δεκαετίες, για πολλούς λόγους. Σε ελάχιστες περιπτώσεις, ήταν πραγματικό ζητούμενο το να στηθεί μία υγιής επιχείρηση.
Οι δημοσιογράφοι ασφαλώς φέρουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης. Είναι πολύ μικρότερο από τα δύο προηγούμενα και σίγουρα δεν αποτελεί ικανό επιχείρημα, ώστε να μπει λουκέτο σε ένα τηλεοπτικό σταθμό και να σιγήσει ένα δελτίο ειδήσεων.
Για τρεις λόγους.
Η δημοκρατία δεν έγινε πλουσιότερη, αλλά φτωχότερη με ένα δελτίο ειδήσεων λιγότερο.
Οι τηλεθεατές - ακόμα κι εκείνοι που διαφωνούσαν ή θύμωναν κάποτε - γνωρίζουν ότι θα ήταν περισσότερο ευχαριστημένοι με μία επιπλέον επιλογή στο τηλεκοντρόλ.
Η εξουσία πρέπει να ελέγχεται για να μην γίνεται ασύδοτη. Και η εξουσία συχνά ρέπει προς την ασυδοσία. Μόνο που δεν μπορείς να της αφαιρέσεις την άδεια, όπως στο MEGA..