Φωτογράφος, ταξιδευτής και (κατά κάποιον τρόπο) φιλόσοφος: Ο 20χρονος Στέφανος Τσιτσιπάς είναι ένας από τους κορυφαίους τενίστες στον κόσμο, ωστόσο δεν είναι ούτε χαρακτηριστικός «Millennal», ούτε καν χαρακτηριστικός επαγγελματίας παίκτης του τένις, αν κρίνει κανείς από τα σχόλια που έχουν γίνει κατά καιρούς σε βάρος του από άλλους παίκτες (μεταξύ των οποίων ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ και ο Νικ Κύργιος).
«Ενώ πολλοί εκ των συνομηλίκων του περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους παίζοντας παιχνίδια σαν το Fortnite και το Fifa, ο Τσιτσιπάς, μόλις 20 χρονών και 15ος καλύτερος παίκτης τένις στον κόσμο- είναι πιο χαρούμενος να μιλά για το πάθος του για τη φωτογραφία, το podcasting και τα ταξίδια μόνος του» αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα της Telegraph. «Η ασπρόμαυρη φωτογραφία δεν είναι απλά ασπρόμαυρη, δείχνει επίσης τι κρύβεται ανάμεσα στα γκρίζα» λέει ο ίδιος στη βρετανική εφημερίδα. Όσον αφορά στο πώς νιώθει για το ότι αντιμετωπίζεται από κάποιους ως «αουτσάιντερ», λέει πως «είμαι διαφορετικός από την άποψη πως “είμαι ο Στέφανος”, και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Είμαι περήφανος που είμαι ο Στέφανος, περήφανος που είμαι αυτός που είμαι».
Όσον αφορά στο μέλλον του στο τένις, ο νεαρός Έλληνας τενίστας – για τον οποίο στο δημοσίευμα της Telegraph σχολιάζεται πως, χάρη στην εμφάνιση και το ενδιαφέρον του για τη μόδα, θα μπορούσε να ήταν και μοντέλο- λέει πως «δεν πιστεύω πως η επιτυχία έρχεται απευθείας, οπότε πρέπει να δουλέψω και να βελτιωθώ. Ωστόσο έχω ήδη μάθει πολλά. Οι επανειλημμένες αποτυχίες μου το 2017 με βοήθησαν να αναπτυχθώ και να γίνω καλύτερος, επειδή πιστεύω στ’αλήθεια πως χωρίς αποτυχία δεν υπάρχει επιτυχία».
Ο Τσιτσιπάς δηλώνει περήφανος που είναι «πρεσβευτής του παιχνιδιού» στην Ελλάδα, ωστόσο αποκαλύπτει επίσης πως τον ωθούν και προσωπικά ζητήματα: Μια προσωπική εμπειρία και η επιθυμία να τιμήσει τον αγαπημένο του παιδικό γιατρό και φίλο, Θωμά Χρηστίδη, που πέθανε το 2017. «Ήταν γιατρός μου από τότε που ήμουν 10 ετών, για 8 χρόνια. Με βοήθησε πολύ, και λυπάμαι πολύ που δεν είναι πια μαζί μας. Με ωθούσε να γίνω καλύτερος. Ήταν ο μεγαλύτερος φαν μου, πάντα με επευφημούσε, με έβλεπε στην τηλεόραση, στην ομάδα μας του τένις. Οι άνθρωποι στην ομάδα έλεγαν πως μιλούσε συνέχεια για εμένα. Με βοηθούσε δωρεάν, και ήταν πάντα κοντά όταν τον χρειαζόμουν, ήταν σαν δεύτερος πατέρας για μένα».
Ο ίδιος ο Τσιτσιπάς επίσης είχε μια επικίνδυνη εμπειρία τέσσερα χρόνια πριν, όταν ο πατέρας του, Απόστολος, τον έσωσε από πνιγμό στην Κρήτη: Δεν εκτίμησε καλά τα ρεύματα και τη δύναμη των κυμάτων, και πιστεύει πως έφτασε στιγμές μόνο μακριά από τον θάνατο. Όπως λέει, έχει αποφασίσει από αυτή την εμπειρία να κρατήσει τα θετικά- το να μην φοβάται πλέον τίποτα.
Πέρα από την αθλητική του καριέρα- καρπός τόσο της ενασχόλησής του με τον αθλητισμό, όσο και των γονιδίων του, καθώς οι γονείς του ήταν αθλητές (ο πατέρας του τον προπονούσε από την παιδική του ηλικία, ενώ η μητέρα του ήταν πρωταθλήτρια στη Σοβιετική Ένωση και ο παππούς του είχε πάρει χρυσό σε Ολυμπιακούς ως ποδοσφαιριστής της ΕΣΣΔ το 1956)- σημαντική για τον Τσιτσιπά είναι και η ενασχόλησή του με τα καλλιτεχνικά του ενδιαφέροντα. «Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έχω βρει πράγματα να με κρατούν απασχολημένο. Έχω ένα podcast όπου καταγράφω, είναι σαν απόδραση για εμένα. Το travel blog που διατηρώ- είναι τόσο ωραίο να μπορείς να μιλάς στην κάμερα, χωρίς κόσμο. Για μένα είναι σημαντικό να έχω χόμπι. Αλλιώς θα τρελαινόμουν, αν έπαιζα συνέχεια τένις. Αυτά τα χόμπι με βοηθούν να ξεφεύγω, να σκέφτομαι κάτι άλλο, να ξεκουράζομαι, να είμαι στον κόσμο μου. Με βοηθούν να παραμένω ισορροπημένος στην προσωπική μου ζωή και να είμαι πιο δημιουργικός...υπάρχει τόσα διαφορετικά πράγματα στη ζωή. Η φωτογραφία είναι αυτό που επιλέγω επειδή μου αρέσει και το κάνω καλά. Μαθαίνω επίσης από tutorials και ελπίζω πως θα γίνει δεύτερή μου δουλειά μια ημέρα».
«Μου αρέσει να περνώ χρόνο με τον εαυτό μου, να κατανοώ την προσωπικότητά μου, να κατανοώ τον τρόπο που σκέφτομαι, που δουλεύω. Βασικά να έρχομαι πιο κοντά στον εαυτό μου, επειδή κάποιες φορές νιώθω πως δεν ξέρω στα αλήθεια τον εαυτό μου και πολύ καλά. Προσποιούμαι ότι τον ξέρω, αλλά στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό επειδή εμπλέκονται τόσοι πολλοί, να κάνουν πράγματα για μένα, να κανονίζουν τα πάντα. Απλά παίζω τένις, και κάποιες φορές δεν είμαι ο Στέφανος, μα είμαι ο τενίστας».
Η τελική ερώτηση του δημοσιογράφου της Telegraph είναι από πού προέρχονται αυτές οι φιλοσοφικές ανησυχίες, απαντά χαμογελώντας: «Δεν ξέρω, πιθανώς να είμαι συγγενής του Σωκράτη».