Στην ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, το κοκορέτσι είναι must όταν μιλάμε για σούβλα, ειδικά εκεί προς το Πάσχα...
Ωστόσο, οι λάτρεις του είδους το «τιμούν» όλο τον χρόνο, χωρίς εξαιρέσεις, ως μεζέ που ταιριάζει εύκολα με πολλά φαγητά.
Στην Τουρκία, υπάρχει μία αντίστοιχη παράδοση με το κοκορέτσι να περιλαμβάνεται στα πλέον δημοφιλή street foods, όσο και το ντονέρ που βρίσκει κανείς - ειδικά στην Κωνσταντινούπολη - παντού, με αμέτρητες επιλογές στο κέντρο της πόλης.
Το πρώτο, σύντομο βίντεο που θα δείτε από ανάρτηση στο Instagram τράβηξε την προσοχή μας και λογικά θα σας καθηλώσει! Ο «μάστορας» τοποθετεί ένα ολόκληρο μινι-κοκορέτσι μέσα σε φρατζόλα από ψωμί, από την οποία έχει αφαιρεθεί εντελώς η ψίχα, ενώ έχει προηγηθεί τοποθέτηση κάποιου είδους σάλτσας. Το βλέπουμε και αναρωτιόμαστε πως μπορεί να φάει ένας μόνο άνθρωπος όλο αυτό το υπερμεγέθες σάντουιτς, από το οποίο η χοληστερίνη εκτοξεύεται προς το διάστημα...
Στο δεύτερο, πιο αναλυτικό βίντεο, βλέπουμε τον «μάστορα» να τεμαχίζει σε πολύ μικρά κομμάτια το κοκορέτσι μαζί με ντομάτα, κρεμμύδι, αλάτι και μπαχαρικά, όπως κόκκινο πιπέρι.
Το μείγμα μπαίνει εκ των υστέρων σε παραδοσιακό σχήμα σάντουιτς, αλλά είναι επίσης πολύ ελκυστικό. Διαλέγετε και παίρνετε (αν βρεθείτε προσεχώς στην Πόλη).
Ελληνική ή τουρκική συνταγή;
Σε αυτό το πολυσυζημένο ερώτημα, ανατρέχουμε σε μία πηγή που φαίνεται πολύ συγκροτημένη. Είναι ο ιστότοπος http://www.skamnosvoice.gr/ , από τον οποίο πληροφορούμεθα ότι:
«Το κοκορέτσι είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό έδεσμα από σπλάχνα ζώων, το οποίο ψήνονται στη σούβλα. Κυρίως, σερβίρεται ως ορεκτικό, κομμένο σε φέτες. Οι Έλληνες το προτιμούν και το παραγγέλνουν σε ταβέρνες καθ′ όλο το έτος, αλλά το συναντάμε πιο πολύ στο πασχαλινό τραπέζι. Έχει φανατικούς οπαδούς, αλλά και... επικριτές. Ο πιο γνωστός επικριτής της κατανάλωσής του είναι η Ε.Ε, σύμφωνα με την απόφασή της, τον Οκτώβριο του 2000, περί απαγόρευσης της εμπορίας οργάνων υψηλού κινδύνου, σε μια περίοδο έξαρσης της νόσου των τρελών αγελάδων. Τότε, η επίσημη θέση της Ελλάδας ήταν κατά μιας τέτοιας απαγόρευσης, όχι τόσο- ή κυρίως μόνο- για εισπραχτικούς λόγους, αλλά γιατί πολύ απλά το κοκορέτσι είναι στη βαλκανική μας κουλτούρα.
Ποια είναι, όμως, η ετυμολογία της λέξης; Κατά τον Μπαμπινιώτη, η λέξη είναι αλβανικής προέλευσης, από τη λέξη kokorets, που σημαίνει μείγμα ( σελ 919, Λεξικού Νεοελληνικής Γλώσσας). Αυτό εξηγείται, καθώς για την παρασκευή του χρειάζονται έντερα, συκωταριές και «γλυκάδια». Κατά μια άλλη, ωστόσο, εκδοχή, η λέξη είναι τούρκικης προέλευσης. Από τη λέξη içeri που σημαίνει το εσωτερικό και τη λέξη koku που σημαίνει μυρωδιά (και μάλιστα άσχημη, θα συμπληρώσω εγώ). Όποιος έχει σταθεί για λίγο μπροστά στη διαδικασία παρασκευής του ή απλά ρωτήσει αυτούς που δε θέλουν ούτε να το δοκιμάσουν, θα ενστερνιστεί αυτή τη θέση.
Ίσως, λοιπόν το κοκορέτσι να είναι απλά...βαλκανικής- οθωμανικής προέλευσης, όπως και τόσα άλλα. Και αυτό να εξηγεί, εν μέρει, και την αρνητική εξ αρχής θέση των Ευρωπαίων απέναντι του. Για παράδειγμα, σε μια νόσο των πουλερικών, η Ε.Ε υπήρχε περίπτωση να απαγορεύσει την κατανάλωσή τους; Πολύ φοβάμαι πως, παρά το νέο αυτό στοιχείο ως προς την ετυμολογία της λέξης, δεν θα μειωθούν οι φανατικοί οπαδοί αυτού του -και ελληνικού- εδέσματος.»