Δυστυχώς η δυναμική που θέλαμε στο Ποτάμι να δημιουργείται με την απεμπλοκή μας από το Κίνημα Αλλαγής ακόμη δεν έχει φανεί, σαν η κοινωνία και κόσμος μας να δυσκολεύεται ακόμη να πιστέψει σε εμάς ξανά.
Το συνέδριο του Νοεμβρίου, εάν πραγματοποιηθεί είναι σημαντικό για την πορεία ενός μοναδικά μεταρρυθμιστικού φορέα πολιτικής που δημιουργήθηκε το 2014. Δυστυχώς όμως εντός του κινήματος υπάρχουν τάσεις και φωνές πριν το συνέδριο που θέλουν δεσμευτικές αποφάσεις πριν την σύγκληση του. Εν ολίγης που πάμε; - Δεξιά; Αριστερά; ή κέντρο και αν μας βγει. Το ρεύμα Μακρόν έχει επηρεάσει την Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή με αποτέλεσμα και στην Ελλάδα δυνάμεις του προοδευτικού κόσμου να στρέφονται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Αρχικά χρειάζεται να γίνει κατανοητό από τους βουλευτές του Ποταμιού πως το Κόμμα δεν τους ανήκει - ένα το κρατούμενο. Δεύτερον, οι όποιες αποφάσεις παρθούν χρειάζεται να είναι συλλογικές και όχι πίσω από κλειστές πόρτες, άρα το συνέδριο πρέπει να είναι ουσιαστικό – με κρυστάλλινα συμπεράσματα και με διαδικασίες που θα προάγουν τις δημοκρατικές αποφάσεις σε συλλογικό επίπεδο.
Το σοβαρό πολιτικά και συνεπές είναι η αυτόνομη κάθοδος στις Εθνικές Εκλογές και η εξέταση μετεκλογικών συνεργασιών η μη, μέσα από συλλογικές αποφάσεις των οργάνων που θα προκύψουν από τις εργασίες του συνεδρίου. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για την κατακερματισμένη μας παράταξη που έβαλε την προοδευτική ατζέντα στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα. Έχουμε απογοητεύσει άδικα τον κόσμο μας. Δείξαμε τόλμη στην δημιουργία του νέου φορέα, όμως και εκεί απογοητευτήκαμε και απογοητεύσαμε, βέβαια και στο Κίνημα Αλλαγής έχουν προβλήματα δεν είναι δυστυχώς αυτό που ξεκίνησε να δημιουργείται.
Το πραγματικό Restart του ποταμιού με την ελπίδα να μετεξελιχθεί σε μια γνήσια προοδευτική δύναμη με προοπτικές είναι ειλικρινά δύσκολο. Για τον λόγο αυτό η ηγεσία του Ποταμιού χωρίς φόβους και χωρίς να υποκύψει σε πιέσεις, πρέπει να πράξει αυτό που χρειάζεται. Ακόμη και η προεκλογική συνεργασία εάν είναι ένα από τα πλάνα χρειάζεται αυτό να γίνει με διαφάνεια προς τον κόσμο που κοιτάζει και αφουγκράζεται τις ιδέες μας.
Πρέπει να ειπωθεί και τούτο όμως και ειδικά αυτό χρειάζεται να το διαβάσουν οι εναπομείναντες βουλευτές του Κινήματος, αν αισθάνονται πως δεν μπορούν να φθάσουν μέχρι τέλους, τότε ας φύγουν δεν υπάρχει λόγος να συντηρούν δημοσιεύματα και να δένουν ανάλογα με τις διαθέσεις τους τα στελέχη ανά την Ελλάδα. Ας φύγουν και ας κριθούν – κριθούμε και οι έδρες χαλάλι, πάνε σετ με την καριέρα that’s life, δύσκολα να πει κανείς όχι στην ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Αν τα όργανα του κόμματος λειτουργούσαν όπως θα έπρεπε και η ηγεσία άκουγε τη βάση του κινήματος όταν έπρεπε πολλά λάθη θα είχαν αποφευχθεί, δυστυχώς όμως επιλέξαμε άλλες πρακτικές και φυσικά όσοι συμμετείχαμε νομιμοποιήσαμε τις πρακτικές αυτές.
Για όλους λοιπόν τους λόγους αυτούς και ακόμη περισσότερους χωρίς να θέλω να κουράσω άλλο αγαπητέ κ. Θεοδωράκη και αξιότιμοι κ. Βουλευτές του Ποταμιού, το πλαίσιο πρέπει να είναι ξεκάθαρο, χωρίς deal πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς τελεσίγραφα και παιχνίδια εντυπώσεων.
Ξεκινήσαμε χωρίς ταμπέλες, να γίνουμε ο Δούρειος Ίππος ώστε να μπουν νέοι άνθρωποι στην πολιτική ζωή του τόπου και έχουμε σχεδόν καταντήσει ως σύγχρονοι μνηστήρες που ορέγονται με κάθε τρόπο και κόστος την «Πιστή Πηνελόπη» , με τα στελέχη του κινήματος, τα λίγα ενεργά πλέον που μοιάζουν ως σύγχρονοι παρτιζάνοι να σιγοτραγουδούν στους πρόποδες του πολιτικού ονείρου και οράματος που έχουν «River Ciao, River Ciao, River Ciao Ciao! Ciao! Ciao!»
*Ένας από τους λίγους πεισματάρης παρτιζάνος