Η συζήτηση με τον Carlos Moreno, τον εμπνευστή του δημοφιλέστερου ίσως σήμερα μοντέλου αστικού σχεδιασμού, της «πόλης των 15 λεπτών», έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Κυρίως γιατί απαντά με τρόπο πρακτικό και εφαρμόσιμο στο αίτημα της αλλαγής της αστικής ζωής εκκινώντας από ένα κορυφαίο ζητούμενο: την ευζωία. Εάν όλες οι δυνατότητες της αστικής ζωής μπορούν να εξυπηρετηθούν σε μια απόσταση 15 λεπτών ήπιας μετακίνησης από την κατοικία μας τότε η ζωή μας θα γίνει πολύ καλύτερη δείχνει το μοντέλο του, και ήδη πολλές πόλεις ανά τον κόσμο το έχουν υιοθετήσει.
- Η «πόλη των 15 λεπτών» είναι μια προσέγγιση χωροταξικού σχεδιασμού που ενσωματώνει κοινωνικές θεωρίες και αρχές όπως η «από κάτω» προσέγγιση, τα κοινά, η συμπερίληψη. Εκτείνεται στη σφαίρα των δικαιωμάτων υποστηρίζοντας την ίση πρόσβαση στο χώρο και στις ευκαιρίες. Σε ποιο βαθμό αυτές οι θεωρίες και οι αρχές έχουν επηρεάσει την προσέγγισή σας;
Έχετε δίκιο. Η «πόλη των 15 λεπτών» έχει σημαντικές κοινωνικές φιλοδοξίες. Δεν είναι απλώς ένα τεχνικό έργο, αλλά ένα έργο που στοχεύει να μεταμορφώσει την αστική ζωή. Όπως επισημαίνετε, αντλεί έμπνευση από έναν συνδυασμό ισχυρών θεωριών και αρχών πολεοδομικού σχεδιασμού, συμπεριλαμβανομένων των προσεγγίσεων «από τα κάτω» και των κοινών. Νιώθω ιδιαίτερα κοντά στις ιδέες που υπερασπίζονται η Jane Jacobs, ο Henry Lefebvre και ο Jan Gehl.
Η 15λεπτη πόλη αντηχεί μερικά από τα έργα και τα ιδανικά τους: την υπεράσπιση για φιλικούς πεζούς δρόμους σε γειτονιές μεικτής χρήσης και τη σημασία της τοπικής βιωσιμότητας της Jane Jacob∙ το επιχείρημα του Henri Lefebvre για την ιεράρχηση των αναγκών και των επιθυμιών των κατοίκων, την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δίκαιης πρόσβασης στις δυνατότητες που προσφέρει η πόλη μέσα από το «δικαίωμα στην πόλη»· την έμφαση που δίνει ο Jan Gehl στην ανθρώπινη κλίμακα και την ανάγκη να σχεδιαστούν πόλεις για τους ανθρώπους, με προτεραιότητα να μπορούν να περπατούν σε αυτές, τη δημόσια συγκοινωνία και την κοινωνική αλληλεπίδραση. Η «πόλη των 15 λεπτών» είναι τελικά ένας τρόπος μετάβασης από τη θεωρία στο έργο και την υλοποίηση. Ενσωματώνει αυτές τις θεωρίες και τις αρχές για να δημιουργήσει πιο βιώσιμα και χωρίς αποκλεισμούς αστικά περιβάλλοντα.
“Η «πόλη των 15 λεπτών» έχει σημαντικές κοινωνικές φιλοδοξίες. Δεν είναι απλώς ένα τεχνικό έργο, αλλά ένα έργο που στοχεύει να μεταμορφώσει την αστική ζωή.”
- Κεντρική θέση στην προσέγγιση της «πόλης των 15 λεπτών» έχει η αρχή της εγγύτητας, η οποία μπορεί να γίνει αντιληπτή στην κοινωνική της διάσταση ως στοιχείο ταυτότητας, συλλογικής δράσης και συναισθηματικής ικανότητας. Ωστόσο, αρκεί η εγγύτητα από μόνη της, ή είναι απαραίτητος ο συμμετοχικός σχεδιασμός, ή ο συμμετοχικός προϋπολογισμός; Θα ήταν το μοντέλο αυτό το ίδιο αποτελεσματικό και χωρίς αυτά τα στοιχεία;
Στην ιδέα της «πόλης των 15 λεπτών», πιστεύουμε ότι η μείωση της φυσικής απόστασης δημιουργεί ευκαιρίες για αυθόρμητες αλληλεπιδράσεις, ενισχύει τους κοινωνικούς δεσμούς και καλλιεργεί την αίσθηση του ανήκειν μεταξύ των κατοίκων, καθώς ο αριθμός των συναντήσεων είναι μεγαλύτερος. Ωστόσο, ενώ η εγγύτητα είναι θεμελιώδες στοιχείο, χρειάζονται περισσότερα για να δημιουργηθεί μια ζωντανή πόλη που να τη μοιράζονται όλοι. Δεν μπορούμε να βασιστούμε μόνο στην αυθόρμητη συμμετοχή για να αξιοποιήσουμε πλήρως τις δυνατότητες της 15λεπτης πόλης!
“η μείωση της φυσικής απόστασης δημιουργεί ευκαιρίες για αυθόρμητες αλληλεπιδράσεις, ενισχύει τους κοινωνικούς δεσμούς και καλλιεργεί την αίσθηση του ανήκειν μεταξύ των κατοίκων”
Είμαι πεπεισμένος ότι οι ηγέτες των πόλεων πρέπει να προσφέρουν στους πολίτες τη δυνατότητα να εκφραστούν μέσω συγκεκριμένων μηχανισμών προκειμένου να συν-κατασκευάσουν την πόλη τους. Για τον σκοπό αυτόν, ο συμμετοχικός σχεδιασμός και ο συμμετοχικός προϋπολογισμός είναι βασικά εργαλεία: το πρώτο δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και το δεύτερο να διαθέσουν δημόσιους πόρους σε έργα και πρωτοβουλίες που ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις προτεραιότητες της κοινότητας.
Υπάρχουν ευρέως αναγνωρισμένα παραδείγματα αυτού του είδους συμμετοχής σε όλον τον κόσμο: το μοντέλο συμμετοχικού προϋπολογισμού του Πόρτο Αλέγκρε που δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η πρωτοβουλία συμμετοχικού σχεδιασμού του Παρισιού με την ονομασία «Reinventing Paris», η εφαρμογή συμμετοχικού προϋπολογισμού σε διάφορες περιφέρειες στην πόλη της Νέας Υόρκης.
“το σημαντικό είναι να χτίσεις την πόλη με τους ανθρώπους, να τους συμπεριλάβεις σε αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους, ώστε να κάνουν την πόλη δική τους”
Ο συμμετοχικός σχεδιασμός και προϋπολογισμός δίνουν στους κατοίκους άμεσο λόγο για τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται τα δημόσια έργα και κατανέμονται οι δημόσιοι πόροι, προάγουν τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και τη δημοκρατική διακυβέρνηση, ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή και την εμπιστοσύνη στους τοπικούς θεσμούς.
Μπορούμε σίγουρα να εξετάσουμε και άλλες συμμετοχικές διαδικασίες που μπορούν να εφαρμοστούν, όπως εργαστήρια συνδημιουργίας, διαδικτυακές έρευνες, περιπάτους στην πόλη, διαβούλευση.
Οι τρόποι είναι διαφορετικοί και άπειροι, αλλά το σημαντικό είναι να χτίσεις την πόλη με τους ανθρώπους, να τους συμπεριλάβεις σε αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους, ώστε να κάνουν την πόλη δική τους και να νιώσουν καλά.
- Πολλοί άνθρωποι στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις ταλαιπωρούνται καθώς πρέπει να ξοδέψουν πολύ χρόνο μεταβαίνοντας στη δουλειά. Τελικά συχνά μοιράζουν την ημέρα τους μεταξύ της τοποθεσίας του χώρου εργασίας τους και του τόπου διαμονής τους. Υπάρχει τρόπος να ξεπεραστεί αυτό;
Το να υποφέρεις από τους μεγάλους χρόνους μετακίνησης κάθε μέρα είναι ένα από τα κακά του αιώνα! Στην πολύωρη μετακίνηση καταναλώνεται πολύτιμος χρόνος και ενέργεια και συμβάλλει στη συμφόρηση, τη ρύπανση και στα επίπεδα άγχους. Το ζήτημα των μεγάλων μετακινήσεων είναι μια σημαντική πρόκληση που αντιμετωπίζουν πολλές πόλεις παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης και της Αθήνας, και «η πόλη των 15 λεπτών» στοχεύει να το λύσει.
“Σκοπός είναι να στραφούμε προς μια πιο βιώσιμη και ανθρωποκεντρική προσέγγιση στον αστικό σχεδιασμό και την ανάπτυξη και να δημιουργήσουμε γειτονιές όπου οι βασικές υπηρεσίες και οι ευκαιρίες εργασίας βρίσκονται σε απόσταση 15 λεπτών, είτε με περπάτημα, είτε με ποδήλατο, ή με δημόσια Μέσα.”
Είναι μια πρόταση για έναν νέο τρόπο ζωής όπου τα πάντα μπορούν να γίνουν πιο κοντά και ο χρόνος που χάνεται στις μετακινήσεις να ανακτάται για άλλες δραστηριότητες της ζωής.
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις είναι να φέρεις πιο κοντά εργασία και κατοικία. Αυτό δεν είναι πάντα φυσικά εφικτό και σίγουρα θα απαιτήσει μια εξέλιξη στην αστική οργάνωση, το real estate και στις εργασιακές πρακτικές. Όμως, με την αποκέντρωση της απασχόλησης και την προώθηση της ανάπτυξης μικτής χρήσης, μπορούμε να μειώσουμε την ανάγκη για μεγάλες μετακινήσεις, να δώσουμε προτεραιότητα σε οικονομικά προσιτή στέγαση κοντά σε κέντρα εργασίας και να προωθήσουμε ζωντανές τοπικές οικονομίες που υποστηρίζουν ποικίλες ευκαιρίες απασχόλησης. Αυτό περιλαμβάνει επένδυση σε προσβάσιμα δίκτυα δημόσιων συγκοινωνιών.
“Πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη στον λειτουργικό πολεοδομικό σχεδιασμό και να δώσουμε επειγόντως προτεραιότητα στην ευημερία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων και των εργαζομένων.”
Επιπλέον, η απομακρυσμένη εργασία και πιο ευέλικτα προγράμματα εργασίας μπορούν να μειώσουν το βάρος της μετακίνησης επιτρέποντας στους ανθρώπους να εργάζονται από το σπίτι ή από κοντινούς χώρους συνεργασίας. Οι ψηφιακές τεχνολογίες και οι πλατφόρμες τηλεργασίας προσφέρουν νέες δυνατότητες συνεργασίας και παραγωγικότητας χωρίς την ανάγκη καθημερινών μετακινήσεων σε έναν κεντρικό χώρο εργασίας. Η υπέρβαση αυτής της πρόκλησης απαιτεί μια παγκόσμια προσέγγιση που συνδυάζει στρατηγικές αστικού σχεδιασμού, πολιτικές μεταφορών και αλλαγές στην εργασιακή κουλτούρα. Πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη στον λειτουργικό πολεοδομικό σχεδιασμό και να δώσουμε επειγόντως προτεραιότητα στην ευημερία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων και των εργαζομένων.
- Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συζήτησης για την «πόλη των 15 λεπτών», τέθηκαν αρκετά εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της ιδέας, όπως η περιορισμένη χρηματοδότηση δήμων, οι δομές διακυβέρνησης, η συμμετοχή των πολιτών και η πολιτική βούληση. Ποιοι από αυτούς τους παράγοντες πιστεύετε ότι εμποδίζουν την εφαρμογή της;
Οι πόλεις είναι διαφορετικές και όλες έχουν συγκεκριμένες ευκαιρίες και εμπόδια για την υλοποίηση του αστικού μετασχηματισμού τους. Τα οικονομικά ζητήματα είναι συχνά το μεγαλύτερο εμπόδιο, αλλά εξετάζοντάς τα από μακροπρόθεσμη προοπτική και επισημαίνοντας όλα τα οικονομικά οφέλη που θα έρθουν (για την υγεία των ανθρώπων, για την κατανάλωση ενέργειας, κτλ), μας δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσουμε παραμερίζοντας τα εμπόδια. Αν και υπάρχουν προκλήσεις (οικονομικές, διακυβέρνησης, πολιτικές) αυτές δεν σταματούν τις πόλεις με τις οποίες συνεργάζομαι για την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού.
“Τα οικονομικά ζητήματα είναι συχνά το μεγαλύτερο εμπόδιο, αλλά εξετάζοντάς τα από μακροπρόθεσμη προοπτική και επισημαίνοντας όλα τα οικονομικά οφέλη που θα έρθουν (για την υγεία των ανθρώπων, για την κατανάλωση ενέργειας, κτλ), μας δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσουμε παραμερίζοντας τα εμπόδια”
Παρουσιάζουν ευκαιρίες για καινοτομία, συνεργασία και θετική αλλαγή. Για παράδειγμα, η περιορισμένη χρηματοδότηση μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω δημιουργικών μηχανισμών χρηματοδότησης, όπως συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, επενδύσεις με αντίκτυπο ή περιφερειακές, εθνικές ή διεθνείς επιχορηγήσεις για την υποστήριξη των επενδύσεών τους.
Οι δομές διακυβέρνησης μπορούν να μεταρρυθμιστούν για να διευκολυνθεί ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός και η λήψη αποφάσεων με δια-υπηρεσιακές ομάδες εργασίας. Μπορούν επίσης να εφαρμοστούν μοντέλα συνεργατικής διακυβέρνησης που περιλαμβάνουν εταιρικές σχέσεις μεταξύ κυβέρνησης, επιχειρήσεων, ακαδημαϊκού κόσμου και κοινωνίας των πολιτών για την προώθηση της συλλογικής δράσης και των συλλογικών επενδύσεων. Είμαι πεπεισμένος ότι οι προκλήσεις παρουσιάζουν ευκαιρίες για αλλαγή. Εφόσον το αστικό μοντέλο είναι διαφορετικό από αυτό που φτιάχνουμε εδώ και δεκαετίες, είναι φυσικό να χρειάζεται νέες μεθόδους υλοποίησης. Είναι μια ευκαιρία να ξεσκονίσετε τις υπάρχουσες πρακτικές και να επινοήσετε νέες.
- Το Παρίσι, με τη δήμαρχο Anne Hidalgo, αγκάλιασε την προσέγγιση αυτή και πριν από σχεδόν μια δεκαετία ξεκίνησε να την εφαρμόζει. Έκτοτε έχει γίνει το παράδειγμα μιας επιτυχημένης εφαρμογής. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε όταν ξεκινήσατε;
Η εφαρμογή της «πόλης των 15 λεπτών» στο Παρίσι ήταν πράγματι ένα ταξίδι μετασχηματισμού και η Anne Hidalgo έχει κάνει με επιτυχία μεγάλα βήματα για να μεταμορφώσει το Παρίσι. Φυσικά, υπάρχουν δυσκολίες και ευκαιρίες στην πορεία κάθε επιτυχίας και αντιμετωπίσαμε αρκετές σημαντικές προκλήσεις.
Η αλλαγή της νοοτροπίας και των παραδοσιακών παραδειγμάτων πολεοδομικού σχεδιασμού ήταν μία από αυτές. Αν οι αρχές της «πόλης των 15 λεπτών» είναι γνωστές σήμερα, δεν ήταν πριν από μια δεκαετία! Η αναδιοργάνωση της πόλης γύρω από την αρχή της εγγύτητας, όπου οι βασικές υπηρεσίες, οι δυνατότητες ψυχαγωγίας και οι ευκαιρίες εργασίας βρίσκονται σε απόσταση 15 λεπτών, απαιτούσε μια αλλαγή στη σκέψη των υπευθύνων χάραξης πολιτικής, των πολεοδόμων και των κατοίκων. Το να πειστούν όλοι για τα οφέλη και τη σκοπιμότητα αυτής της προσέγγισης απαιτούσε εκτεταμένες προσπάθειες επικοινωνίας, εκπαίδευσης και δέσμευσης.
Ένα δεύτερο θέμα ήταν η πολυπλοκότητα της αστικής διακυβέρνησης και ο συντονισμός δράσεων σε διαφορετικά διοικητικά επίπεδα και τομείς. Η εφαρμογή του μοντέλου απαιτούσε τη συνεργασία και την ευθυγράμμιση μεταξύ των δημοτικών διαμερισμάτων, των περιφερειακών αρχών, των φορέων μεταφορών και άλλων ενδιαφερομένων.
Η χρηματοδότηση των απαραίτητων επενδύσεων σε αστικές υποδομές και δημόσιες υπηρεσίες αποτελούσε επίσης σημαντική πρόκληση, όπως και η διασφάλιση της συμμετοχής των πολιτών σε όλη τη διαδικασία υλοποίησης που ήταν απαραίτητη αλλά απαιτούσε χρόνο, πόρους και έναν μηχανισμό συμμετοχής χωρίς αποκλεισμούς.
Ξεπερνώντας τα εμπόδια μέσω της συνεργασίας, της καινοτομίας και της επιμονής, το Παρίσι έχει κάνει σημαντικά βήματα προς τη δημιουργία πιο βιώσιμων αστικών περιβαλλόντων.
- Πολλές πόλεις έχουν υιοθετήσει αυτό το μοντέλο, είτε ως εργαλείο για την επίτευξη των εθνικών τους στόχων είτε ως μέρος των εθνικών τους σχεδίων, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Τι κάνει αυτή την ιδέα ελκυστική; Και ποια είναι η σχέση της με την Κλιματική Αλλαγή;
Η ελκυστικότητα της ιδέας για την «πόλη των 15 λεπτών» βρίσκεται στη δυνατότητά της να μετατρέψει τα αστικά περιβάλλοντα σε πιο βιώσιμους, πιο ευχάριστους να ζεις και χωρίς αποκλεισμούς χώρους για τους κατοίκους. Αυτή η προσέγγιση έχει απήχηση στους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, επειδή προσφέρει απτά οφέλη απέναντι στις πιεστικές αστικές προκλήσεις ενώ παράλληλα βελτιώνει την ποιότητα ζωής.
Στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής, «η πόλη των 15 λεπτών» είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς οι πόλεις διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στον μετριασμό και την προσαρμογή στις κλιματικές επιπτώσεις. Μειώνοντας την εξάρτηση από τις μεταφορές που κινούνται με ορυκτά καύσιμα και προωθώντας συμπαγή πρότυπα ανάπτυξης μικτής χρήσης, βοηθά τις πόλεις να μειώσουν το αποτύπωμα άνθρακα και να δημιουργήσουν ανθεκτικότητα στο κλίμα. Οι προσβάσιμοι χώροι πρασίνου, τα αστικά δάση και οι βιώσιμες υποδομές ενισχύουν περαιτέρω την ικανότητα των πόλεων να μετριάζουν τις επιπτώσεις των θερμικών νησίδων, να διαχειρίζονται τα όμβρια ύδατα και να δεσμεύουν άνθρακα.
“Οι πόλεις μπορούν να χαράξουν μια πορεία προς ένα πιο βιώσιμο και ανθεκτικό αστικό μέλλον που μεγιστοποιεί τις δυνατότητες των υπαρχόντων αστικών χώρων ελαχιστοποιώντας το αποτύπωμα στον πλανήτη.”
Οι Δήμαρχοι, οι επιχειρήσεις, οι σχεδιαστές και οι ακαδημαϊκοί αγκάλιασαν την ιδέα μετά την πανδημία του COVID-19. Ο κόσμος κατάλαβε ότι χρειαζόταν μια αλλαγή, ότι έπρεπε να ζούμε καλύτερα στις πόλεις μας και ότι ο τρόπος ζωής μας έπρεπε να σταματήσει να σκοτώνει τον πλανήτη. Ήταν ένα ηλεκτροσόκ και «η πόλη των 15 λεπτών» έγινε μια επιθυμητή επιλογή λόγω της ικανότητάς της να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της εποχής μας και στις κρίσεις της.
Στη συνέχεια αναγνωρίστηκε από διάφορους διεθνείς οργανισμούς (UN-Habitat, C40 Cities, United Cities and Local Governments UCLG, World Health Organization) ως ανθεκτικό και βιώσιμο μοντέλο πόλης και χρησιμοποιήθηκε ως κατευθυντήρια γραμμή για την αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης στις πόλεις.
Αυτή η διεθνής αναγνώριση έχει φέρει πολύ φως και ελκυστικότητα στην ιδέα. Έκτοτε συνέχισα με την υποστήριξη του C40, του UCLG και του UN-Habitat, το «Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Βιώσιμων Γειτονιών». Αυτή η παγκόσμια πλατφόρμα στοχεύει να υποστηρίξει την εφαρμογή προσεγγίσεων εγγύτητας σε πόλεις σε όλον τον κόσμο, αναπτύσσοντας μέτρα και δείκτες.
Το παρατηρητήριο θα είναι ένα διεθνές κέντρο ανταλλαγής γνώσεων και ένα παγκόσμιο δίκτυο για την υποστήριξη των πόλεων κατά την υλοποίηση. Με αφορμή το βιβλίο μου που εκδίδεται τον Μάιο, κάνω ήδη μια παγκόσμια περιοδεία στις μεγάλες και μικρές πόλεις σε κάθε ήπειρο, και στις αγροτικές περιοχές, που έχουν ξεκινήσει να εφαρμόζουν αυτό το μοντέλο.
- Τελικά, μπορεί η «πόλη των 15 λεπτών» να θεωρηθεί η πόλη του μέλλοντος;
Οπωσδήποτε. Αναδύεται όχι απλώς ως ένα επιθυμητό όραμα για την αστική διαβίωση αλλά ως απαραίτητη απάντηση στις προκλήσεις που θέτει η αστικοποίηση και οι περιβαλλοντικοί περιορισμοί. Υιοθετώντας αυτήν την προσέγγιση, οι πόλεις μπορούν να χαράξουν μια πορεία προς ένα πιο βιώσιμο και ανθεκτικό αστικό μέλλον που μεγιστοποιεί τις δυνατότητες των υπαρχόντων αστικών χώρων ελαχιστοποιώντας το αποτύπωμα στον πλανήτη. Η «πόλη των 15 λεπτών» δεν είναι σίγουρα η μία και μοναδική απάντηση, η μοναδική «πόλη του μέλλοντος»∙ αλλά μια κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε, και νομίζω ότι οι πολίτες και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι το έχουν καταλάβει.
***
Σύντομο βιογραφικό του Carlos Moreno
Ο διεθνούς φήμης ερευνητής Carlos Moreno είναι Επιστημονικός Διευθυντής του Chaire ETI “Entrepreneurship Territory Innovation”, Εργαστήριο Ερευνών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (IAE Paris Sorbonne Business School University Paris1 Panthéon Sorbonne) και καθηγητής στη Διεθνή Ακαδημία Αρχιτεκτονικής. Κέρδισε διεθνή αναγνώριση ως επιστήμονας με καινοτόμες ιδέες και πρωτοποριακά έργα για την προσέγγισή του στα αστικά ζητήματα.
Εργάζεται στο επίκεντρο ζητημάτων διεθνούς σημασίας, φέρνοντας μια καινοτόμο οπτική στα αστικά θέματα και προσφέροντας λύσεις στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι πόλεις, οι μητροπόλεις και οι αστικές περιοχές σήμερα.
Μερικές από τις ιδέες του ταξίδεψαν στον κόσμο: η «Έξυπνη Πόλη του Ανθρώπου», η «Πόλη των 15 λεπτών», η «Πόλη των 30 λεπτών». Από το 2022, ηγείται της έναρξης του Παγκόσμιου Παρατηρητηρίου γειτνίασης στο Παγκόσμιο Αστικό Φόρουμ σε συνεργασία με τους οργανισμούς UN-Habitat, C40 Cities, UCLG και άλλους εταίρους.
Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις, ενώ τα βιβλία του μεταφράζονται σε όλον τον κόσμο.