Μήνυμα για την απελευθέρωση του Καστελόριζου έστειλε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, η οποία βρέθηκε στο νησί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την 77η επέτειο.
Η ΠτΔ ανέφερε χαρακτηριστικά μέσω ανάρτησης της στο facebook: «H επέτειος των εβδομήντα επτά χρόνων από την απελευθέρωση του Καστελόριζου έδωσε την αφορμή σε μια επίσκεψη που είχε πολλούς λόγους να γίνει. Ο πρώτος είναι οι ιδιαίτερα κρίσιμες συνθήκες που έχει δημιουργήσει η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η ρητορική της γείτονος που το θέλει αποκομμένο από τον ελληνικό κορμό. Ο δεύτερος, ωστόσο, και διαχρονικός, είναι ο συμβολισμός του τόπου, το μήνυμα που εκπέμπει για όλους τους Έλληνες.
Το Καστελόριζο αποτελεί αναπόσπαστο, πολύτιμο κομμάτι της πατρίδας. Είναι ο τόπος που συμπυκνώνει την έννοια του πατριωτισμού, στην ύψιστη έκφρασή της. Ο τόπος που έμεινε ελληνικός, σε πείσμα κάθε επιβουλής. Ένας τόπος αγκυρωμένος στην άκρη του πελάγους, όπου η ελληνική σημαία κυματίζει παντού. Περήφανοι γηγενείς, που κατόρθωσαν να διατηρήσουν γλώσσα, θρησκεία, ήθη και παραδόσεις, ενώ από τα χώματά τους περνούσαν κάθε λογής κατακτητές. Φρόνημα υψηλό και αδούλωτο. Ένας τόπος που οι άνθρωποί του, αποδεκατισμένοι από τους πολέμους αλλά πάντοτε μαχητές, ταγμένοι στη ζωή κι όχι στο θάνατο, προσπέρασαν την καταστροφή, ξανάχτισαν τα πυρπολημένα τους σπίτια, δούλεψαν, πάλεψαν, ανάστησαν το νησί, αποφασισμένοι να σηκώσουν στους ώμους τους το μέλλον του. Με ακατάβλητο πείσμα και επιμονή. Φέρνοντας στο νου τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη: «Φτέρνα της δύναμης/ θέληση ανίσκιωτη».
Βάδισα στο χώμα που περπάτησε εξήντα χρόνια της μακράς ζωής της η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η κυρά της Ρω. Με συγκίνησε η φιλοπατρία, το πείσμα, η επιμονή αυτής της γυναίκας που ολομόναχη, για δεκαετίες, ύψωνε στο βράχο την ελληνική σημαία κάθε πρωί και την υπέστελλε με τη δύση του ήλιου. Σήμερα, η κυρά της Ρω, θαμμένη κάτω από τον ιστό όπου κυματίζει η σημαία μας, παραμένει για όλους μας το σύμβολο της αταλάντευτης προσήλωσης στα πάτρια. «Εδώ, χαμένος στο πέλαγος, νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα», είχε κάποτε πει. Είναι μια φράση που αντηχεί σαν παρακαταθήκη για όλους μας.
Στο Καστελόριζο, κάθε πέτρα διηγείται μια ιστορία ηρωισμού και φιλοπατρίας. Όλες αυτές οι ιστορίες μαζί συνθέτουν έναν πυκνό ιστό εθνικής αυτοπεποίθησης, που εμπνέει τους σημερινούς Καστελοριζιούς στον αγώνα τους να κρατήσουν ζωντανή μια κοιτίδα ελληνισμού με διαδρομή αιώνων. Είναι ένας αγώνας που αποτυπώνεται και στις πιο απλές καθημερινές τους δραστηριότητες, στο δημιουργικό τους σφρίγος, στον δυναμισμό και την ευψυχία τους. Είδα το ιστορικό του βάθος στο βλέμμα των γερόντων, στα λαμπερά μάτια των νέων και των παιδιών. Και τους διαβεβαιώνω, με συγκίνηση και περηφάνια, ότι ποτέ δεν θα αισθανθούν αποκομμένοι από τον κορμό της πατρίδας, ποτέ απομονωμένοι και αβοήθητοι. Τους οφείλουμε την ταχύτερη επιστροφή στην ηρεμία και στην ομαλότητα, τους χρωστάμε ένα μέλλον ειρήνης.