Μια ανακοίνωση που διαφέρει από πολλές ανάλογες δημόσιων προσώπων, διότι διαθέτει προσωπικό βίωμα έκανε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, τον σπουδαίο θεσσαλονικό ποιητή που έφυγες χθες από τη ζωή, στα social media. ΄Οπως αποδεικνύεται από την ανάρτηση αυτή, η κυρία Σακελλαροπούλου είχε προσωπική επαφή με τα ποιήματα του Χριστιανόπουλου, για τη ζωή και το έργο του οποίου επιφυλάσσει μια ιδιαίτερα διεισδυτική γραφή.
Η ανάρτησή της:
Με τον θάνατο του Ντίνου Χριστιανόπουλου, αυτής της πολυσχιδούς, ασυμβίβαστης και αντιφατικής προσωπικότητας που σφράγισε την πνευματική ζωή της Θεσσαλονίκης, σβήνει μια γενιά ποιητών που είδαν στον ποιητικό λόγο “το συγκινησιακό ισοδύναμο της σκέψης τους”, όπως έγραψε ένας κριτικός. Από τις πιο σημαντικές φωνές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, ο καβαφικής καταγωγής Χριστιανόπουλος υπήρξε υπόκωφα λυρικός και οδυνηρά εξομολογητικός, αξιοζήλευτα λιτός και απέριττα δραματικός, ένας ανασκαφέας του βιώματος που τόλμησε να το αποτυπώσει γυμνό κι αστόλιστο. Αγάπησε το ρεμπέτικο, το μελέτησε, το τραγούδησε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Βυθίστηκε στην αρχαία και τη βυζαντινή γραμματεία. Έζησε ασκητικά με συντροφιά τις γάτες του, βλέποντάς τες σαν μια συνεχή πρόκληση σε ενδοσκόπηση.
Κι εμείς, τον διαβάσαμε γοητευμένοι από τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζε τον έρωτα “τη μόνη μεταλαβιά της αιωνιότητας”, όπως τον έλεγε, βασανιστικό και επικίνδυνο αλλά ταυτόχρονα μια υπέρτατη πράξη ελευθερίας. Γνωρίσαμε μέσα απ′ αυτόν μια πλειάδα σπουδαίων λογοτεχνών, τον Ασλάνογλου, τον Ιωάννου, τον Τσίζεκ, τον Κόρφη, τον Καζαντζή τους οποίους στέγασε το φιλόξενο στέκι της Διαγωνίου, του θρυλικού περιοδικού που ίδρυσε και διηύθυνε για χρόνια. Είδαμε σημαντικούς ζωγράφους, από τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη ως τον Αλέξανδρο Ίσαρη και τον Γιώργο Λαζόγκα, στη μικρή αίθουσα του πέμπτου ορόφου της στοάς Χρυσικοπούλου, όπου λειτούργησε η Μικρή Πινακοθήκη ‘Διαγώνιος’. Μας άνοιξε δρόμους, μας συγκίνησε, μας αναστάτωσε με τον σαρκασμό, την κοινωνική κριτική, την εναντίωσή του στα βραβεία και τις διακρίσεις, με αποκορύφωμα την άρνησή του να παραλάβει το 2011 το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Ίσως, γιατί καθώς έγραψε ο Καμύ, κάθε εκπλήρωση, έτσι όπως υποχρεώνει σε υψηλότερη εκπλήρωση, είναι δουλεία. Και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος ήθελε να είναι ελεύθερος και υπήρξε πάντοτε έτοιμος να πληρώσει το τίμημα αυτής της ελευθερίας.