Πρέπει η ανθρωπότητα να δροσίσει τη γη με παρέμβαση; Σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel, η γερμανική κυβέρνηση επεξεργάζεται κανόνες για μια τέτοια γεωμηχανική παρέμβαση.
Ακόμα κι αν δεν το αισθανόμαστε πάντα και σε κάθε τόπο - τα στατιστικά στοιχεία της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι σαφή: τα πέντε θερμότερα έτη από την έναρξη της εκβιομηχάνισης έχουν καταγράφει από το 2010. Η ανθρωπότητα, τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, τα αυτοκίνητα και τα αεροσκάφη, ακόμη και οι στάβλοι και οι γεωργικές εκτάσεις, θερμαίνουν συνεχώς τη γήινη ατμόσφαιρα. Πολλά μέρη του κόσμου απειλούνται με επικίνδυνες συνέπειες της αλλαγής του κλίματος.
Επομένως, απαιτούνται στοχοθετημένα αντίμετρα για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη από 1,5 έως 2 βαθμούς Κελσίου όπως προβλέπεται στη Συνθήκη για το Κλίμα του Παρισιού. Μέχρι στιγμής όμως οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου δεν μειώνονται. Αντίθετα, το 2017 αυξήθηκαν και πάλι ελαφρά. Για το λόγο αυτό, οι ειδικοί συζητούν επανειλημμένα στοχευμένες παρεμβάσεις στο κλίμα της Γης για να δροσίσουν τον πλανήτη.
Αυτή η αποκαλούμενη γεωμηχανική είναι αμφιλεγόμενη - αλλά πολλοί ερευνητές φοβούνται ότι χωρίς τέτοια μέτρα, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα μπορούσε να τεθεί εκτός ελέγχου.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Spiegel, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επεξεργάζεται τώρα τις κατευθυντήριες γραμμές που θα πρέπει τουλάχιστον να ρυθμίζουν την έρευνα για τη λεγόμενη θαλάσσια γεωμηχανική. Περιλαμβάνει την στοχευμένη εισαγωγή ουσιών στη θάλασσα, οι οποίες παρέχουν αυξημένη ανάπτυξη στα φύκια. Θα μπορούσε να δεσμευτεί τόσο πολύ άνθρακας που θα είχε θετικές επιπτώσεις στο κλίμα. Επίσης συζητείται μια στοχοθετημένη αναστροφή της όξυνσης των ωκεανών με τη βοήθεια ορυκτών.
Υπάρχει όμως «ακόμη ανάγκη για έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις, τις συνέπειες και τους κινδύνους από τη χρήση της θαλάσσιας γεω-μηχανικής», δήλωσε ο Φλόριαν Πρόνολντ, υφυπουργός Περιβάλλοντος, απαντώντας σε γραπτή ερώτηση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων.
Η γερμανική κυβέρνηση εξετάζει πάντως σχέδια νόμου για τη θαλάσσια γεωμηχανική που θα ρυθμίζουν την «εισαγωγή ουσιών στην ανοικτή θάλασσα» για «σκοπούς επιστημονικής έρευνας». Με τις προτεινόμενες νέες ρυθμίσεις για την χορήγηση τέτοιας άδειας και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου πρέπει να επιτρέπεται η χορήγηση άδειας μόνο εάν οι υπεύθυνοι του έργου πιστοποιούν ότι θα υπάρξει ένα υψηλό επίπεδο προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, λέει ο Πρόνολντ. Σε διεθνές επίπεδο, το θέμα ρυθμίζεται κυρίως στη «Σύμβαση του Λονδίνου» και στο «Πρωτόκολλο του Λονδίνου».
Ποιοι αντιδρούν
Η κριτική των σχεδίων αυτών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προέρχεται από τη Λίζα Μπάντουμ, εκπρόσωπος της πολιτικής για το κλίμα στη Συμμαχία 90 / Πράσινοι. Η ίδια προειδοποιεί: «Οι κίνδυνοι της γεωμηχανικής ως σκόπιμης παρέμβασης στο κλιματικό σύστημα με στόχο να μετριάσει την ανθρωπογενή κλιματική κρίση είναι εντελώς απρόβλεπτοι. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεχίζει την «τυχαία πορεία της για την κλιματική πολιτική, αντί να επιβάλει μέτρα για μια καλύτερη πολιτική για το κλίμα όπως την επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη σταδιακή κατάργηση των μηχανών εσωτερικής καύσης».
Οι Παγίδες της γεωμηχανικής
«Δεν επιθυμούμε περαιτέρω παρεμβολές στον καιρό, στην ατμόσφαιρα και στη φύση», συνεχίζει η εκπρόσωπος των Πράσινων.
Ο κ. Πρόνολντ από την άλλη, δήλωσε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εξακολουθεί «να δεσμεύεται πλήρως για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και των μέτρων προσαρμογής στην εθνική πολιτική για το κλίμα». Αυτή είναι και η θέση στο πλαίσιο των διεθνών διαπραγματεύσεων για το κλίμα. Οι έρευνες για τη θαλάσσια γεωμηχανική πρέπει να γίνονται μόνο «σύμφωνα με πιο πρόσφατες απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου και υπό αυστηρές συνθήκες».
Προηγούμενη έρευνα σχετικά με τη θαλάσσια γεωμηχανική αποδείχτηκε αρκετά απογοητευτική: Μια Γερμανό-ινδική ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Alfred Wegener του Ινστιτούτου Πολικών και Θαλασσίων Ερευνών (AWI) το 2009 είχε πειραματιστεί σε ένα «οικόπεδο» 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων στο Νότιο Ατλαντικό, ρίχνοντας στη θάλασσα θειικό σίδηρο για την ανάπτυξη των φυκιών. Αυτό προκάλεσε διαμαρτυρίες από περιβαλλοντολόγους και μια ισχυρή διαμάχη στη γερμανική κυβέρνηση.
Αλλά οι υποστηρικτές του εγχειρήματος αυτού δεν αποθαρρύνονται από τα μάλλον φτωχά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ένας Αμερικανός επιχειρηματίας έριξε στην ακτή του Καναδά στον Ειρηνικό σωματίδια σιδήρου προκαλώντας την οργή των περιβαλλοντολόγων. Μια εταιρεία που σχετίζεται με αυτή τη δοκιμή σχεδιάζει τώρα μια ανάλογη εκστρατεία από τη Χιλή, ενδεχομένως φέτος.
(με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)