Ρένα Μόρφη: Είμαι πολύ προσγειωμένη, δεν θέλω να πιστεύω και να πουλάω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα

Στην επισήμανση ότι το 2019 ήταν η χρονιά της απαντά γελώντας «θα προτιμούσα η χρονιά μου να είναι κάθε φορά του χρόνου». Κι όταν επιμένοντας σχολιάζω ότι, οι φετινές επιλογές της κάνουν τη διαφορά, δηλώνει ότι «και με τους Imam Baildi πηγαίναμε για αρκετό καιρό σε αχαρτογράφητα νερά, κάναμε τη δική μας πορεία, με τον δικό μας τρόπο κι έτσι συνεχίζω κι εγώ κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο -δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις κάτι που δεν μοιάζει με κάτι άλλο, να μην ξέρεις ποιά είναι η πεπατημένη...»

Η Ρένα Μόρφη, η frontwoman των Imam Baildi με την υπέροχη φωνή και την εξαιρετική σκηνική παρουσία (και ενέργεια), που γνωρίσαμε και ως «Σούλη Ανατολή», έκανε πριν από λίγες εβδομάδες το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Αλέξη Καρδαρά «Φαντασία», στο πλευρό του Στέλιου Μάινα και του Γιάννη Στάνκογλου, έδωσε μια πρώτη γεύση από τον νέο δίσκο της (που θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες) με το πολύ ιδιαίτερο ζεϊμπέικο του Φοίβου Δεληβοριά «Σε έλεγα αγάπη μου» και συνεχίζει να δίνει ραντεβού κάθε Σάββατο, στη μουσική σκηνή «Πειραιώς 131», σε ένα πρόγραμμα με τις επιτυχίες της -«Όταν σου χορεύω», «Αμάντο μίο» , «Θ’ ανέβω να σε βρω»- και διασκευές κλασικών λαϊκών και λάτιν τραγουδιών.

Διαφήμιση

Από τα πιο συζητημένα πρόσωπα της χρονιάς, η Ρένα Μόρφη μιλά στη Huffpost Greece για την εμπειρία του σινεμά, τη «νύχτα» και τα ρεμπετάδικα στον Βόλο, τη Σούλη Ανατολή -καλλιτεχνικό ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε και η γιαγιά της όταν ασχολήθηκε με το τραγούδι τη δεκαετία του ’50 και το οποίο η Ρένα διάλεξε ως τίτλο στον πρώτο της δίσκο-, τη σχέση με το κοινό στις ζωντανές εμφανίσεις και την ανάγκη «να δημιουργήσουμε αναμνήσεις», τους ήχους της Κεντρικής Αμερικής που τόσο αγαπά, τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού, αλλά και τι πραγματικά σημαίνει το ρεκόρ του τραγουδιού της «Όταν σου χορεύω» στο YouTube.

-Έχετε πει ότι σας είχαν γίνει και άλλες φορές προτάσεις -για το σινεμά, το θέατρο;- αλλά τελικά είπατε το «ναι» στον Αλέξη Καρδαρά. Αυτό συνέβη επειδή η ηρωίδα της ταινίας είναι τραγουδίστρια;

Οι προτάσεις ήταν για το θέατρο -κυρίως για μιούζικαλ- και για την τηλεόραση, όμως είμαι επικεντρωμένη στο τραγούδι. Επειδή ωστόσο, όντως η πρόταση αυτή είχε να κάνει με τον κόσμο του τραγουδιού και με μία εποχή την οποία θυμάμαι σαν παιδί, αλλά και λόγω συντελεστών και πρωταγωνιστών, ένιωσα ότι είναι κάτι που μπορώ να υποστηρίξω. Πιστεύω ότι πρέπει να αφοσιωνόμαστε σε μία τέχνη, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε λίγο απ′ όλα μέτρια. Ήθελα να είμαι πολύ σίγουρη. Δούλεψα γι′ αυτό και είμαι πολύ περήφανη για το αποτέλεσμα.

-Η Φωτεινή είναι μία νεαρή λαϊκή τραγουδίστρια η οποία κάνει το ντεμπούτο της στη δεκαετία του ’90....

Διαφήμιση

.... Η μαμά της ήταν τραγουδίστρια, οπότε έχει μεγαλώσει στα νυχτερινά κέντρα, έχει χάσει την μητέρα της πολύ μικρή και ουσιαστικά, η «νύχτα» είναι το μοναδικό που ξέρει να κάνει. Είναι ένας πολύ εσωτερικός άνθρωπος η Φωτεινή. Πηγαίνει στην Αθήνα για να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα και εκεί μπλέκει σε ένα τρίγωνο, το οποίο καθορίζει τις ζωές και των τριών ανθρώπων με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ουσιαστικά, αυτό που με ιντρίγκαρε στον ρόλο, ήταν η διαφορά της εντός και εκτός σκηνής. Το πώς μπορεί να βιώνει ακόμη και τραγικά γεγονότα στη ζωή της και στη σκηνή να είναι λαμπερή και χαρούμενη.

“Εάν θεωρώ ότι η καλύτερη φωνή είναι η Βίκυ Μοσχολιού δεν χρειάζεται να προσπαθώ ή να πιέζω τον εαυτό μου να τραγουδάω σαν την Μοσχολιού”

-Εμπειρία η οποία σας είναι οικεία. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες.

Φυσικά. Με τους Imam Baildi έχουμε κάνει μεγάλες περιοδείες στο εξωτερικό, συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ και λοιπά, που μπορεί να μοιάζει πολύ λαμπερό, έχει όμως αρκετές κακουχίες, εντός και εκτός εισαγωγικών. Η διαδικασία, από το να φτάσεις στον προορισμό σου μέχρι να γίνει η συναυλία, απαιτεί κυρίως σωματική ενέργεια. Όπως και συναισθηματικά πολλά μπορούν να σου συμβούν πριν ανέβεις στη σκηνή (ακόμη και λίγο πριν), από χαρούμενα μέχρι πολύ θλιβερά γεγονότα -οικογενειακά, θάνατοι. Όλοι οι καλλιτέχνες έχουμε μια τέτοια ιστορία να αφηγηθούμε, όπου ανεβήκαμε στη σκηνή μετά από κάτι πολύ σοβαρό, όμως αυτό που γίνεται με αυτή τη δουλειά (πάντα βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά, δεν πιστεύω ότι πρόκειται για δουλειά), τη στιγμή που ανεβαίνεις στη σκηνή είναι κάτι μαγικό. Ο κόσμος με την ενέργεια του σε κάνει να πηγαίνεις σε μία άλλη κατάσταση -που μπορεί μόλις κατέβεις από τη σκηνή να φύγει όμως.

“Είμαι πολύ προσγειωμένη όσον αφορά το τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω. Δεν θέλω να πιστεύω και να πουλάω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα”

Διαφήμιση

Όταν είμαστε στη σκηνή, αυτό που βιώνουμε με τον κόσμο, συμβαίνει εκείνη τη «στιγμή». Σαν να είναι μια φούσκα, μία φαντασιακή κατάσταση. Συμβαίνει σε όλα τα live, ανεξαρτήτως μεγάλης ή μικρής σκηνής, τόπου -στην Αθήνα, σε άλλη πόλη της Ελλάδας ή στο εξωτερικό. Ανεξαρτήτως της κατάστασης μου, αν είμαι κουρασμένη, άρρωστη, έχω συνάχι, γρίπη, έχω πριν τσακωθεί, ακόμη κι αν έχω απλά κακή διάθεση. Με το που ανέβω στη σκηνή, μετά από τα πρώτα δέκα λεπτά, αυτό ξεπλένεται σιγά σιγά και τελικά είναι και ο λόγος που επιμένεις να προσπαθείς μέσα σε έναν τέτοιο χώρο και να μην κάνεις κάποιο άλλο επάγγελμα.

-Πάντως, η φούσκα, η φαντασιακή κατάσταση, αφορά και το κοινό. Το έρχεται αποζητώντας τη δική του παρένθεση στην καθημερινότητα.

Ακριβώς, συμφωνώ απόλυτα και το λέω πάντα στις συνεντεύξεις. Δεν ενδιαφέρει τον κόσμο που έρχεται -θα πω για τις δικές μου συναυλίες- εάν θα είμαι λίγο ξεχτένιστη ή λίγο άρρωστη. Δέκα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά έχω πάρει μόνο αγάπη στις ζωντανές εμφανίσεις και χαρούμενα πρόσωπα. Και είμαι εξαιρετικά ευγνώμων γι′ αυτό. Ο σκοπός είναι να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινότητα -και εγώ και ο κόσμος που έρχεται- και να δημιουργήσουμε αναμνήσεις. Να είναι ένα Σαββατόβραδο που θα το θυμάσαι.

-Επιστρέφοντας στη «Φαντασία», ποιά είναι η δική σας αίσθηση για τη «νύχτα» εκείνης της εποχής και για τη «νύχτα» σήμερα -κι όταν στην Ελλάδα λέμε «νύχτα» εννοούμε βεβαίως, τα μπουζούκια.

Διαφήμιση

Ήμουν παιδί τότε και μάλιστα, στον Βόλο, δεν ήμουν καν στην Αθήνα, οπότε αντιλαμβανόμουν τα πράγματα διαφορετικά -μόνο μέσω της τηλεόρασης, ουσιαστικά. Και έβλεπα μία πολύ μεγάλη αφθονία και ασυδοσία, όχι μόνο στη «νύχτα», αλλά γενικά στις ζωές των ανθρώπων τη δεκαετία του ’90. Άρχισαν να γίνονται διάφορα -να έχει ο καθένας δύο και τρία αυτοκίνητα- που όλοι ξέρουμε πάνω κάτω. Οπότε, χωρίς να παρακολουθώ ακριβώς αυτού του τύπου τη νυχτερινή ζωή, σας λέω ότι δεν είναι η διασκέδαση που έχω επιλέξει ως τώρα...

-... Ήμουν σίγουρη.

Όχι, μπορεί να μου γυρίσει και να ’μαι κάθε μέρα, μην το λέτε (γέλια).

-Πάντως όταν μιλάμε για τα μπουζούκια στην επαρχία -η ηρωίδα που ενσαρκώνετε σε αυτό το περιβάλλον έχει μεγαλώσει- η συνθήκη είναι πολύ πιο ειδική.

Στον Βόλο έχουμε και αρκετά ρεμπετάδικα. Είναι σημαντικό κομμάτι της διασκέδασης μου -ήταν από την εφηβεία μου- ένα μέρος που έχει τσίπουρο και μπουζούκι και ρεμπέτικα τραγούδια. Αλλά, για να πω την αλήθεια, τώρα που οι Imam Baildi εμφανίζονται με τον Αντώνη Ρέμο στη Θεσσαλονίκη και πηγαίνω καμιά φορά, είναι πολύ ωραία (γέλια)!

-Ειδικά ο Αντώνης Ρέμος δεν εμπίπτει στην κατηγορία «νύχτα» με την τυπική έννοια.

Έχει να κάνει με την ποιότητα που εκπέμπει κάθε άνθρωπος. Ο Αντώνης Ρέμος είναι νούμερο ένα και από άποψη ποιότητας. Όλα είναι σχετικά με τον ψυχισμό και την αισθητική του καθενός.

Διαφήμιση

-Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε με την ταινία, με τον κινηματογράφο ως διαδικασία;

Ότι είναι διαφορετική τέχνη από το να κάνεις ένα άλμπουμ, μια περιοδεία ή να ανεβαίνεις στη σκηνή και να είσαι ο εαυτός σου. Αυτό που με δυσκόλεψε είναι ότι κλήθηκα να μην είμαι ο εαυτός μου -αλλά ήμουν και λίγο. Μία ισορροπία μεταξύ της αλήθειας της δικής μου και της αλήθειας της ηρωίδας (που φυσικά γέρνει προς την αλήθεια της ηρωίδας). Απαιτείται μία αυτοσυγκέντρωση.

“Ο κινηματογράφος εμπεριέχει μία πειθαρχία -πολύ σκληρή πειθαρχία- που είναι πολύ διαφορετική από τη μουσική”

Έχω τον έλεγχο σε όλα τα πρότζεκτ μου. Μοιράζομαι με την ομάδα, αλλά έχω τον τελευταίο λόγο γιατί η τελική επιλογή πρέπει να με εκφράζει απόλυτα. Στην ταινία έπρεπε να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό και να ακολουθήσω εκατό τοις εκατό το όραμα κάποιου άλλου -του σκηνοθέτη.

-Θα ξανακάνατε σινεμά;

Σίγουρα δεν θα μπω στη διαδικασία να το ψάξω και ξαφνικά να αλλάξω καριέρα. Αν μου ξαναδοθεί η ευκαιρία, θα ήθελα να το δοκιμάσω πάλι, σε ένα άλλο περιβάλλον, υπό άλλες συνθήκες. Ο κινηματογράφος εμπεριέχει μία πειθαρχία -πολύ σκληρή πειθαρχία- που είναι πολύ διαφορετική από τη μουσική και αυτό με ιντρίγκαρε και η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν στιγμές που είπα, δεν θα το ξανακάνω ποτέ αυτό το πράγμα και μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα άρχισε να μου λείπει πάρα πολύ (γέλια). Οπότε, φυσικά και θα το ξαναέκανα εάν μου δινόταν η ευκαιρία να δοκιμάσω και άλλα πράγματα. Πάντα εφόσον πιστεύω ότι πρόκειται για κάτι το οποίο μπορώ να υποστηρίξω. Είμαι πολύ προσγειωμένη όσον αφορά το τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω. Δεν θέλω να πιστεύω και να πουλάω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα.

-Η συνεργασία με τον Στάνκογλου και τον Μάινα;

Κάθε στιγμή και με τον Μάινα και με τον Στάνκογλου ήταν μάθημα για το πώς πάρα πολύ απλά, μπορείς να εκφέρεις τον λόγο και να έχει δύναμη χωρίς υπερβολικούς θεατρινισμούς. Και οι δύο με δέχτηκαν πολύ επαγγελματικά. Θα μπορούσαν να με δουν υποτιμητικά, είτε επειδή δεν είμαι ηθοποιός, είτε για οποιονδήποτε μικρόψυχο λόγο. Όμως και οι δύο ήταν τρομερά γενναιόδωροι στο να μοιραστούν το ταλέντο τους μαζί μου. Και τους ευχαριστώ.

Διαφήμιση

-Οι εμφανίσεις σας στην Πειραιώς 131 πήραν παράταση.

Είναι ένα πρόγραμμα που περίμενα πολύ καιρό να κάνω. Έχει τον κορμό του live που έχω ήδη δημιουργήσει, αλλά παρουσιάζω και τραγούδια από την καινούργια μου δισκογραφική δουλειά που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες και έχω φέρει διάφορα πράγματα μαζί μου. Μετά την ταινία έκανα κάποια ταξίδια για επαγγελματικούς λόγους στην Κεντρική Αμερική -Μεξικό και Κούβα- και πάλι κάτι έφερα από εκεί. Είναι βαθιά επηρεασμένο το πρόγραμμα μας από αυτούς τους ήχους, τους οποίους ανακατεύουμε με το κλασικό λαϊκό τραγούδι και βγαίνει ένα πάρα πολύ οικείο άκουσμα. Αλλά αυτό που κάνουμε είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσω. Δεν υπάρχει ταμπέλα γι′ αυτό. Έρχεσαι, το βλέπεις και μετά, μακάρι να μπορέσεις να το εξηγήσεις στους φίλους σου.

“Γι αυτό χρησιμοποιώ συνέχεια τον πρώτο πληθυντικό: Όταν τελικά βρίσκεις τους καθρέφτες σου που θα σε δείξουν ακόμη πιο όμορφη, τότε γίνεται αυτό το μαγικό”

-Δηλώσατε ότι η μεγαλύτερη γυναικεία φωνή για εσάς είναι η Βίκυ Μοσχολιού. Λαμβάνοντας υπόψιν την πορεία σας, περίμενα να πείτε την Μαίρη Λίντα.

(γέλια) Είναι πολύ προφανές να λες κάτι που να μοιάζει ή να θυμίζει. Πάντως, εάν θεωρώ ότι η καλύτερη φωνή είναι η Βίκυ Μοσχολιού δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσπαθώ ή να πιέζω τον εαυτό μου να τραγουδάω σαν την Μοσχολιού. Πρέπει να βρω τη δική μου αλήθεια.

-Τι μουσική ακούγατε στο πατρικό σπίτι;

Ακούγαμε πάρα πολύ ραδιόφωνο.... όταν υπήρχε ραδιόφωνο (γέλια). Και μετά, στην εφηβεία μου, ακολούθησα τα ακούσματα της μεγαλύτερης αδελφής μου, πιο hip-hop και στην πορεία ανακάλυψα, μόνη μου εννοώ, τη δισκογραφία του Χατζιδάκι. Τα παιδιά της ηλικίας μου με έβλεπαν σαν εξωγήινη -ότι μπορεί να τη βρίσκω ακούγοντας τον «Μεγάλο Ερωτικό».

Διαφήμιση

-Ο νέος δίσκος; Ποιός είναι ο προσανατολισμός του; Προς τα πού κοιτάζει;

Αυτός ο δίσκος είναι το επόμενο βήμα μετά τον πρώτο δίσκο που είχε τίτλο «Σούλη Ανατολή». Ο τίτλος του είναι «Σάμπα Τσικίτα» (έχει φυσικά αναφορά στην ταινία), όπου και πάλι αναμειγνύουμε τους λάτιν ρυθμούς -αν και δεν θέλω να λέω λάτιν ρυθμούς, γιατί στην Ελλάδα παρερμηνεύεται και ακούγεται πιο φολκλόρ από ό,τι είναι. Είναι ένα εξελιγμένο βήμα πάνω στο στίγμα που έχουμε ήδη δώσει. Ηχογραφήθηκε live οπότε δίνει μια άλλη αίσθηση, μία έξτρα ποιότητα σε κάθε τραγούδι και αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Ηχογραφήσαμε όλοι μαζί σε ένα σπίτι το οποίο διαμορφώσαμε σε στούντιο.

-Ο πρώτος πληθυντικός περιλαμβάνει ποιούς συνεργάτες;

Η δημιουργική ομάδα είναι η ίδια: Ο Δημήτρης Μπαλογιάννης και ο Φοίβος Δεληβοριάς στη σύνθεση των τραγουδιών, στίχους σε κάποια τραγούδια έγραψα και εγώ και στην παραγωγή και ενορχήστρωση ο Ορέστης Φαληρέας, ο οποίος αυτός ουσιαστικά είναι για μένα ο αρχηγός και βασικός εμπνευστής του πρότζεκτ, για να πω την αλήθεια. Ένας άνθρωπος που ξέρει να κάνει μόδες -όπως εμπνεύστηκε τους Imam Baildi- έτσι κι αυτό είναι το καινούργιο του δημιούργημα. Και χαίρομαι πάρα πολύ που συντονιστήκαμε γιατί ήταν κάτι που ονειρευόμουν πολλά χρόνια. Γι αυτό χρησιμοποιώ συνέχεια τον πρώτο πληθυντικό: Όταν τελικά βρίσκεις τους καθρέφτες σου που θα σε δείξουν ακόμη πιο όμορφη, τότε γίνεται αυτό το μαγικό.

Αυτό είναι το στίγμα του νέου δίσκου, στον οποίον έχουμε και μία πολύ σημαντική συνεργασία, με το νούμερο ένα συγκρότημα αυτή τη στιγμή στο Μεξικό, τους Los Ángeles Azules (Οι Μπλε Άγγελοι), οι οποίοι και μας παραχώρησαν ένα τραγούδι στο οποίο βάλαμε ελληνικούς στίχους.

-Ο Ορέστης Φαληρέας είναι και σύζυγος σας, σωστά;

Ναι.

-Η γιαγιά «Σούλη Ανατολή»;

Τη χάσαμε προ διμήνου. Το «Σούλη Ανατολή» ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο που είχε διαλέξει η γιαγιά μου για να βγει στο τραγούδι τη δεκαετία του ’50 στον Βόλο. Εκείνη την εποχή έπρεπε να διαλέξεις μεταξύ καριέρας και οικογένειας και άφησε πολύ νωρίς το όνειρο της. Με αυτό το όνομα -την περσόνα- που έδωσα και στον πρώτο μου δίσκο ήθελα ουσιαστικά να τιμήσω τις επιλογές της και να της αφιερώσω την πρώτη μου προσωπική δουλειά, να ακούσει το όνομα της και να χαρεί. Ήταν μία γυναίκα τρομερά ταλαντούχα -όπως και πολλές γυναίκες εκείνη την εποχή ήταν πολυτάλαντες. Η γιαγιά μου δεν κατάφερε να ακούσει ποτέ τη φωνή της ηχογραφημένη. Και τελικά, δεν προλάβαμε να ηχογραφήσουμε κάτι μαζί -μέχρι το τέλος της ζωής της είχε πάρα πολύ ωραία φωνή.

-Από την αρχή της καριέρας σας και σε μια εποχή που όλα φεύγουν μπροστά με τρομερές ταχύτητες, όχι μόνο δεν απαξιώσατε το παρελθόν αλλά επιπλέον, πατήσατε σε αυτό και το «μετασχηματίσατε».

Διαφήμιση

Όλοι έχουμε ρίζες και αυτές τις ρίζες πρέπει να τις ποτίσεις για να βγάλεις το δικό σου λουλουδάκι. Οπότε πιστεύω βαθιά ότι πρέπει να ξέρουμε και από πού ερχόμαστε και από πού έρχεται το περιβάλλον μας -πολύ σημαντικό- πού βρισκόμαστε κάθε δεδομένη στιγμή, αλλά και τι έχει προηγηθεί και πόσες φορές έχει επαναληφθεί αυτό το παρόν. Γιατί αυτό είναι το μαγικό με την ιστορία όταν ανακαλύπτεις ότι οι ανθρώπινες συμπεριφορές είναι επαναλαμβανόμενες και ότι τα λάθη είναι πάντα ίδια. Αν ξέραμε λίγο τι έχει γίνει χθες, ίσως είχαμε αποφύγει τα λάθη του σήμερα. Ωστόσο, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τελευταία δέκα - δεκαπέντε χρόνια ζούμε μία εποχή την οποία δεν έχει ξανασυναντήσει η ανθρωπότητα, μιλώντας για την τεχνολογία και την επικοινωνία. Είναι όλα πρωτόγνωρα. Ανήκω στη γενιά που δημιούργησε το facebook, το instagram και λοιπά και ακόμη δεν έχω προσαρμοστεί. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί, γιατί δεν υπάρχει προηγούμενο.

-Το τραγούδι «Όταν σου χορεύω» έχει κάνει ρεκόρ στο YouTube. Αυτό είναι πλέον το μέτρο της επιτυχίας;

Έχει κάνει περίπου 22 εκατ. προβολές. Αλλά τελικά, δεν είναι αυτό το μέτρο της επιτυχίας. Είχα μεγάλη περιέργεια, επειδή έβλεπα γύρω μου διάφορα viral, να μάθω πώς εξαργυρώνεται αυτό, εννοώ σε απήχηση. Αλλά αν δεν έχεις εσύ ο ίδιος βάση, δεν πρόκειται να σε εκτοξεύσει. Χρειάζεται, έτσι κι αλλιώς, να έχεις τον δικό σου στόχο και να μην επηρεάζεσαι από τα views, γιατί αυτά είναι τρομερά σύντομες επιτυχίες -και μιλάω για ένα τραγούδι που δεν έγινε viral μέσα σε μια νύχτα, έκανε πάνω από 20 εκατ. προβολές μέσα σε τρία χρόνια. Μάλιστα, το τραγούδι είχε κυκλοφορήσει ήδη έναν χρόνο πριν βγει το βίντεο κλιπ και ο κόσμος άρχισε να το ανακαλύπτει μετά. Μόνος του.