Σε όλα τα διαδικτυακά ΜΜΕ δημοσιεύτηκαν στις 22/7 με παρόμοιο τίτλο, τα μέτρα που ανακοίνωσε η υφυπουργός Εργασίας σχετικά με «την ενδυνάμωση του θεσμού της Οικογένειας, την ανάπτυξη στρατηγικού πλαισίου Κοινωνικής Πολιτικής και την ανεξάρτητη διαβίωση των ΑΜΕΑ, τονίζοντας ότι τις προγραμματικές θέσεις στον τομέα της ευθύνης της διαπερνά ο στόχος για την άμβλυνση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας».
Ο τίτλος σε όλες τις δημοσιεύσεις έμοιαζε πάρα πολύ «Επίδομα στις γυναίκες κάτω των 30 ετών που τεκνοποιούν». Σε καμία από τις εν λόγω δημοσιεύσεις, το περιεχόμενο του τίτλου δεν συναντάται στο αντίστοιχο κείμενο. Αντίθετα, σε όλες τις δημοσιεύσεις διαβάζουμε με την σειρά:
Η διασφάλιση πως όλα τα παιδιά έχουν θέση σε βρεφονηπιακούς σταθμούς με την ενίσχυση του προγράμματος.
Καθιερώνεται επίδομα 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα.
Αυξάνεται το όριο του αφορολόγητου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί.
Ενισχύεται το πρόγραμμα σχολικών γευμάτων.
Εξετάζεται η δυνατότητα χορήγησης πρόσθετων κινήτρων σε ζευγάρια που τεκνοποιούν πριν η γυναίκα συμπληρώσει το τριακοστό της έτος.
Ο τίτλος που χρησιμοποιήθηκε, σχετίζεται με την πέμπτη εξαγγελία η οποία όμως εκτός του ότι δεν αναφέρεται σε επίδομα δεν αποτελεί καν εξαγγελία αλλά απλή αναφορά στο γεγονός ότι η κυβέρνηση μελετά την δυνατότητα παροχής επιπλέον κίνητρων πέραν του επιδόματος. Ως πρόσθετα κίνητρα μπορεί να εξεταστούν απαλλαγές, παροχές και ελαφρύνσεις όπως διευκόλυνση συνέχισης σπουδών για νέες μητέρες, απαλλαγές από τέλη και έμμεσους φόρους (π.χ. ειδικό τέλος τηλεπικοινωνιών), απαλλαγές από ΦΠΑ ειδών πρώτης ανάγκης, μπόνους μορίων για τον ΑΣΕΠ, επίδομα ενοικίου ή/και θέρμανσης, ένταξη στο κοινωνικό τιμολόγιο της ενέργειας και ότι άλλο μπορεί να μελετηθεί και να κριθεί σκόπιμο. Όλα τα παραπάνω βέβαια εντάσσονται στο υποθετικό σενάριο κατά το οποίο η εξέταση των δυνατοτήτων οδηγήσει όντως σε εκτίμηση σκοπιμότητας παροχής πρόσθετων κινήτρων.
Η παρερμηνεία σχετικά με το ηλικιακό όριο για την παροχή του περίφημου επιδόματος οδήγησε σε μια όχι άνευ προηγουμένου κριτική και στοχοποίηση τόσο της κυβέρνησης – μικρό το κακό – όσο και της υφυπουργού προσωπικά. Με τον γνωστό χυδαίο τρόπο, η υφυπουργός κατηγορήθηκε για σεξιστική μόχλευση του γυναικείου σώματος για την καταπολέμηση της υπογεννητικότητας στην καλύτερη των περιπτώσεων, ενώ η καταπολέμηση της υπογεννητικότητας μπροστά στα μεγάλα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα, κρίθηκε ως προσπάθεια διατήρησης φυλετικής καθαρότητας από τις πιο καλπάζουσες πένες.
Αυτό που διέφυγε τόσο της δημοσιογραφικής παρουσίασης όσο και του κοινωνικού σχολιασμού, από ινφλουένσερς και μη, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι η ανάγκη του ανθρώπου για τεκνοποίηση και η αδυναμία πλήρωσης αυτής της ανάγκης για οικονομικούς λόγους. Στην Ελλάδα που προσπαθεί να βγει από την κρίση υπάρχουν χιλιάδες ζευγάρια που διστάζουν να κάνουν παιδί ή δεύτερο παιδί παρά την θέλησή τους επειδή δεν μπορούν να καλύψουν τις οικονομικές απαιτήσεις μιας γέννας και της ανατροφής. Δεν αποτελεί μέλημά τους η καταπολέμηση της υπογεννητικότητας ή η συνέχιση του έθνους αλλά θέλουν να νοιώσουν την άφατη χαρά του να γίνεσαι γονιός. Για όλα αυτά τα ζευγάρια το επίδομα, η αύξηση του αφορολόγητου και τα υπό εξέταση πρόσθετα κίνητρα προσφέρουν ένα μαξιλαράκι που δεν αποτελεί καταλυτικό παράγοντα στην απόφασή τους να τεκνοποιήσουν αλλά συντελεί ώστε να γύρει η πλάστιγγα υπέρ της επιθυμίας τους.
Τα παιδιά δεν είναι μόνο η διασφάλιση της συνέχισης του είδους αλλά ένα απαραίτητο συστατικό της κοινωνικής ισορροπίας. Ερχόμενα, προσθέτουν στο μείγμα την ζωντάνια, την αισιοδοξία, την δυναμική, την χαρά, την εξέλιξη που αφαιρούν οι απερχόμενοι. Εφόσον η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει πρόβλημα στην ανανέωση του μείγματος όχι μόνο πρέπει να γίνονται αποδεκτά μέτρα προς αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος αλλά να ζητείται διεύρυνσή τους μέχρι να επανέλθει η ισορροπία. Οι υπόλοιπες παράμετροι που μπαίνουν στην συζήτηση, αν δεν είναι εκ του πονηρού είναι άτοπες.