Το Ιζβοάρελε ή Ισβοάρελε είναι ένα χωριό της Ρουμανίας, στο δέλτα του Δούναβη και κοντά στα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Εχει 2049 κατοίκους και το 54,4% του πληθυσμού είναι Ρουμάνοι, ενώ το 45,3% είναι Έλληνες. Η πόλη είναι μαζί με τον Σουλινά ένα από τα κύρια κέντρα του Ελληνισμού της Ρουμανίας. Στις 7 και 8 Ιανουαρίου κάθε χρόνο, η ελληνική κοινότητα του Ιζβοάρελε γιορτάζει την «Ημέρα της Γριάς» (Ziua Babei), μια αρχαία παράδοση που εξελίχθηκε στο πέρασμα των χρόνων από μια γιορτή αφιερωμένη στις μαίες του χωριού σε μια πραγματική γιορτή όλων των γυναικών της κοινότητάς.
Σύμφωνα με τον φωτογράφο, Στόιαν Νικουσόρ, για τους Έλληνες του Ιζβοάρελε, η αρχή του νέου έτους περιλαμβάνει δύο ημέρες οικογενειακής γιορτής. Στις 7 Ιανουαρίου, όλες οι γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, ντύνονται με ελληνικές φορεσιές και συναντιούνται στο κέντρο του χωριού για να γιορτάσουν με παραδοσιακούς χορούς.
Η 8η Ιανουαρίου είναι γνωστή στο χωριό ως «Ημέρα της Γριάς», μια γιορτή για όλες τις ηλικιωμένες κυρίες του χωριού, ιδιαίτερα τις πρώην μαίες (σ.σ μαμές). Εκείνη την ημέρα μια από τις κυρίες επιλέγεται για να τιμηθεί.
Σε ένδειξη σεβασμού προς αυτήν, οι κάτοικοι του χωριού που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, της φιλούν το χέρι και επιστρέφουν στους παραδοσιακούς χορούς που χαρακτηρίζουν το χωριό.
Σύμφωνα με το Μουσείο Εθνογραφίας και Λαϊκής Τέχνης, την Ημέρα της Γριάς, οι γυναίκες τιμούν τις ηλικιωμένες κυρίες που τις βοήθησαν να γεννήσουν.
«Κάθε μητέρα φέρνει δέματα, μια πετσέτα, κρασί και βασιλικό. Στις μέρες μας, από τότε που το ιατρικό προσωπικό αντικατέστησε το ρόλο των μαιών (μαμών), το έθιμο αυτό συνεχίζει να τιμά τις ηλικιωμένες κυρίες του χωριού. Οι Ρουμάνες συνήθιζαν επίσης να έχουν αυτή τη γιορτή στις αρχές του 20ού αιώνα. Επίσης, οι Βούλγαροι γιορτάζουν το “Babinden” στις 8 Ιανουαρίου και οι Λιποβούνιοι Ρώσοι γιορτάζουν το “Babii kaski” ταυτόχρονα με την Παλαιά Πρωτοχρονιά ή Maslenitsa, ενώ οι Ουκρανοί γιορτάζουν τις γριές στις 13 Ιανουαρίου, την Παλαιά Πρωτοχρονιά σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο», αναφέρει η επικεφαλής του Μουσείου, Ιουλιάνα Tιτόφ.
Τα στοιχεία που παρέχονται από το Ινστιτούτο Ερευνών του Οικολογικού Μουσείου Gavrila Simion δείχνουν ότι το χωριό Ιζβοάρελε (σ.σ που σημαίνει Πηγές) αναφέρεται για πρώτη φορά σε τουρκικό έγγραφο το 1543 με το όνομα Ali-Beg. Το χωριό, το οποίο άλλαξε αρκετές φορές το όνομά του, ιδρύθηκε από διάφορες ελληνικές οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή από τη Θεσσαλονίκη και τη Θράκη. Η ονομασία Ιζβοάρελε χρονολογείται από το 1965.
Μάλιστα, η συλλογική μνήμη διασώζει έναν θρύλο σύμφωνα με τον οποίο το χωριό ιδρύθηκε όταν μια συνοδεία από πολλές ελληνικές οικογένειες που σταμάτησε στο σημείο με σκοπό να μείνει για 40 ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων μια γυναίκα έπρεπε να γεννήσει ένα παιδί, αναγκάστηκε να μείνει περισσότερο λόγω των κακών καιρικών συνθηκών.
Σύμφωνα με την Κορίνα Γκεόργκε «οι γυναίκες του χωριού ντύνονται με παραδοσιακές βελούδινες φορεσιές, με λευκές ποδιές και ένα “zunar” (σ.σ ζωνάρι), και φορούν λευκές μαντίλες που ονομάζονται «barej» (σ.σ ένα είδος γάζας από ύφασμα) και είναι διακοσμημένες με ασημένιες αλυσίδες και λουλούδια. Αυτή η όμορφη γιορτή αντικατοπτρίζει την πολιτιστική ταυτότητα της ελληνικής μας κοινότητας στο Ιζβοάρελε και μας υπενθυμίζει τη σημασία των παραδόσεων που μας ενώνουν».
Πηγή: Stiripesurse