Δε θα αναφερθούμε στο πόσο εξευτελιστικό, λαϊκιστικό και ντροπιαστικό είναι το επιχείρημα του Τσίπρα στο διάλογό του με το νεαρό για την αποτυχία του στις Πανελλαδικές εξετάσεις. «Σ΄ έκοψε η Κεραμέως...» του απάντησε γελώντας. Άλλωστε τι άλλο θα μπορούσε να πει ο εκπρόσωπος μιας παράταξης που καθιέρωσε το φοιτητικό 5 ως βασικό πολιτικό αίτημα στα Πανεπιστήμια στην μεταπολίτευση. Πόσοι ανεπαρκείς απόφοιτοι πανεπιστημιακών σχολών κυκλοφορούν αναμεσά μας, ένας Θεός ξέρει.
Θα ξεκινήσουμε με έναν πίνακα που δείχνει τις βάσεις εισαγωγής σε σχολές ανθρωπιστικών σπουδών στην Ελλάδα το 2022
( βλπ εικόνα, Πηγή: https://aeitei.gr/)
Βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας χώρας είναι οι γνώσεις και το κίνητρο που διαθέτουν οι νέοι επιστήμονες. Πρωταρχικό και απαραίτητο κεφάλαιο για μια χώρα αποτελεί η δημιουργία ενός επαρκούς και καταρτισμένου ανθρώπινου επιστημονικού κεφαλαίου που θα αποτελεί το βασικό μοχλό ανάπτυξής της.
Ωστόσο ο δομικός αναλφαβητισμός και ο ψηφιακός αναλφαβητισμός είναι οι κύριοι παράγοντες στην Ελλάδα που έχουν εμποδίσει την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας. Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα κατέχει την τελευταία θέση μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) στις ψηφιακές δεξιότητες και έχει ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα ψηφιακής παιδείας στην περιοχή.
Μία από τις κύριες αιτίες του ψηφιακού αναλφαβητισμού στην Ελλάδα είναι η έλλειψη πρόσβασης στην τεχνολογία και την κατάρτιση. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών, μόνο το 55% των νοικοκυριών στην Ελλάδα έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 76%. Αυτό έχει οδηγήσει σε ένα ψηφιακό χάσμα, όπου τα άτομα που ζουν σε αγροτικές περιοχές ή με χαμηλότερα εισοδήματα έχουν λιγότερη πρόσβαση σε ψηφιακούς πόρους και βρίσκονται σε μειονεκτική θέση στην αγορά εργασίας.
Επιπλέον, ακόμη και εκείνοι που έχουν πρόσβαση στην τεχνολογία συχνά στερούνται τις δεξιότητες και τις γνώσεις που απαιτούνται για την αποτελεσματική χρήση της. Έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών διαπίστωσε ότι μόνο το 25% των Ελλήνων αισθάνεται σίγουρος για τη χρήση του διαδικτύου και μόνο το 19% αισθάνεται σίγουρος για τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η έλλειψη ψηφιακής παιδείας εμποδίζει την ικανότητά τους να βρουν απασχόληση, να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες και να συμμετέχουν πλήρως στην κοινωνία.
Η έλλειψη ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στον ψηφιακό αναλφαβητισμό. Σύμφωνα με μελέτη του Ελληνικού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, μόνο το 5% των δημοτικών σχολείων και το 11% των λυκείων διαθέτουν εργαστήριο ηλεκτρονικών υπολογιστών και μόνο το 8% των εκπαιδευτικών χρησιμοποιούν ψηφιακά εργαλεία στη διδασκαλία τους. Αυτή η έλλειψη έκθεσης στην τεχνολογία στην τάξη εμποδίζει την ικανότητα των μαθητών να αναπτύξουν τις δεξιότητες και τις γνώσεις που απαιτούνται για το σύγχρονο εργατικό δυναμικό.
Επιπλέον, η έλλειψη επενδύσεων σε έρευνα και ανάπτυξη έχει εμποδίσει την ανάπτυξη του κλάδου της τεχνολογίας στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας, η Ελλάδα κατέχει την 72η θέση παγκοσμίως όσον αφορά τις αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας, υποδηλώνοντας έλλειψη καινοτομίας και τεχνολογικής προόδου.
Η εικόνα αυτή συμπληρώνεται από την υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών, ο δομικός αναλφαβητισμός που παρατηρείται στους νέους και η ανεπάρκεια της 1βάθμιας και 2βάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας παράγει νέους με σοβαρά μαθησιακά προβλήματα και επιδεινώνει έτι περαιτέρω το πρόβλημα το οποίο συνεχίζει στα ελληνικά πανεπιστήμια
Ο αναλφαβητισμός είναι σοβαρό ζήτημα στην Ελλάδα, με μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού να στερείται βασικών δεξιοτήτων γραμματισμού. Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2020, το 16,3% των Ελλήνων ηλικίας 15 ετών και άνω είχαν ανεπαρκείς δεξιότητες ανάγνωσης, ενώ το 20,6% είχε ανεπαρκείς μαθηματικές δεξιότητες. Αυτά τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν είναι σε θέση να εκτελέσει βασικές εργασίες που απαιτούν ανάγνωση ή αριθμητική.
Επιπλέον, η κατάσταση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα προκαλεί ανησυχία τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία από το Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Φοιτητών (PISA), οι Έλληνες μαθητές σημείωσαν βαθμολογία κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ και στις τρεις κατηγορίες (ανάγνωση, μαθηματικά και επιστήμες) στην αξιολόγηση του 2018. Μάλιστα, η συνολική βαθμολογία της Ελλάδας ήταν σημαντικά χαμηλότερη από τον μέσο όρο, καταλαμβάνοντας την 39η θέση από τις 79 χώρες που συμμετείχαν.
Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Τι είδους ποιότητας εκπαίδευσης παρέχεται;
Ένα από τα κύρια ζητήματα που συμβάλλει σε αυτό το πρόβλημα είναι η έλλειψη χρηματοδότησης και πόρων για την εκπαίδευση. Σύμφωνα με έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Ελλάδα έχει μειώσει σημαντικά τις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση την τελευταία δεκαετία, με τις δαπάνες ανά μαθητή να μειώνονται κατά 18% μεταξύ 2009 και 2016. Αυτό οδήγησε σε έλλειψη εκπαιδευτικών και πόρων, καθώς και υπερπλήρεις αίθουσες διδασκαλίας και απαρχαιωμένο διδακτικό υλικό.
Η ανεπάρκεια του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος τόσο στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα οδηγεί τις περισσότερες οικογένειες στα ιδιωτικά φροντιστήρια όπου καλούνται να καλύψουν τα δυσαναπλήρωτα κενά του δημόσιου σχολειού. Στην Ελλάδα, είναι σύνηθες φαινόμενο οι μαθητές να παρακολουθούν ιδιωτικά φροντιστήρια, τα οποία μπορεί να είναι δαπανηρά και να δημιουργήσουν άνισους όρους ανταγωνισμού για μαθητές από χαμηλά οικονομικά στρώματα. Αυτό οδηγεί σε ένα σύστημα όπου η επιτυχία στην εκπαίδευση εξαρτάται όλο και περισσότερο από τους οικονομικούς πόρους μιας οικογένειας και όχι από την αξία και τη σκληρή δουλειά.
Εσένα όμως αγαπητέ σε έκοψε η Κεραμέως...