Οι εκκωφαντικές φωνές και ζωές της τετραμελούς οικογένειας του Δημήτρη, που γνωρίσαμε πριν από 20 χρόνια στο πανί και τον Νοέμβριο του 2022 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, ηχογραφούνται για να παίζουν στο repeat.
Σε μουσική των Γιάννη Νιάρρου και Αλέξανδρου Λιβιτσάνου και λιμπρέτο των Γιάννη Οικονομίδη και Δώρη Αυγερινόπουλου, το Σπιρτόκουτο: The Musical θα ακουστεί μέσα σε κάθε διαμέρισμα διακόπτοντας την ησυχία της «άγιας ελληνικής οικογένειας».
Τίποτα δεν περισσεύει από το μουσικό σύμπαν του Σπιρτόκουτου: The Musical. Όπως οι ήρωές του ισορροπούν από τον μελοδραματισμό μέχρι την απόλυτη τσαντίλα, από τις εκ βαθέων εξομολογήσεις έως τις καθημερινές αψιμαχίες, από την κωμωδία στο υπαρξιακό δράμα, έτσι και τα μουσικά είδη έρχονται να υπογραμμίσουν την ευμετάβλητη «θερμοκρασία» μιας οικογένειας: από ζεμπέκικο σε όπερα, από ηπειρώτικο σε τραπ, από τζαζ σε ψαλμωδία, από λάτιν σε μιούζικαλ, από φανκ ντίσκο σε μπελ κάντο.
Εννέα μουσικοί, έντεκα ερμηνευτές και πλήθος άλλων συντελεστών μετατρέπουν το οικογενειακό μακελειό που ζήσαμε στη σκηνή σε μια «επική, λαϊκή, βρόμικη, σκοτεινή, ξεκαρδιστική, γελοία, σοβαρή, συγκινητική, ανεβαστική» ακουστική εμπειρία.
Ο δίσκος κυκλοφορεί σε περιορισμένα αριθμημένα αντίτυπα, «κομμένος» στα χρώματα του Σπιρτόκουτου: μαύρο και κόκκινο.
Η έκδοση περιλαμβάνει ξεχωριστές θήκες με τον εμβληματικό ανεμιστήρα και συνοδεύεται από φωτογραφίες της παράστασης.
Ο δίσκος Σπιρτόκουτο: The Musical είναι διαθέσιμος στο Onassis Shop, σε επιλεγμένα δισκοπωλεία και σε όλες τις μουσικές ψηφιακές πλατφόρμες.
Μουσική & στίχοι: Γιάννης Νιάρρος, Αλέξανδρος Λιβιτσάνος
Λιμπρέτο: Γιάννης Οικονομίδης, Δώρης Αυγερινόπουλος
Παραγωγή κομματιών: Γιάννης Νιάρρος & Αλέξανδρος Λιβιτσάνος
Ενορχήστρωση & μουσική διεύθυνση: Αλέξανδρος Λιβιτσάνος
Βοηθός ενορχηστρωτή: Γιώργος Καρούμπαλος
Φωνητική διδασκαλία: Μαργαρίτα Παπαδημητρίου
Τραγουδούν οι ηθοποιοί: Γιάννης Αναστασάκης (Δημήτρης), Αγορίτσα Οικονόμου (Μαρία), Μάριος Σαραντίδης (Γιώργος), Γιώργος Τζούλιο Κατσής (Λουκάς), Νάνσυ Σιδέρη (Κική), Δάφνη Δαυίδ (Μαργαρίτα), Αποστόλης Ψυχράμης (Βαγγέλης), Ελένη Μπούκλη (Άντζελα)
Χορωδία Γειτόνων: Ελένη Μπούκλη, Δανάη Μουτσοπούλου, Θεοδοσία Σαββάκη, Βασίλης Δημακόπουλος, Γιάννης Νιάρρος, Αλέξανδρος Λιβιτσάνος
Έπαιξαν οι μουσικοί: Αλέξανδρος Λιβιτσάνος (πιάνο, πλήκτρα, electronics), Γιάννης Παπαδόπουλος (πιάνο), Δημήτρης Κλωνής (ντραμς), Γιώργος Μπουλντής (ηλεκτρικό μπάσο, synth bass), Κώστας Σαπούνης (τρομπέτα), Σπύρος Νίκας (σαξόφωνο, κλαρινέτο, EWI), Βασίλης Παναγιωτόπουλος (τρομπόνι), Δημήτρης Στασινός (ηλεκτρική κιθάρα), Σοφία Ευκλείδου (τσέλο)
Οι δημιουργοί μιλούν για τον μουσικό κόσμο του Σπιρτόκουτου: The Musical
Ο Γιάννης Οικονομίδης, ο δημιουργός της ταινίας του 2002, που έχει κάνει το λιμπρέτο για το μιούζικαλ αναφέρει: «Πέρα από τη δυσκολία και το ρίσκο του όλου εγχειρήματος, αυτό που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον είναι η επαναδιατύπωση του Σπιρτόκουτου με μουσικούς όρους από μια νέα ταλαντούχα γενιά, που καταθέτει με τον δικό της τολμηρό τρόπο μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση, που σίγουρα μόνο σεβασμό και θαυμασμό μπορεί να εμπνεύσει.»
O Γιάννης Νιάρρος που έχει αναλάβει τη μουσική και τους στίχους αναφέρει: «Σε ένα έργο που καύσιμό του είναι η σύγκρουση των χαρακτήρων, η μουσική του αφήγηση δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει και τη σύγκρουση μουσικών ειδών. Οι χαρακτήρες της ελληνικής μας οικογένειας οπλίζονται ο καθένας το δικό του όπλο και μπαίνουν στον πόλεμο λοιπόν. Ο αθάνατος πατέρας-προστάτης-άντρακλας της ελληνικής οικογένειας δεν σταματάει ακόμα και 20 χρόνια μετά να «γαβγίζει», είτε με την ψυχολογική-σωματική βία είτε με τα σεξιστικά ελαφρολαϊκά τραγούδια του. Η «κορούλα μας» συνεχίζει το body-shaming στον ρυθμό της απόγνωσης και του κωλοπαιδισμού. Οι εικοσάχρονοι ανέραστοι trappers («ο γιόκας μου, ο πασάς μου») ονειρεύονται παρτούζες σε γαμηστρώνες με ναρκωτικά. Κι εμείς χορεύουμε στον ρυθμό, ενώ ονειρευόμαστε έναν κόσμο πολιτικά ορθό. Ο φόβος μου ότι οι παθογένειες της ελληνικής οικογένειας θα εξαλειφθούν/λειανθούν, αν το Σπιρτόκουτο αποδοθεί μουσικά, καταρρίφθηκε πλήρως. Όπως και η ελπίδα μου, ότι 20 χρόνια μετά το Σπιρτόκουτο θα έχουμε αλλάξει. Τελικά, όμως, το ελληνικό μιούζικαλ μπορεί να είναι σκληρό, ρεαλιστικό και ωμό κι εμείς έχουμε παραμείνει οι Έλληνες του 2002.»
Ο Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, που συνυπογράφει τη μουσική, τους στίχους και παράλληλα έχει αναλάβει την ενορχήστρωση και τη μουσική διεύθυνση, συμπληρώνει: «Από ένα συγκρουσιακό χάος, μια εμβληματική ταινία με άτεγκτο ρεαλισμό, εκκωφαντικές παύσεις, ουρλιαχτά και έναν ξεχαρβαλωμένο ανεμιστήρα, κληθήκαμε να δημιουργήσουμε ένα ολόκληρο μουσικό έργο. Χρειάστηκε πολλές φορές να ανακαλέσουμε υπαρκτές αναμνήσεις και ανθρώπους όμοιους με αυτούς της ταινίας και να σκεφτούμε “Τι μουσική άκουγε αυτός;” και “Όταν είχε γίνει αυτό, τι έπαιζε το ράδιο;”».
«Έτσι γεννήθηκε το Σπιρτόκουτο The Musical, μουσικά ίσως το πιο περίεργο έργο για εμένα, μιας και οι χαρακτήρες αμφιταλαντεύονται απροκάλυπτα μεταξύ διαφορετικών και αντικρουόμενων ειδών μονό μέσα σε μερικά μουσικά μέτρα πολλές φορές. Κάθε χαρακτήρας απέκτησε το μοτίβο του, κάθε σκληρή φράση και κατάρα τις συγχορδίες τους και η ατελείωτη κακοφωνία ενός καβγά την αντίστιξή της. Με όχημα τη δύναμη της μουσικής, παραβολικά και αρκετές φορές με χιούμορ, υπογραμμίσαμε τα κακώς κείμενα, σαν να υποχρεώνεις –εν είδει τιμωρίας– έναν ειδεχθή εγκληματία να ντυθεί κλόουν και να κυκλοφορεί με κόκκινη μύτη.»