Φανερά ενοχλημένος είναι ο Σπύρος Μπιμπίλας με όσα δήλωσε για εκείνον ο Γιώργος Καρκάς στο νέο τεύχος του περιοδικού ΟΚ!. Ο βουλευτής της «Πλεύσης Ελευθερίας» αποκαλύπτει αποκλειστικά στη HuffPost γιατί δεν έχει καταθέσει ακόμα μήνυση στον συνάδελφό του και εξομολογείται μια προσωπική του ιστορία με τον Πέτρο Φιλιππίδη και την Ελπίδα Νίνου.
Το πρωί της Τετάρτης στην εκπομπή «Super Κατερίνα» η ηθοποιός και στενή σας φίλη, Δέσποινα Τσολάκη, δήλωσε ότι ο πατέρας του Γιώργου Καρκά είχε επικοινωνήσει πρόσφατα μαζί σας και είχε απολογηθεί για τις επιθετικές αναρτήσεις που είχε κάνει εναντίον σας ο γιος του.
Ακριβώς έτσι έγινε. Ήμασταν στην πρώτη διαδήλωση για τα Τέμπη. Με έκπληξη είδα ότι με καλούσε ο πατέρας του Γιώργου, με τον οποίο είχα να μιλήσω πάνω από ενάμιση χρόνο. Του είχα στείλει μόνο ένα γραπτό μήνυμα στη γιορτή του λόγω υποχρέωσης επειδή μας έδινε το λάδι που αγοράζαμε για να μοιράζουμε στους ηθοποιούς την περίοδο της μεγάλης κρίσης. Του είχα στείλει ένα «χρόνια πολλά» και μόνο αυτό. Επειδή δεν άκουγα τον πατέρα του μέσα στη διαδήλωση, του είπα «θα σε πάρω μετά για να μου πεις τι θέλεις». Μου εξήγησε στεναχωρημένος ότι διαφωνεί απολύτως με τα post που είχε ο γιος του εναντίον μου στο διαδίκτυο και πιάσαμε μία κουβέντα. Του εξήγησα πόσο μεγάλα συναισθήματα είχα για τον γιο του όλη αυτή τη δεκαετία- το ήξερε ο άνθρωπος, δεν ήταν κάτι κρυφό. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη μου προς αυτόν, που τον είχα βάλει στη διαθήκη, κάτι που δεν ήξερε μέχρι τότε ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Πλέον αναγκάζομαι να αλλάξω τη διαθήκη μου γιατί αισθάνομαι ότι είναι πάρα πολύ βαρύ αυτό που μου κάνει. Αυτό δεν το είπα ως μέσο για να τους επηρεάσω αλλά για να τον ενημερώσω. Δεν είχα διάθεση να τον εκβιάσω όπως λέει τώρα ο πατέρας του- αφού αυτός με πήρε, δεν τον πήρα εγώ. Απλά τον ενημέρωσα για να καταλάβει το μέγεθος της αγάπης μου. Είχα φτάσει στο σημείο να το κάνω αυτό ώστε σε περίπτωση που πέθαινα μέσα σε αυτή τη δεκαετία- που ευτυχώς δεν πέθανα- ο γιος του θα καταλάβαινε ότι η αγάπη μου ήταν αληθινή.
Στη συνέντευξή του στο ΟΚ!, ο Γιώργος Καρκάς ισχυρίζεται ότι είχε σταματήσει να σου μιλάει τρεις φορές στο παρελθόν και εσύ έβαζες ανθρώπους να του λένε «Μίλα στον Σπύρο και θα είστε μόνο φίλοι. Δεν θα διαστρεβλώσει ξανά την πραγματικότητα».
Ουδέποτε διαστρέβλωσα την πραγματικότητα. Πάντα έλεγα σε όλους- και στον ίδιο- ότι θα είμαστε αγαπημένοι φίλοι, εφόσον δεν θέλεις κάτι δεν μπορώ να προχωρήσω, άλλο τι θα ήθελα, μακάρι να γινόταν, άλλο το τι συνέβαινε. Όλοι ήξεραν ότι τον αγαπώ πολύ, και ο ίδιος το ήξερε, και δεν ήθελα κάτι περισσότερο. Ούτε είπα σε άλλο κόσμο, ότι είχα σχέση με αυτόν τον άνθρωπο αφού δεν είχα! Όλοι ήξεραν ότι τον βοηθάω πάρα πολύ λόγω της μεγάλης μου αγάπης. Απόδειξη είναι ότι στις συνεντεύξεις μου πάντα έλεγα πολύ ειλικρινά ότι αγαπάω έναν άνθρωπο χωρίς ανταπόκριση, αλλά αυτό με γεμίζει γιατί αγάπη είναι να δίνεις και όχι να παίρνεις. Αυτή είναι η αλήθεια.
Θέλετε ακόμα να κινηθείτε νομικά εναντίον του;
Βεβαίως γιατί αυτά που έχει βάλει στο διαδίκτυο είναι απίστευτα προσβλητικά για μένα, το Σωματείο και για πολλούς συναδέλφους μου. Δεν έχω καταθέσει ακόμα τίποτα γιατί ο Γιώργος είπε ότι το κάνω για να τον εκφοβίσω και να μην καταθέσει. Ας πάει να καταθέσει ό,τι νομίζει. Τι τον εμποδίζει; Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Το ότι πληγώθηκα από τον Πέτρο διότι χρησιμοποιεί έναν άνθρωπο που έχει παίξει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου και το ήξερε ο Πέτρος αυτό… βεβαίως και πληγώθηκα. Αποδεικνύεται ότι ο Πέτρος ήξερε όλη μου τη ζωή, εγώ δεν την ήξερα όλη.
Στο ΟΚ! είπε επίσης ότι, έχοντας δηλώσει ότι τα χρήματα που θα πάρετε από τη μήνυση αυτή θα τα καταθέσετε στον Σύλλογο Θυμάτων των Τεμπών «εργαλειοποιείτε» ένα πολύ σοβαρό θέμα.
Είπε επίσης «να μοιράζει τα δικά του τα λεφτά». Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη προσβολή. Ο Γιώργος ξέρει πολύ καλά ότι έως αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχω μοιράσει πάνω από 230 χιλιάδες ευρώ από δικά μου χρήματα. Τα έχω διοχετεύσει για να βοηθήσω ανθρώπους, έχω πληρώσει δάνειά τους. Επομένως αυτά τα λεφτά που έχω κερδίσει από τον Αλέξη Κούγια που δεν έχω πάρει πίσω την αγωγή- όπως είχα κερδίσει τη διαμάχη με τον κύριο Λιάγκα- τα χρήματα που εισέπραξα ή θα εισπράξω από αυτές τις περιπτώσεις, δεν θέλω να τα κρατήσω προς ίδιον όφελος. Και αυτό είναι τιμή για μένα, γιατί το κάνω για να βοηθήσω άλλους. Αυτό δεν γίνεται κατανοητό;
Ο κύριος Καρκάς υποστήριξε στη συνέχεια ότι ο λόγος που δεν αρνήθηκατε να καταθέσετε στη δίκη Φιλιππίδη είναι για να μη χάσετε τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Αυτό είναι μια ακόμα μεγάλη προσβολή. Στα 50 χρόνια της καριέρας μου, είμαι πολυσυζητημένος, με πάρα πολλές φωτογραφίσεις και εμφανίσεις σε εκπομπές γιατί κινήθηκα σε πολλά επίπεδα- θέατρο, τηλεόραση, συνδικαλισμό. Δεν είχα ανάγκη αυτό το πράγμα για να βγω σε εκπομπές. Όπως εξήγησα και στη δίκη φτάνει μια στιγμή οριακή που πρέπει να πεις το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Όταν πήγα στον Εισαγγελέα, ή έπρεπε να κάνω τον χαζό και να πω θα υπερασπιστώ τον φίλο μου και θα κάνω πως δεν ξέρω τίποτα, ή θα πρέπει να υπερασπιστώ αυτούς που έχουν τη δύναμη να καταγγέλλουν. Ενώ θα μπορούσα να πω ότι δεν θέλω να καταθέσω τίποτα και να έφευγα, είπα ότι θα πω την αλήθεια για να βοηθήσω τους ανθρώπους που βρήκαν το κουράγιο να καταγγείλουν πράγματα. Αυτή είναι η απόλυτα ηθική μου στάση. Όλα τα άλλα που λέει ο Γιώργος είναι λασπολογία.
Τι είναι αυτό που σας έχει πληγώσει από αυτή την ιστορία;
Το ότι ένας άνθρωπος που έχει εισπράξει από μένα τόσο μεγάλη αγάπη και τόσο μεγάλη βοήθεια κάνει τέτοια πισώπλατα χτυπήματα.
Κλάψατε;
Δεν θα απαντήσω σε αυτό. Γιατί και το κλάμα μου χρησιμοποιήθηκε από τον Γιώργο σκωπτικά. Έβγαλα δύο λυγμούς στη δίκη και την επόμενη μέρα βγαίνει ο Γιώργος με post και κοροϊδεύει τους λυγμούς μου- που δεν ήταν γοερά κλάματα όπως έγραψαν. Δύο λυγμοί την ώρα που θυμήθηκα πόσο με είχε βοηθήσει ο Πέτρος σε έναν μεγάλο μου χωρισμό, πολύ οδυνηρό, πριν από 30 χρόνια. Ο Πέτρος μου είχε σταθεί σαν αδελφός μου. Και η Ελπίδα. Είπα στο δικαστήριο ότι εγώ αυτό δεν θα το ξεχάσω γιατί αυτό μας έδεσε. Στάθηκαν δίπλα μου σαν δύο δικοί μου άνθρωποι, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωή μου. Και αυτό ο Γιώργος το γέλασε. Είναι ντροπή.
Θα θέλατε να ξαναμιλήσετε με τον κύριο Καρκά;
Σε αυτή τη διάρκεια που συναντηθήκαμε δύο φορές τυχαία, του είπα: «Θες να κάτσουμε να μιλήσουμε;». Και μου είπε ένα ξερό «Φύγε».