Μέχρι ίσως και τη δεκαετία του 1990 η λογική ότι ένας εργαζόμενος πιάνει μια δουλειά σε νεαρή ηλικία και ίσως καταφέρνει ακόμη και για το σύνολο του εργασιακού του βίου να παραμείνει σε αυτή, δηλαδή να μην αλλάξει εργοδότη/εταιρεία, ήταν κάτι συνηθισμένο. Λίγο παλιότερα, θα έλεγε κανείς πως ήταν πολλοί αυτοί που το κατάφερναν και σίγουρα κάτι επιθυμητό από πολλούς μισθωτούς.
Οι αλλαγές όμως στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, στην οργάνωση της εργασίας και στα συστήματα παραγωγής, η νέα κουλτούρα των εταιρειών και απορρύθμιση της αγοράς εργασίας κατέστησαν αυτή την σταθερότητα μια μακρινή ανάμνηση την οποία οι σημερινοί π.χ. 40αρηδες και οι μικρότεροι αυτών δεν μπορούν να αντιληφθούν.
Στην εποχή μας, η αλλαγή εργοδότη ακόμη και εργασιακού κλάδου, και γενικότερα η ”κινητικότητα” κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου είναι ο νέος κανόνας. Για κάποιους εξ ανάγκης, για άλλους κατ′ επιλογή.
Υπάρχουν ακόμη πάντως κάποιες χώρες όπου συναντάμε εργαζόμενους που αν και δεν δουλεύουν μια ζωή στον ίδιο εργοδότη, περνούν αρκετά χρόνια στην ίδια επιχείρηση.
Όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ (από το 2000 έως και το 2019) και φαίνεται και στο infographic του Statista, οι Ιταλοί εργαζόμενοι φαίνεται να είναι από αυτούς που παραμένουν στον ίδιο εργοδότη τα περισσότερα χρόνια (12,2 κατά μέσο όρο) ενώ ακολουθούν με μικρή διαφορά μεταξύ τους Γαλλία, Γερμανία και Ισπανία.
Στην Ελλάδα, αν και δεν εμφανίζεται στο γράφημα, ο μέσος χρόνος παραμονής στην ίδια δουλειά είναι τα χρόνια είναι 12,6 για την περίοδο 2000-2019 (από 12,1 έως 13,1) αλλά υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για λιγότερα έτη.
Από τα χαμηλότερα ποσοστά εμφανίζει η Νότια Κορέα όπου, σύμφωνα με το Reuters, όπου παρατηρείται πολύ μεγάλος αριθμός παραιτήσεων μεταξύ των νεότερων σε ηλικία εργαζομένων κυρίως λόγω του burn-out. Πολλοί, μη αντέχοντας τα απίστευτα εξαντλητικά ωράρια και τις υπερβολικές απαιτήσεις εγκαταλείπουν τη δουλειά τους, κάτι που για κάποιους αναφερόταν και μεταξύ των στόχων τους για τη νέα χρονιά.
You will find more infographics at Statista