Προσέξτε τη διαφορά:
Στην Σερβία, η οποία έζησε ένα παρόμοιο δυστύχημα με το δικό μας των Τεμπών, παραιτείται ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης, μετά από ολοήμερες συνεχείς διαμαρτυρίες των πολιτών.
Στην Ελλάδα, καταγγέλλεται η κρατική τηλεόραση που δεν πρόβαλε όπως θα έπρεπε τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το δυστύχημα των Τεμπών.
Οι περισσότεροι εστιάζουν στην παραίτηση του πρωθυπουργού της Σερβίας. Δεν είναι όμως αυτό το μείζον. Το μείζον έγκειται στη λειτουργία των θεσμών του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Στη Σερβία όπως και στο σύνολο σχεδόν των πρώην ανατολικών χωρών της Ευρώπης που έζησαν σε αυταρχικά καθεστώτα για μισό αιώνα, έχουν πλέον εδραιωθεί οι δημοκρατίες τους και η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών είναι εν πολλοίς υποδειγματική.
Στην Ελλάδα, όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών παραμένει άκρως προβληματική από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα.
Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, όλες σχεδόν οι πρώην ανατολικές χώρες να έχουν ξεπεράσει την Ελλάδα όχι μόνο στον τομέα της οικονομίας, όχι μόνο στον τομέα της τεχνολογίας, αλλά προπάντων στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών;
Και η Ελλάδα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1981, να είναι σήμερα ένας φτωχός ουραγός; Ειρήσθω εν παρόδω, ότι η Ελλάδα χρωστά μέρος του δημόσιου χρέους της σε πολλές από αυτές τις πρώην ανατολικές δημοκρατίες της Ευρώπης, οι οποίες σήμερα είναι μέλη της ευρωζώνης και μας έχουν δανείσει!
Η απάντηση βρίσκεται στο προβληματικό και γεμάτο παθογένειες πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά και στο σύνολο του εκλογικού σώματος της χώρας, η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου παραμένει προσηλωμένο και αφοσιωμένο στο πελατειακό κομματικό σύστημα, έχοντας απωλέσει τη δυνατότητα της κριτικής σκέψης και της αντικειμενικής προσέγγισης των πολιτικών δρώμενων της χώρας.
Τρανή απόδειξη αποτελούν οι πρόσφατες αντιδράσεις για τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίες για το δυστύχημα των Τεμπών, στις οποίες ξεχειλίζει ο πολιτικός φανατισμός, το μίσος, η ειρωνεία, η εξύβριση και η αισχρολογία που πλημμύρισαν τα κοινωνικά δίκτυα, ένθεν κακείθεν!
Εν κατακλείδι, είναι πραγματικά λυπηρό και απογοητευτικό να διαπιστώνεις πόσο λίγο (έως καθόλου;) έχει αλλάξει η ελληνική κοινωνία από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα!
Και συγχρόνως να αναρωτιέσαι αν και πότε θα υπάρξει στο μέλλον μία σκεπτόμενη πολιτική κοινωνία σε αυτή τη χώρα, που θα αποφασίζει κατά προτεραιότητα για το συλλογικό κοινωνικό συμφέρον, μακριά από κομματικές και πελατειακές επιρροές.
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και ε.α. Υποστράτηγος της Ελληνικής Αστυνομίας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis