Με μια εντυπωσιακή πορεία στη διεθνή μουσική σκηνή, ο Σπύρος Μουρίκης είναι αναμφισβήτητα από τους κορυφαίους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του. Στις 10 Νοεμβρίου, είναι σολίστ στη συναυλία Μουσική – Ποίηση Ι της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ερμηνεύοντας το Κοντσέρτο για κλαρινέτο Latin American Chronicles του Αργεντίνου Ντάνιελ Φρέιμπεργκ. Λίγο πριν την εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής, μιλά για τις καταβολές του, τον ανταγωνισμό που βιώνουν οι επαγγελματίες μουσικοί, αλλά και τη σχέση του με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θα ερμηνεύσει για πρώτη φορά το συγκεκριμένο κοντσέρτο. Νιώθετε το βάρος της ευθύνης που προκύπτει από την παρουσίασή του στο ελληνικό κοινό;
Έχοντας αναμετρηθεί με τα κλασικά και καταξιωμένα έργα της φιλολογίας του κλαρινέτου θεώρησα εξίσου σημαντικό έως και αναζωογονητικό να περιηγηθώ στα μονοπάτια της τζαζ μέσα από ένα ιδιαίτερο έργο διαφορετικό από τα άλλα.
Το κλαρινέτο ήταν ανέκαθεν συνυφασμένο με τη τζαζ και για εμένα αποτελεί επιπλέον πρόκληση να αναδείξω τη ζωντάνια αλλά και την αισθαντικότητα αυτής της μουσικής. Το γεγονός ότι είναι και α’ εκτέλεση στη χώρα μας το κάνει πιο συναρπαστικό και μου δημιουργεί περίσσια ανυπομονησία ώστε να το παρουσιάσω στο κοινό.
Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Κέρκυρα, έναν τόπο με μακρά μουσική παράδοση, ιδίως στα πνευστά όργανα. Ήταν το κλαρινέτο η πρώτη σας επιλογή;
Το κλαρινέτο ήρθε κάπως μόνο του στα χέρια μου ως το πιο διαδεδομένο όργανο της μπάντας.
Φυσικά έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι και ο πατέρας μου υπήρξε κλαρινετίστας. Στη συνέχεια, βέβαια, ένιωσα πολύ τυχερός γι’ αυτή την επιλογή αφού ανακάλυψα τις απίστευτες δυνατότητες αυτού του οργάνου.
Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε ότι σας περιορίζει το περιβάλλον του νησιού σας;
Ένα νησί με την κουλτούρα και την ομορφιά της Κέρκυρας δεν σου δίνει ποτέ την αίσθηση ότι σε περιορίζει διότι η μουσική εκεί είναι τρόπος ζωής. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε στενό θα συναντήσεις κάποιον που σιγοτραγουδά ή θα ακούσεις ένα μουσικό όργανο να κάνει ασκήσεις και αρπισμούς.
Μόνο τυχερός και ευγνώμων μπορεί να νιώσει κάποιος που μεγαλώνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον το οποίο του δίνει μέσα από τη δύναμη της παράδοσης όνειρα και στόχους για ένα μουσικό μέλλον.
Η επιρροή δε της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής σε αυτό το νησί με έκανε πάντα να νιώθω ακόμα πιο συνδεδεμένος με την Ευρώπη όπου ήταν και ο τελικός προορισμός των μουσικών μου σπουδών.
Γιατί αποφασίσατε να παραμείνετε στην Ελλάδα μετά τις σπουδές σας όταν όλα έδειχναν ότι θα μπορούσατε να κάνετε καριέρα στο εξωτερικό;
Διότι ήμουν μέσα στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό από αρκετά μικρή ηλικία και ουδέποτε ένιωσα ότι το να μένω στην Ελλάδα μου στερούσε συναυλίες και διακρίσεις στο εξωτερικό. Αντιθέτως ένιωθα ότι μπορώ να κάνω μεγάλα βήματα στη σταδιοδρομία μου συμμετέχοντας και στο μουσικό γίγνεσθαι της χώρας μου χωρίς να νιώσω ποτέ της αίσθηση της ξενιτιάς και ταυτόχρονα να αποδείξω ότι ήταν λάθος οι προκαταλήψεις του παρελθόντος ότι οι καλοί μουσικοί της χώρας πρέπει να βρίσκονται έξω.
Είστε ένας διεθνώς αναγνωρισμένος σολίστ κλαρινέτου. Υπάρχουν διαφορές όταν συνεργάζεστε με σπουδαίους μαέστρους και μεγάλες ορχήστρες του εξωτερικού (πχ με τον Θεόδωρο Κουρεντζή) και πώς τις βιώνετε;
Υπάρχουν πάντα διαφορές στο πως λειτουργεί μια ορχήστρα σε σχέση με κάποια άλλη.
Και σίγουρα οι ορχήστρες του Θεόδωρου Κουρεντζή λειτουργούν εντελώς διαφορετικά ίσως κι από όλες τις υπόλοιπες ορχήστρες στον κόσμο. Άλλοι οι στόχοι, άλλος ο τρόπος, άλλο το κόνσεπτ.
Το σκεπτικό ότι συναντιούνται κορυφαίοι σολίστες από τις πιο σπουδαίες ορχήστρες της Ευρώπης ώστε να μοιραστούν στιγμές, ιδέες, εντυπώσεις δίνοντας όλη τους τη συγκέντρωση, ενέργεια, δυναμισμό, πειθαρχία και απαράμιλλο πάθος είναι για όλους μας πολύ συναρπαστικό αφού βιώνουμε το ίδιο όνειρο από την πρώτη νότα μέχρι και την τελευταία όσο πιο έντονα γίνεται. Είναι εξίσου σημαντικά για τους μουσικούς όμως το γεγονός ότι θα συνεργαστούν για κάποιο διάστημα στο μέγιστο καλλιτεχνικό επίπεδο με συναδέλφους οι οποίοι ήδη προέρχονται από μεγάλες και ιστορικές ορχήστρες.
Τι σημαίνει για εσάς αυτή η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κι η θέση σας ως Κορυφαίος Α’ στα κλαρινέτα της;
Για μένα η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών είναι η ζωντανή ιστορία του τόπου μας σε ό,τι αφορά τη μουσική. Η ορχήστρα αυτή και βέβαια συνεχίζει όλο και πιο δυνατή και πιο ανανεωμένη την σπουδαία πολιτιστική της προσφορά.
Εγώ νιώθω απλά ένας κρίκος στην αλυσίδα αυτής της ιστορίας αφού από την ίδια θέση επιφανείς μουσικοί όπως ο Χαράλαμπος Φαραντάτος και ο Νίκος Γκίνος προσέφεραν στο παρελθόν τεράστιο έργο το οποίο είναι για εμένα μια κληρονομιά και είναι τιμή να φέρω το βάρος της ευθύνης αυτής της θέσης.
Πώς αντιμετωπίζετε τις – ενίοτε - ακραίες συνθήκες ανταγωνισμού που επικρατούν στην διεθνή μουσική σκηνή;
Ο ανταγωνισμός είναι μέρος αυτής της δουλειάς και πρέπει πάντα ο μουσικός να κάνει ένα είδος ψυχικής διαχείρισης ώστε να ανταποκρίνεται ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες πίεσης. Το επάγγελμα του μουσικού σίγουρα έχει πολλά χτυποκάρδια παρόλο που οι αγωνίες μας δεν είναι θέμα ζωής και θανάτου.
Η καλλιτεχνική ανέλιξη ως ζητούμενο φέρνει και τον κακό ανταγωνισμό μεταξύ των μουσικών.
Είναι στο χέρι του καθενός από εμάς να το χειρίζεται σωστά και να βάζει την ίδια τη μουσική στο επίκεντρο και όχι τις ματαιοδοξίες του.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η σημαντικότερη αναγνώριση για έναν μουσικό;
Το να του λένε άνθρωποι που θαυμάζει απεριόριστα μέσα στο χώρο της μουσικής ότι είναι θαυμαστές του.
Πώς προσεγγίζετε ένα νέο έργο;
Προσπαθώ αρχικά να δω αν μπορώ να το κατανοήσω με το πρώτο άκουσμα.
Αν συμβεί αυτό τότε ανοίγει ένας όμορφος δρόμος κατά τη διάρκεια της μελέτης που η διαδρομή του με γεμίζει την αισιοδοξία ότι όταν το παρουσιάσω σίγουρα θα έχω προσθέσει κάτι περισσότερο στη συνολική εικόνα του έργου.
Πώς διατηρείτε την άψογη φυσική κατάσταση που απαιτείται από τον σολίστα κλαρινέτου;
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος απ’ το να έχεις όλες τις νότες του οργάνου να γυρνούν συνέχεια μες το μυαλό σου και φυσικά οι πολλές ώρες που ξοδεύεις μ ’αυτό να έχουν ως αποτέλεσμα όχι απλά να διατηρηθείς στο επίπεδό σου αλλά να γίνεσαι όλο και καλύτερος.
Με ποιο όργανο πιστεύετε ότι είναι καλό να ξεκινάει ένα παιδί; Θα θέλατε τα δικά σας παιδιά να ασχοληθούν με τη μουσική;
Βεβαίως και θα το ήθελα αρκεί μόνο να ξέρω ότι η μουσική θα τα έκανε ευτυχισμένα.
Η επιλογή οργάνου είναι πάντα θέμα γούστου. Θα ήθελα όμως τα παιδιά που διαλέγουν ένα όργανο πρώτα να έχουν μια σφαιρική εικόνα όλων των οργάνων ώστε να δουν πραγματικά ποιο τους ταιριάζει καλύτερα.
Προσωπικά και λόγω ιδιότητας θα ήθελα να βλέπω τα πνευστά ως μια απ’ τις πρώτες επιλογές των νέων αφού στατιστικά στη χώρα μας φαίνεται ότι ο αριθμός σπουδαστών είναι μικρότερος σε σχέση με άλλες ομάδες οργάνων.
INFO:
Μουσική – Ποίηση Ι
Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, 20:30
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Περισσότερα εδώ
Online αγορά εδώ