Ο Β. ήταν ιδιαίτερος μαθητής, απομονωμένος από τους υπόλοιπους και με χιούμορ που δεν το καταλάβαιναν οι άλλοι. Εκείνες τις μέρες έδειχνε θλιμμένος σα να τον απασχολούσε κάτι. Ήταν σιωπηλός και έπαιζε με τους μαρκαδόρους του όταν η δασκάλα τους ενημέρωσε για την έναρξη του σεμιναρίου για τους γονείς, που μπορούσαν να παρακολουθήσουν και άλλα ενήλικα μέλη της οικογένειας. Τότε ο Β. πετάχτηκε από τη σιωπή του λέγοντας πως ο παππούς του κάθεται μέσα στεναχωρημένος γιατί βγήκε η απόφαση και θα του πάρουν το σπίτι. Οι συμμαθητές του γύρισαν και τον κοίταξαν με συμπόνια ενώ εκείνος μονολόγησε «του παππού μου το σπίτι θα πάρουν όχι το δικό μου». Δυο λόγια για την περίσταση ξεστόμισε η δασκάλα και έγινε ένας σύντομος λόγος για τους πλειστηριασμούς.
Τον Παναγιώτη Λαφαζάνη η δασκάλα τύχαινε να τον δει αρκετές φορές στο κέντρο της πόλης, στις πορείες, ακόμα και σε γνωστό ιστορικό σουβλατζίδικο της Κάνιγγος. Σεμνός, στεκόταν για λίγο εκεί και για πρόχειρο φαγητό. Απορροφημένος με την πολιτική και νηφάλιος με την τσάντα στο χέρι χαιρετούσε εγκάρδια το προσωπικό και έφευγε. Περίεργο, αναλογίστηκε η δασκάλα όταν έμαθε την είδηση ότι η Ασφάλεια κάλεσε τον γνωστό βουλευτή και υπουργό της πρώτης και τελευταίας φοράς αριστεράς στην ΓΑΔΑ «δια υπόθεσίν του». Πάντως δεν έδειχνε για τρομοκράτης. Τα δημοσιεύματα όμως δεν άφηναν περιθώρια. Γράφτηκε ότι τον κάλεσαν να καταθέσει στην Ασφάλεια, στο Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Μήπως ήταν ύποπτος για την ανατροπή του; Ωστόσο το Κράτος καλά κρατούσε. Αλλά τί είναι τέλος πάντων αυτό το περίφημο Τμήμα; Διαβάσαμε ότι το εν λόγω Τμήμα ιδρύθηκε επί κυβέρνησης Σημίτη με εξουσιοδοτική διάταξη (Νόμος 2800/2000 – ΦΕΚ 41/Α/29-2-2000) αναβαθμίστηκε επί Γ.Παπανδρέου(2011) και εκσυγχρονίστηκε επί κυβέρνησης Α.Τσίπρα με αρμόδιο υπουργό τον N.Τόσκα(2017).
Σε κάθε περίπτωση η προσφορά του Τμήματος αυτού, όπως λέγεται, έγκειται στην διαφύλαξη της Δημοκρατίας από τα ακραία στοιχεία που παρεισφρέουν και στοχεύουν στην ανατροπή της. Ο πρώην βουλευτής και υπουργός είναι γνωστός για τους αγώνες του και ανεξάρτητα αν συμφωνεί κάποιος με τις πολιτικές θέσεις και επιλογές του, σίγουρα δεν διαφωνεί με την καθημερινή του πάλη κατά των πλειστηριασμών της πρώτης λαϊκής κατοικίας. Κατηγορήθηκε ότι ηγείτο κατάληψης στο Ειρηνοδικείο της Αθήνας (20-9-2017) επειδή μπήκε μπροστά και ειρηνικά διαμαρτυρόμενος για το ξεπούλημα της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Παρόμοιες διαμαρτυρίες έγιναν και σε άλλα Ειρηνοδικεία της χώρας. Από πότε η πολιτική διαμαρτυρία θεωρείται πράξη ανατροπής της Δημοκρατίας αναρωτήθηκε η δασκάλα; Αλλά μήπως ο αγώνας για την προστασία της πρώτης λαϊκής κατοικίας από τους πλειστηριασμούς διαταράσσει την κοινή ειρήνη; Αντίθετα υποστηρίζουμε ότι οι πλειστηριασμοί οδηγούν σε «διαταραχή κατοικίας» για να θυμηθούμε εν προκειμένω μια ανάγνωση του έργου του Φ.Κάφκα. Ο Π.Λαφαζάνης κατήγγειλε ότι η Κυβέρνηση μετατρέπει τον αγώνα κατά των πλειστηριασμών σε Ιδιώνυμο αδίκημα («Βήμα»,20-12-2017). Αλλά πώς ξεφύτρωσε το Ιδιώνυμο ζιζάνιο μέσα στα λουλούδια της αριστεράς; Για να θυμηθούμε την Ιστορία, το «Ιδιώνυμο» θεωρήθηκε ειδικό αδίκημα όπως περιγράφεται στο Νόμο 4229/24 Ιούλιος 1929 (ΦΕΚ 245/Τεύχ.Πρώτον/25-7-1929). Χαρακτηρίζοντας την διατάραξη της κοινής ειρήνης Ιδιώνυμο αδίκημα, η κυβέρνηση Ελ.Βενιζέλου στόχευε στην ποινικοποίηση των ιδεών και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των κομμουνιστών και των αναρχικών. Το Ιδιώνυμο Βενιζέλου συνεχίστηκε και επί Μεταξά (Ιδιώνυμο 18-9-36) ενώ καταργήθηκε με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας(1974). Και ενώ από το 1929 έως το 1973 μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη σκοπιμότητα του Ιδιώνυμου, σήμερα η ύπαρξη αυτού και η σύνδεσή του με πολιτικές διαμαρτυρίες στο ζήτημα των πλειστηριασμών είναι ακατανόητη και αδικαιολόγητη.
Όπως λέει και ο θυμόσοφος Λαός «ενός κακού μύρια έπονται…» Μετά την πρώτη κλήση στη ΓΑΔΑ ακολούθησε και δεύτερη δίωξη ενάντια στον Π.Λαφαζάνη από την Fund Palace International and Tristar SA με έδρα τη Μονρόβια της Λιβερίας, που εμφανίζεται ως ενδιαφερόμενη για αγορά ακινήτων σε τιμή ευκαιρίας στα Ειρηνοδικεία. Εν ειρήνη; Πολλά τα ερωτήματα που εγείρονται μετά τη δημοσιοποίηση της καταγγελίας από την εν λόγω Υπεράκτια εταιρεία. Αν η «Ιδιώνυμη» διαμαρτυρία απειλεί την ελληνική Δημοκρατία μπορεί ταυτόχρονα να απειλεί και την Δημοκρατία της Λιβερίας; Ποιος είναι τελικά ο Λαφαζάνης που διώκεται από Λιβεριανές offshore, όπως καταθέτει ο συνήγορός του Σαράντος Θεοδωρόπουλος. Γιατί ένας άνθρωπος που αγωνίζεται για τη Δικαιοσύνη και την Ελευθερία διώκεται από την εταιρεία που κατοικοεδρεύει σε μια χώρα που λέγεται Ελευθερία (Liberia); Ποια είναι η σχέση της Ελλάδας με τη Λιβερία; Πρόσφατα διαβάσαμε ότι στα «Ποσειδώνια 2018» επισκέφθηκε παραδοσιακά την Ελλάδα ο υπουργός ναυτιλίας της Δημοκρατίας της Λιβερίας kk James N.Kollie και τον υποδέχτηκε ο ομόλογός του Π.Κουρουμπλής (Ναυτεμπορική,3-6-2018).
Σημειώνεται ότι η πάμφτωχη Λιβερία (με 934 δολ. ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα) που πλήττεται κατά διαστήματα από λιμούς, λοιμούς(Ebola), εμφυλίους και αναλφαβητισμό (σύμφωνα με ανακοίνωση του ΟΗΕ (2016) το 62% των παιδιών δεν φοιτά στο σχολείο), διαθέτει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο. Τα 4.000 πλοία έφτασε η σημαία της Λιβερίας. Εξάλλου είναι άξιο παρατήρησης το πώς μπορεί να κατασκευαστεί και να χρησιμοποιηθεί μια χώρα ως προτεκτοράτο από τις ΗΠΑ. Η Λιβεριανή σημαία παρόμοια με την αμερικάνικη είναι γνωστή παγκοσμίως ως σημαία ευκαιρίας σε έναν φορολογικό παράδεισο για το παγκόσμιο Κεφάλαιο. Γιατί το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα έχει μόνο σημαία ευκαιρίας. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα σε αριθμό πλοίων μετά τη Γερμανία που χρησιμοποιεί τη Λιβεριανή σημαία στη θάλασσα. Δεν πιστεύουμε ότι λόγοι αισθητικής επιβάλουν τη σημαία αυτή ως προτιμότερη της Γαλανόλευκης. Ας μην ξεχνάμε ότι από το 1949 το World Peace πετρελαιοφόρο του Σταύρου Νιάρχου ύψωσε σημαία Λιβερίας.
Αναζητώντας λοιπόν δημοσιογραφικά την άκρη του νήματος σε μια υπόθεση όπως αυτή της επιχειρούμενης δίωξης του Π.Λαφαζάνη από τη Λιβεριανή εταιρεία, θεωρούμε ότι αυτή στρέφεται όχι μόνο ενάντια σ` ένα πολιτικό πρόσωπο αλλά πρωτίστως κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας που δεν διασφαλίζει το αυτονόητο δικαίωμα της στέγης στους πολίτες της. Μήπως μετά τα καράβια κάποιοι ψάχνουν και για σπίτια με σημαία σε τιμή ευκαιρίας; Τη στιγμή που οι δανειστές πιέζουν να προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί συμβατοί ή ηλεκτρονικοί και οι υποτακτικοί τους ακολουθούν, αυτοί που αγωνίζονται φαίνονται γραφικοί ή επικίνδυνοι για την Κρατική Ασφάλεια. Σήμερα που ζούμε στην εποχή των νεολογισμών και πλουτίζουμε την νεοελληνική γλώσσα με λέξεις ενώ φτωχαίνουμε, μαθαίνουμε ότι οι διώξεις γίνονται για την «παρεμπόδιση συναγωνισμού» όπως ορίζεται ο αγώνας για την αντιμετώπιση των πλειστηριασμών.
Ετούτη την ύστατη ώρα που όλα βγαίνουν στο σφυρί, κινητά και ακίνητα, αρχαία και νέα, θα «ξεχρεώσουμε» μόνο υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπεια του Λαού και της Πατρίδας. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από σημαίες ευκαιρίας. Έχει τις δικές της σημαίες για τη στεριά και τη θάλασσα.
Αγναντεύοντας από το Κάστρο της Γλαρέντζας το «Ανδρέας Κάλβος» να ταξιδεύει μεσοπέλαγα υπό ελληνική σημαία, ακούστηκε η φωνή του Ποιητή:
«Όσοι το χάλκεον χέρι
Βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.»