«Ηταν μοναδικός. Μπήκε στη ζωή μας σαν εξωγήινος και τελικά άγγιξε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ψυχής» είχε δηλώσει ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, για την απώλεια του λατρεμένου από όλους ηθοποιού Ρόμπιν Γουίλιαμς μια τέτοια μέρα σαν τη σημερινή πριν από τέσσερα χρόνια. Αυτοκτόνησε στις 11 Αυγούστου του 2014 στο δωμάτιό του με τη ζώνη του παντελονιού του. Μαζί με αυτόν έσβησε και το χαμόγελό του. Το δικό μας, ωστόσο, ζωντανεύει κάθε φορά που τον φέρνουμε στη μνήμη μας.
«Οπως κάναμε πάντα, είπαμε ο ένας στον άλλον “Καληνύχτα αγάπη μου”. Εδειχνε καλύτερα, πως έχει βρει τον δρόμο του. Θυμάμαι σκέφτηκα πως τα φάρμακα λειτουργούν, πως κοιμάται», αφηγείται η σύζυγός του Σούζαν Σνάιντερ στη βιογραφία «Ρόμπιν» του Ντέιβ Ιτσκοφ. Έπασχε από μια σοβαρή νευροεκφυλιστική ασθένεια, αλλά αυτό εντοπίστηκε μετά θάνατον. Μέχρι πριν το θάνατό του έπαιρνε φάρμακα για τη νόσο Πάρκινσον. Έχανε τον έλεγχο του εαυτού του και δε μπορούσε να το δεχτεί. Ήταν περήφανος και δυνατός.
«Οταν ξύπνησα το επόμενο πρωί, παρατήρησα πως η πόρτα του ήταν ακόμη κλειστή και φαντάστηκα πως κατάφερε επιτέλους να κοιμηθεί. Μέχρι τις 11 η πόρτα του δεν είχε ανοίξει και ανησύχησα. Χρησιμοποιώντας έναν συνδετήρα παραβιάσαμε μαζί με τη βοηθό του την κλειδαριά και τότε βρεθήκαμε μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα – τον Ρόμπιν κρεμασμένο με τη ζώνη του στην κρεβατοκάμαρα» συνεχίζει η σύζυγός του που είχαν γνωριστεί σε κλινική αποτοξίνωσης το 2006 και παντρεύτηκαν το 2011. Η δικιά του παράσταση είχε τελειώσει οριστικά.
Εκείνη την ημέρα έφυγε ένας ηθοποιός που ο θεατής τον αγαπούσε γιατί δεν τον διασκέδαζε απλά, τον ψυχαγωγούσε. Είχε ατάκα που έπιανε και βλέμμα που συγκινούσε. Οι ρόλοι που υποδύθηκε έπαιρναν την ταυτότητά του. Σε έκανε να γελάς παρόλο που μέσα του μπορεί να έκλαιγε. Στο βλέμμα του μπορούσες να διαβάσεις μια ανεπαίσθητη μελαγχολία.
Την ημέρα του θανάτου του οι ΗΠΑ σκοτείνιασαν. Το απόγευμα τα θέατρα του Μπρόντγουει κράτησαν ενός λεπτού σιγή. Στην παράσταση «Αλλαντίν» τραγούδησαν το «Friend Like me» που είχε τραγουδήσει στην ομώνυμη ταινία της Disney. Σε όλους ήταν ξαφνικό. Ήταν μόλις 63 ετών.
«Μετά τον θάνατό του, βασανίστηκα πολύ για να δω τι τελικά προκάλεσε αυτή την ενέργεια», δήλωσε η Σούζαν Γουίλιαμς. «Και τότε, ξαφνικά ένας από τους γιατρούς που συνάντησα μου είπε πως ο Ρόμπιν ήξερε πολύ καλά ότι έχανε το μυαλό του και ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι’ αυτό», αποκαλύπτει η σύζυγος προσπαθώντας να σκιαγραφήσει την απόφαση να δώσει τέλος στη ζωή του.
Από τότε μέχρι σήμερα ο ίδιος έγινε βιβλίο («Robin»), ταινία («Robin Williams: Come inside my mind») η οποία έκανε πρεμιέρα στις 16 Ιουλίου του 2018, ενώ αντικείμενά του έχουν πουληθεί σε δημοπρασία για φιλανθρωπικό σκοπό. Τίποτα όμως δεν μπορεί να αποκαταστήσει τον ίδιο. Ούτε τον χαρακτήρα του, ούτε την κληρονομιά που άφησε στους επόμενους. Κληρονομιά γέλιου. Κάτι που λείπει από την κωμωδία και από το Hollywood γενικότερα.
Ήταν εθισμένος με ένα ναρκωτικό που δεν το βρίσκουν πολλοί κωμικοί. Ήθελε να κάνει τους άλλους να γελάνε πάση θυσία. Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του αυτό ήθελε. Τρελαινόταν αν δεν το πετύχαινε, αν δεν έπαιρνε τη δόση του. Κανένα άλλο ναρκωτικό δεν τον κέρδισε τόσο όσο αυτό. Ούτε το αλκοόλ, ούτε η κοκαΐνη, παρόλο που δυσκολεύτηκε να αποτοξινωθεί.
Ένα είναι βέβαιο. Ότι ο ξεκαρδιστικός και συνάμα συγκινητικός Ρόμπιν Γουίλιαμς βασανίστηκε πολύ προτού πάρει την απόφαση να δέσει γύρω από το λαιμό του τη ζώνη του και να απαγχονιστεί τα ξημερώματα μιας μέρας σαν αυτή.
Ας δούμε λοιπόν μια ταινία του σήμερα για να τον τιμήσουμε. Και πρώτα απ’όλα ας ακούσουμε το «Friend like me» από το αγαπημένο μας τζίνι της παιδικής μας ηλικίας.