Συγκίνηση και θαυμασμό προκαλεί η δύναμη ψυχής ενός πατέρα στην εμπόλεμη Συρία, ο οποίος μαθαίνει στην μικρή του κόρη να γελάει όποτε ακούγεται ο ήχος μιας βόμβας που σκάει σε κοντινή απόσταση.
Τα περισσότερα παιδιά στη θέση της φυσιολογικά θα έκλαιγαν έαν άκουγαν συνεχώς εκρήξεις και βομβαρδισμούς. Αυτό δεν ισχύει, όμως, στην περίπτωση της Σάλουα, της 3χρονης κορούλας του Αμπντουλάχ Αλ-Μοχάμεντ, που γελάει με την ψυχή της, αψηφώντας επιδεικτικά τον ήχο του θανάτου.
Η οικογένεια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της στην Σαρακίμπ - μια πόλη στην επαρχία Ιντλίμπ - εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου που μαστίζει τη χώρα. Για την ώρα, μένει σε φιλικό σπίτι στην γειτονική πόλη Σαρμάντα, όπου όμως εξακολουθεί να περιβάλλεται από τους ήχους των συνεχόμενων εκρήξεων.
Σε μια προσπάθεια να προστατεύσει την Σαλούα από το «ψυχολογικό σοκ» που έχει προκληθεί σε άλλα παιδιά της κοινότητας, ο Αλ-Μοχάμεντ επέλεξε να μετατρέψει τους τρομακτικούς θορύβους σε ένα παιχνίδι.
Κάθε φορά που πέφτει μια βόμβα, προσποιείται ότι ο θόρυβος προέρχεται από πυροτέχνημα ή από ψεύτικο όπλο - παιδικό παινχίδι.
«Είναι ένα παιδί που δεν καταλαβαίνει τον πόλεμο», δήλωσε ο ηρωικός πατέρας στο Sky News. «Αποφάσισα να διδάξω στη Σαλούα αυτό το παιχνίδι για να μην καταρρεύσει η ψυχολογία της» εξήγησε.
Ο ίδιος και η σύζυγός του ήθελαν να μετατρέψουν τους τρομακτικούς ήχους σε μια «πηγή ευτυχίας» για το μοναχοπαίδι τους και να του επιτρέψουν να «επιβιώνει ψυχολογικά» τα δευτερόλεπτα εκείνα που ακολουθούν κάθε φορά που μια βόμβα πέφτει.
Το επίμαχο βίντεο ανέβασε ο ίδιος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με τους χρήστες να τον επευφημούν για την αξιοθαύμαστη στάση του. «Το γέλιο αυτού του μικρού αγγέλου είναι πολύ πιο ισχυρό από το θόρυβο της βόμβας» έγραψε εύστοχα κάποιος χρήστης στο twitter.
Πολλοί είναι εκείνοι που παραλληλίζουν την κατάσταση της οικογένειας με την αριστουργηματική ταινία «Η ζωή είναι ωραία» του Ρομπέρτο Μπενίνι, στην οποία ένας πατέρας μαζί με τον γιο του ζουν σε ένα ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β′ Παγκσμίου Πολέμου. Στην ταινία, ο πατέρας κάνει το γιο του να πιστεύει ότι ο αφόρητος πόνος του στρατοπέδου συγκέντρωσης είναι ένα παιχνίδι. Κάπως έτσι φαίνεται οτι σκέφτηκε και αυτός ο πατέρας στη Συρία, που ζει ένα αντίστοιχο δράμα αλλά δεν το βάζει κάτω.
Ο εμφύλιος στη χώρα του μαίνεται εδώ και 9 χρόνια και ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων έχει ξεριζωθεί από τα σπίτια και τις πόλεις τους για να γλιτώσουν τη βία.
(με πληροφορίες από Sky News)